Augustus 2016. Joyce (16), Gregory (18) en Jerzuiñho (19) draaien mee in het vakantieteam bij Akindo. Als ‘keukenpiet’ helpen ze koken en afwassen. Ze maken snoepzakjes, bakken taart en pannenkoeken. Meespelen en ‘er zijn’ voor de kinderen hoort erbij. Zingen, plagen, tranen opvangen, valiesjes inpakken. ‘We zijn hier één team, samen met de monitoren. Als ploeg maken wij vakantie voor kinderen in kansarmoede. Dat gevoel is héérlijk’, zeggen ze. Zo aantrekkelijk, dat de drie jonge vakantiemakers voluit ‘ja’ zeggen op de vraag van Akindo of ze moni willen worden.

En kijk, zo werkt het dus: wat je ooit diep raakte en deed groeien, wil je liefst van al doorgeven. Omdat je weet dat je een verschil maakt in het leven van andere kinderen. Jerzuiñho, Joyce en Gergory wonen in een jeugdinstelling. Ze weten hoe het voelt om als kwetsbaar kind thuis te komen bij Akindo. Een plek waar je tot rust mag komen. Waar je je mag wegsteken als je ’t moeilijk hebt. Waar je niet veroordeeld wordt als je lastig bent.

"Hier heb ik ervaren dat een kind veel kan bereiken als het steun krijgt van mensen die in je geloven" - Gregory

Thuis bij Akindo

Gregory en Joyce kwamen als kind op vakantie bij Akindo. Ze weten hoe verdraaid belangrijk het is dat elk kind een time-out krijgt om gewoon lekker te spelen en zichzelf te zijn. ‘Ik was hier al acht keer op vakantie’, lacht Gregory. ‘Er is maar één woord voor: thuiskomen. Ik heb hier ervaren dat een kind veel kan bereiken als het steun krijgt van mensen die in je geloven. Altijd opnieuw kansen krijgen, dat is zo belangrijk.’

Gewoon buitengewoon vakantie maken

‘Elk kind is hier bijzonder, en tegelijk heel gewoon’, zegt Joyce. Vakantie maken voor kwetsbare kinderen is heel gewoon vakantie maken met bijzondere aandacht voor de situatie van de kinderen. ‘Ik denk dat wij soms beter aanvoelen wat achter gedrag van zo’n kind kan schuilgaan. Heimwee bijvoorbeeld, voor kinderen in kansarmoede is dat vaak een heel complexe emotie. Dat zit zoveel geschiedenis achter. Ik snap dat, omdat ik het zelf heb gevoeld.’

Zorgeloos zijn, een nieuw gevoel

Joyce en Gregory bouwen verder op hun Akindo-geschiedenis. Jerzuiñho is er nu de eerste keer. En die ervaring komt binnen. Het is moeilijk de juiste woorden te vinden. ‘Het is … zorgeloos’, aarzelt hij. ‘Nu ik erover vertel, ontdek ik dat ik de hele week nergens anders meer aan heb gedacht. Dat ik me gewoon goed voel als ik bezig ben in de keuken, speel met de kinderen of gewoon help waar het nodig is.’ Jerzuiñho herkent zichzelf in sommige kinderen. ‘Ik ben ook zo explosief. En hier voel ik: het is ‘nu’ dat het belangrijkste is. Het gaat nog flink moeilijk zijn om hier weer weg te gaan … ’

"Vakantie hier ... het is ... zorgeloos." - Jerzuiñho

Jerzuiñho krijgt het lastig. Slikt. Legt z’n hoofd op z’n armen en huilt. Om zijn dramatische geschiedenis, zijn lastige groeipijnen, het gemis van ouders die hij verloor. Joyce gaat dicht bij ‘m zitten. Haar arm om Jerzuiñhos schouders. Een hand op zijn arm, troostende aai, dichtbij zijn.

‘Ja, Je ziet jezelf terug in die klein mannen’, zegt Gregory. ‘En dat brengt ook verdriet, want je weet dat veel van hen na de vakantie weer naar een moeilijke thuis of naar een internaat moeten. Wij weten hoe dat is. Wij voelen dat ook, en dat is moeilijk.’

Ambitie!

Volgend jaar willen ze hier als moni staan, zegt Gregory. Jerzuiñho kijkt weer op, straalt kwetsbare vastberadenheid uit. Hij knikt. Jazeker, alle drie. Ze gaan ervoor. Het is iets om naar uit te kijken. Iets om zich in vast te bijten. ‘We geloven dat wij de kinderen iets extra kunnen geven.'

"Wij zullen anders moni zijn, omdat we zelf al veel meegemaakt hebben" - Joyce.

Bijdragen aan een onvergetelijke vakantie heeft zin. Het verandert het leven van kwetsbare kinderen echt, vinden de aspirant-moni’s. Zij kunnen het weten.

In gesprek met

Joyce, Gregory en Jerzuiñho zijn zestien, achttien en negentien. Ze wonen in een jeugdinstelling in Overpelt. Rob, begeleider in ‘het internaat’ en vrijwilliger bij Akindo, moedigde hen aan als keukenpiet mee op kamp te komen. Een natuurlijke volgende stap voor Joyce en Gregory, die als kind al vaker vakantie beleefden bij Akindo. Een welkome nieuwe ervaring voor Jerzuiñho, die voor ’t eerst kennismaakt met de sfeer van een Akindokamp.  De volgende groeistap ligt in het verschiet. Na een moni-opleiding willen ze monitor zijn bij Akindo. Volgende zomer al.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.