Overslaan en naar de inhoud gaan

‘Sociaal toerisme avant-la-lettre’

In gesprek met Didier Rotsaert, directeur Sportimonium | 22 november 2017

Wat heeft de aanleg van een ijzeren weg te maken met Hofstade Plage en een door het IOC erkend sportmuseum? Hoe komt het toch dat dit strand ‘plage des pauvres’ werd genoemd? En waarom was de IedereenVakantieToer van Vakantieparticipatie te gast in het Sportimonium?  In een wervelend gesprek met directeur Didier Rotsaert kom ik het te weten. En neem dat wervelend maar letterlijk. Terwijl Didier vertelt, loodst hij mij langs gangen en kamers vol historische sportattributen, kunstvoorwerpen en herinneringen aan de tijd toen Hofstade strand nog het strand van de armen was.

Sportimonium nodigde de IedereenVakantieToer uit omdat ze een jubileum vieren. Het Sport- en Olympisch museum werkt tien jaar samen met Steunpunt Vakantieparticipatie. ‘Dat past al jaren in ons diversiteitsbeleid’, zegt Didier. ‘Elk jaar ontvangen we ongeveer 35 groepen uit verschillende organisaties. Zo komen hier toch een 400-tal bezoekers terecht die hier anders wellicht niet binnen zouden stappen: mensen in armoede, vluchtelingen, jonge mensen die ’t moeilijk hebben.’

Terwijl ‘Allez Chantez’ zich klaarmaakt en de eerste meezingers  binnendruppelen, neemt Didier ons mee doorheen de gebouwen en gangen van het Sportimonium.

La plage des pauvres

Het Sportimonium ligt aan het strand van Hofstade. De meren ontstonden in het begin van de 20ste eeuw. Voor de aanleg van een spoorwegberm werd hier in 1902 begonnen met grondwinning.  Didier: ‘Zo zijn die putten ontstaan. Die liepen langzaamaan vol met water, dat werd gebruikt voor watervoorziening. Beetje bij beetje begonnen mensen uit de streek naar hier te komen om te baden. Op den duur kwamen hier tienduizenden mensen met vakantie. Noem het gerust sociaal toerisme avant la lettre.’
 

Hofstade Plage


La Plage des pauvres, werd het hier gaandeweg genoemd. In ’t frans, ah ja, zo ging dat toen. ‘Mensen uit Mechelen, Brussel en Antwerpen die zich geen vakantie aan de toen mondaine kust konden veroorloven, zakten naar hier af’, vertelt Didier. In 1936 ontstond het recht op betaalde vakantie en groeide de aantrekkingskracht enorm. In 1938 werd het strandgebouw opgetrokken: een onthaal- en kleedruimte voor de duizenden badgasten.
 

Kleedruimte


Didier: ‘Kijk, zwemmers kwamen het gebouw binnen via kleedruimtes. Ze kregen zo’n kapstok toegestoken en kleedden zich -zedig en wel – om. Mannen en vrouwen strikt gescheiden uiteraard (lacht).’ Veel oudere mensen uit de streek hebben nog levendige herinneringen aan heerlijke zomerdagen van wandelen en zwemmen aan ’t Hofstade Strand.
 

Museum en historisch archief

Het domein en de gebouwen zijn nu eigendom van Sport Vlaanderen. Sinds 2004 betrekt het Sportimonium het Strandgebouw en herstelde een aantal kleedkamers, inclusief kleerhangers uit het Interbellum, in hun glorie van weleer.

Didier beent in stevig tempo door de gangen. Hier en daar wijst hij een opmerkelijk stuk aan. We zien de slede van Dixie Dansercoer, een tennisracket van Kim Clijsters. We lopen voorbij een indrukwekkend Oosters gevechtstenue, de tweede grootste schermcollectie van de wereld, affiches en voorwerpen van de Olympische Spelen in Antwerpen (1920).
 

Olympiade


We zetten onze reis verder en belanden in de Preservation Hall Victor Boin, de bewaarplaats van 35.000 materiële getuigenissen uit ons sportverleden.  Eerst kijken we nog vanachter glas naar de ruimte waarin fietsen, hockeysticks, roeiboten, ballen etc. zorgvuldig op rekken zijn neergelegd. Dan mogen we – hoogst uitzonderlijk -  mee binnen in de geklimatiseerde ruimte. We lopen – met eerbiedige pas, handen achter de rug (nergens aankomen!) – tussen metershoge rekken. Links en rechts van ons vertellen medailles, roei- en zeilboten, kegels, ballen in alle materialen en vormen, kledingstukken, schoenen, kunstvoorwerpen en volkssporten hun verhaal.
 

Kunstvoorwerpen

 

En dan... zingen!

Onder de indruk van het verhaal van de sport staan we even later weer in het museum. Liedjes uit ons collectief geheugen zinderen door de ruimte. ‘Oooh, Champs Elysees, Ook Champs Elysees…’, klinkt het. We sluiten aan bij het ‘ Allez, Chantez!’ zangfeest en zingen mee tot het slotakkoord van het Iedereen-Vakantie-lied. Wat is het heerlijk om hier te vertoeven, te zingen en onder de mensen te zijn.

Zingen

Didier Rotsaert

In gesprek met

Didier Rotsaert is algemeen directeur van het Sportimonium in Hofstade. Didier is licentiaat in de sportwetenschappen en kunstliefhebber. Hij heeft er een jarenlange managementervaring in de private sector opzitten. Drie jaar geleden kwam hij bij het  Sportimonium terecht. ‘Alles komt bijeen in deze job’, zegt hij. Vandaar zijn enthousiasme.

Bezieler van  het Sportimonium is Professor Emeritus Roland Renson. In 1973 kreeg hij een lesopdracht Sportgeschiedenis aan de KULeuven. Dat werd het begin van een gigantische verzameling kunstvoorwerpen, posters, sportattributen, kleding, medailles, films, archieven en verhalen. Huidig voorzitter is Professor Paul van Cauwenberghe, ere-rector van Universiteit Gent.

Het Sport- en Olympisch Museum Sportimonium is één van de 28 musea die wereldwijd door het Internationaal Olympisch Comité (IOC) erkend zijn. Het museum is lid van het Olympic Museum Network. In België is het één van de 25 landelijk erkende musea, in een indrukwekkende rij met oa In Flanders Fields, het SMAK,…

Het Sportimonium is naast een museum ook een centrum voor wetenschappelijk onderzoek, een archief, een sportbibliotheek en een uitleendienst voor volkssporten.

 

 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 22 november 2017 in de categorie Daguitstap.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |