Overslaan en naar de inhoud gaan

Vrijwilligerscultuur Plokkersheem in 4 woorden: ‘Het is van ons’

In gesprek met Stijn Dujardin, Plokkersheem | 6 juni 2017

Coördinator Stijn Dujardin van jeugdverblijf Plokkersheem (Watou) noemt zichzelf – een beetje lacherig – een bulldozer. ‘De weg is voor mij nogal vaak rechtdoor, zelfs als er geen weg is’, zegt hij. Geitenwollensokkerigheid is z’n ding niet. Voor hem geen halsstarrig vasthouden aan positivisme, geen plakkerige feel-good-communicatie, geen eindeloos gepalaver. En toen stapte Stijn in het Appreciative Inquiry – Lerend netwerk van Vakantieparticipatie. Samen met zijn vader, die ook deelnam aan het leertraject, bouwt hij nu aan een cultuur waarin de ruim dertig vrijwilligers zich onderling en met Plokkersheem verbonden voelen. Het fundament daarvan: goeie gesprekken waarin iedereen zijn gedacht durft zeggen.

Kort gezegd: Appreciative Inquiry (AI) vertrekt van het idee dat verandering pas werkt wanneer alle betrokkenen mee kunnen denken en doen. En dat engagement groeit vanuit het samen ontdekken wat nu al sterk is en waar trots en passie van mensen naar uitgaat. Op die grond kunnen dan ideeën groeien om het in de toekomst nog beter te doen. Ontdekken, dromen, toekomst verbeelden en dan dingen in beweging zetten: dat zijn de vier fasen in een AI-proces. En bij elke stap is toegewijd vragen stellen, verhalen vertellen en luisteren de sleutel.

Nogal geitenwollensokkerig misschien, Stijn?

Stijn: ‘Tja, ik zoek nog naar mijn eigen weg daarin. Zolang ik die waarderende benadering nog niet 100% in mijn vingers heb, blijft het nog wat kunstmatig voelen. Allez, ja, ik ben het nog aan het leren. Dat echt luisteren, die vragen stellen, dat is nog wat onwenning, onnatuurlijk. Ik zoek nog naar een evenwicht.’

Maak dat eens concreet.

Stijn: ‘Ik wilde AI gebruiken in ons jaarlijkse grote vrijwilligersmoment. In de voorbereiding hebben we heel lang gesjiekt op die waarderende aanpak en onszelf vastgereden door alles positief te willen benoemen. Dat bleek soms zo tegennatuurlijk dat we ’t hebben losgelaten. Kijk, als iets niet positief is, dan moet je dat ook niet per sé positief willen benoemen. We hebben uiteindelijk een paar nog provocerende stellingen uitgewerkt, en daar dan een goed gesprek aan gekoppeld.’

Bijvoorbeeld?

Stijn: ‘Bijvoorbeeld wanneer je als vrijwilliger de rol hebt van huisverantwoordelijke voor een kampgroep. De verantwoordelijke heeft bij ons een privé-plekje waar hij ook met zijn gezin of vrienden gezellig kan samenzijn. En je zal dan vaak zien dat nét wanneer je even tijd wil maken voor jezelf, even gaat zitten, de barbecue hebt aangestoken, dat dan iemand van de groep daar is met een vraag. Daar hebben we het in een nogal straffe stelling over geformuleerd. En dan bleek dat de vrijwilligers dat zelf sterk nuanceerden, dat groepen er best tevreden mee zijn als je niet meteen van je stoel springt maar later even langsgaat. Dat was voor ons van belang: dat vrijwilligers van mekaar konden horen hoe ze dat aanpakken, dat het niet nodig is om altijd direct recht te springen, dat ze voor zichzelf ook een stukje vakantie mogen creëren als ze huisverantwoordelijke zijn.’

En als mensen zo met mekaar van gedachten wisselen, dan kom je wel bij de kern terecht?

Stijn: ‘Ja, dat was precies onze kernvraag: hoe kunnen we ervoor zorgen dat het voor iedereen vakantie is wanneer een groep in Plokkersheem verblijft: voor de groep zelf, de vrijwilliger en de buren. Want ook die laatste groep is belangrijk: die mensen woonden vroeger naast een rusthuis, en nu is dat omgevormd tot een jeugdverblijf. Zij moeten daar ook mee leven hé: vroeger was het stil, en nu is het elke zomer van ’s morgens tot ’s avonds ambiance. Hen hebben we ook uitgenodigd op een burendrink. En je zag ze komen, sommigen met een lijstje vragen en dingen die voor hen niet meer konden. We hebben geluisterd, verteld over de inspanningen die we doen, maar onszelf niet willen verdedigen. We gaan dat nog doen, die burenbabbels, want het is de moeite waard.

Plokkersheem stellingen
Een goed gesprek, aangewakkerd door provocerende stellingen.

 

Nog dingen gehaald uit die andere aanpak?

Stijn: ‘Door met de vrijwilligers te zoeken naar het positieve en wat we sterker kunnen maken, kwam er ruimte om over twijfels en angsten te vertellen. Dat was een eye-opener voor mij.  Ik begreep plots dat sommige mensen zich bijvoorbeeld niet sterk genoeg voelen om een nieuwe groep te ontvangen of af te sluiten. Dat we daarom maar moeilijk mensen vonden voor die taak. En dan zijn we gaan zoeken wat we kunnen doen om dat te vergemakkelijken. We hebben nu een gedetailleerde checklist van alles waar een vrijwilliger best aan denkt als hij een nieuwe groep ontvangt of een kamp afsluit.’

Plokkerheem vrijwilligers
Vrijwillig aan de slag, in een 'Plokkersheem dat van ons is'.

 

Doet die andere manier van praten met elkaar ook wat met de sfeer, de cultuur van de vrijwilligersploeg?

Stijn: ‘Ja, de vrijwilligers waarderen het dat ze een inbreng hebben en een stuk carte-blanche krijgen om hun inzet te kunnen invullen op een manier die past bij wat ze goed kunnen en graag doen. Er is meer klaarheid gekomen. Minder schuldgevoel denk ik ook, bijvoorbeeld als een vrijwilliger niet komt naar de grote klusdag maar wél aanspreekbaar is voor iets anders. Er is meer eigenaarschap gekomen, denk ik: de mensen hebben de toekomst mee richting gegeven en worden uitgenodigd om dat mee op te volgen. Zonder dat iets ‘moet’.  Dat was ook te merken op een later bedank-moment voor de vrijwilligers. ’s Middags zou dat beginnen, en in de voormiddag planden we een vergadering om verder over de toekomst na te denken. Helemaal vrijblijvend geformuleerd, en toch waren 37 van de 40 vrijwilligers al van ’s ochtends aanwezig. Zegt genoeg denk ik.

Plokkersheem bedankdag

Waar samen gewerkt wordt, hoort samen eten er net zo goed bij.

 

Hoe zie je in deze veranderde context Plokkersheem nu evolueren?

Stijn: (grapt) ‘We gaan dringend moeten beginnen dingen schrappen denk ik, want mijn workload neemt nogal toe. Nee, serieus: er is nogal wat energie vrijgekomen, en nu moeten we dat zien te organiseren. Dat is fijn. Het zorgt ervoor dat Plokkersheem ook in Watou zelf een gevestigde waarde wordt. Er is goesting. Er is nu die sfeer van Plokkersheem is van ons. Van wie er werkt, vrijwillig bezig is of in de buurt woont.  Het is van ons.’

Fotografie: met dank aan Plokkersheem

Stijn dujardin

In gesprek met

Stijn Dujardin is coördinator van jeugdverblijf Plokkersheem in Watou. Plokkersheem startte in 2013, en gaat nu zijn vijfde zomer in. Stijn was er van bij het begin bij: eerst als vrijwilliger, later halftijds en sinds 2016 voltijds aan de slag. De vrijwilligersgroep telt een veertigtal mensen.

Plokkersheem is partner in het netwerk Vakantieparticipatie van Toerisme Vlaanderen. Stijn en zijn vader Luk – vrijwilliger bij Plokkersheem – namen deel aan het eerste Appreciative Inquiry Lerend Netwerk van Vakantieparticipatie. Om hun contacten in de sector van sociaal toerisme te versterken, partnerschappen uit te bouwen en hun engagement in het netwerk meer betekenis te geven.  ‘En,’ zegt Stijn, ‘Omdat ik al mijn hele leven vergaderingen heb voorgezeten enzo, en ik vond dat ik daar weleens wat nieuwe schwung aan mocht geven.’

Een tweede editie van het AI-Lerend netwerk start in juni 2017. Interesse? Kijk hier. 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 6 juni 2017 in de categorie Samenwerken.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |