‘Tot een paar maanden terug was corona een ver-van-mijn-bed show. Nu zitten we er middenin. We ervaren de kracht van verbondenheid en communiceren over veranderingen die we willen aangaan om sociale ongelijkheid aan te pakken, milieubewuster te leven en meer in te zetten op zorg voor elkaar’. Wijze woorden van een jong mens die nog een heel leven voor zich heeft. Steuwie Fonke (22) zou in mei 2020 voor drie weken naar Wuhan trekken. Het moest een prachtig orgelpunt worden van zijn studie international business in de richting bedrijfsmanagement en marketing aan de PXL Hogeschool in Hasselt. ’Zou’, want dat feest ging natuurlijk niet door. Deze tijd brengt nieuwe uitdagingen. Ook van studenten wordt veel aanpassingsvermogen verwacht. Steuwie is naast student ook vrijwillig jongerenwerker bij Muzemix, een kunsteducatieve organisatie in het Maasland. Meer dan ooit beseft Steuwie hoe waardevol cultuurbeleving is. Storyweaver Gil Géron luisterde naar zijn verhaal.

Steuwie zingt zelf mee in één van de popkoren van Muzemix en hij begeleidt jonge kinderen in een artistiek proces dat leidt naar een muziektheatervoorstelling. Intussen kan Muzemix al 20 podiumvoorstellingen op haar palmares zetten. Het coronavirus besliste er anders over voor het jaar 2020. Steuwie vertelt:

‘Jaarlijks werken we met een groep kinderen en jongeren naar een muziektheatervoorstelling. Bij Muzemix vertrekken we steeds vanuit een verhaal. We brengen extra dimensies in een verhaal via theater, muziek en beweging. Via verhalenbeleving confronteren we kinderen en jongeren met maatschappelijke kwesties. In een verhaal reizen we als het ware van mens tot mens. Dit jaar was onze voorstelling gebaseerd op het prentenboek 'Waar zijn alle stemmen', geschreven door Emi Catteeuw. Een verhaal over Jules die 110 jaar wordt. Jules heeft zoveel levenservaringen en veel gereisd. Niemand luistert echter nog naar hem. Er gebeurt iets in het verhaal waardoor Jules plots weer belangrijk wordt. Dit verhaal is zo toepasselijk op de situatie waarin we ons nu bevinden. Ineens zetten we extra zorg in voor ouderen en beseffen we hoe waardevol zij zijn.’

Steuwie heeft ‘iets’ met Wuhan

‘Nog voor het tot de meeste Belgen kon doordringen dat er toch wel iets ingrijpends aan de hand was in de wereld, werd mijn studentenleven in de war gebracht. Half januari werd ik via Sky News geconfronteerd met het 'breaking news' dat Wuhan in lockdown ging. Naarstig ging ik op zoek naar meer nieuws en drong het steeds meer tot me door dat dit serieus was. Mijn internationale business-ervaring kan niet doorgaan. Zoveel was duidelijk voor mij. Enkele andere studenten bleven hopen dat deze lockdown wel over zou zijn in mei. 's Anderendaags echter werden we met de neus op de feiten geduwd: een berichtgeving van de PXL gaf ons een koude douche: alle studenten die een buitenlandse ervaring in China hadden ingezet als bachelor-proefopdracht werden verzocht te opteren voor alternatieven in het binnenland oftewel een opdracht in Brazilië.

“We hebben geleerd dat elke individuele inspanning - hoe klein ook - op maatschappelijk niveau iets kan teweeg brengen.”

Mijn buikgevoel gaf aan om geen andere buitenlandse ervaring op te zoeken in deze onzekere tijden. De keuze om een standaard bachelorproef te gaan schrijven betekende echter ook een stevig inhaalmanoeuver. Hals over kop begon ik aan het kiezen van een onderwerp, schrijven van een draaiboek en het indienen van een projectvoorstel. Gelukkig handelt de PXL zeer menselijk. Ze bekijken elk traject heel individueel. Alle inspanningen die al geleverd werden voor de buitenlandse opdracht werden gevalideerd.’

Corona brengt twijfels en onzekerheid voor studenten

‘De flexibele en zeer menselijke aanpak van school uit vermindert de stress wel een beetje. Maar wat als ik nu iets fout doe, als de regels daar niet soepel in gehanteerd kunnen worden? En stel dat ik dan pas een jaar later zal afstuderen? Alhoewel ik dat jammer zou vinden, besef ik dat dit voor mij geen zware financiële dobber zou zijn. Voor heel wat studenten is een jaar extra studeren financieel niet haalbaar. Ze moeten zelf voor alle kosten opdraaien en daarvoor gaan werken tijdens weekends en schoolverlof. Tot overmaat van ramp brengt corona-tijd weinig brood op de plank voor deze studenten. Zeker voor deze groep jongeren en ook voor vele andere mensen is deze lockdown super moeilijk. Het is zo belangrijk dat we ons allemaal aan de regels houden zodat we snel uit deze situatie geraken.’

“Ik hou mijn hart vast voor het moment dat ik moet gaan solliciteren.”

‘Uiteindelijk hebben alle opzoekingen over de Chinese bedrijfswereld en zelfs het volgen van Chinese taallessen me ook wel extra competenties aangeleerd. Anderzijds vraag ik me af welke waarde mijn diploma 'international business' straks gaat hebben? Hoe gaan werkgevers hier naar kijken? Hoe betrouwbaar zal mijn diploma zijn voor de arbeidsmarkt? Ik hou mijn hart vast voor het moment dat ik moet gaan solliciteren. Heel wat werkgevers zullen wel gaan fronsen bij een diploma in corona-tijd.’

Geen stereotypering alsjeblief

‘Ik vraag me trouwens af of de boodschappen van virologen en politici voldoende toegankelijk zijn voor iedereen. Anderzijds frustreert het mij dat er toch heel wat mensen zijn die wél het vermogen hebben om zich bewust te zijn van hun maatschappelijke verantwoordelijkheid en die zich desondanks moeilijk aan de maatregelen kunnen houden. Dat zijn niet alleen de jongeren terwijl ze wel vaak negatief in beeld gebracht worden. Onlangs las ik een column van een arts die de vinger uitstak naar jongeren. Stereotypering werkt averechts!’

Kansen om op adem te komen

‘Het is me nooit zo duidelijk geweest hoe moeilijk veel mensen het hebben met onzekerheid. We weten nu niet hoelang dit gaat duren, wanneer er een vaccin gaat komen, wat er zal gebeuren als we de maatregelen te snel afbouwen? We hebben zo graag controle op ons leven. We vinden het nogal moeilijk om ons te settelen in onzekerheid. Terwijl net deze onzekerheid ook wel kansen met zich meebrengt. Ik heb het gevoel dat ik eindelijk echt op adem kan komen. Allerlei dingen die steeds uitgesteld worden, kan ik nu bijwerken. Dit is zo uniek in mijn leven. Het lijkt wel alsof ik verplicht word om eens stilstand te houden in mijn leven. Ik lees meer boeken, focus op sport en ga veel bewuster om met tijd. En dan reflecteer je vanzelf op: hoe je normaal of meestal bezig bent in je leven, hoe vaak we ons verplaatsen terwijl we bijvoorbeeld zelfs als student veel van thuis uit zouden kunnen volgen, hoeveel dingen we eigenlijk online kunnen doen.

Hoop, solidariteit en de waarde van cultuur

‘Ik hoop dat we in deze mondiale wereld ons meer bewust zullen worden van de gevaren die we naar ons toetrekken en dat we steeds meer kunnen vatten wat ons eigen aandeel daarin is. Misschien moeten we een deel van onze vrijheid en privacy opgeven om wereldproblematieken te vermijden? Misschien gaan politici zich meer baseren op experts? Misschien gaat onderwijs zich heroriënteren en ook meer online sessies mogelijk maken in de toekomst.’

“Meer dan ooit besef ik de waarde van cultuurbeleving.”

‘Een grote meerderheid houdt zich vandaag aan de regels waardoor de afvlakking van de besmettingscurve zich voortzet. Dit hebben we gepresteerd vanuit solidariteit. We hebben geleerd dat elke individuele inspanning - hoe klein ook - op maatschappelijk niveau iets kan teweeg brengen! Misschien moeten we nog meer inzetten op het bewustmaken van de positieve effecten? Meer dan ooit besef ik de waarde van cultuurbeleving. Als jeugdwerker bij Muzemix kan ik daaraan meewerken.’

In gesprek met

Steuwie Fonke is laatstejaarsstudent ‘Marketing and International Business' aan de PXL. Aan ambitie ontbreekt het niet bij hem. Hij combineert deze studies met een schakeljaar  ‘Master of Management, innovation and strategic management’ aan de Uhasselt en heeft net, onder de studentennaam ‘Vondel’, de voorzittersfakkel van de studentenvereniging Mercurius doorgegeven om zich weer 100% te engageren als kunsteducatief jeugdwerker bij Muzemix.

Neergepend door

Gil Géron heeft een voorliefde voor taal en verhalen. Met haar centrum voor leesbevordering Narrata brengt ze verhalen tot bij kinderen en hun ouders. Tot voor enkele jaren werkte ze in het kunsteducatief jeugdwerk, eerst als coördinator bij Crefi, later bij Koning Kevin.  Op uitnodiging van het netwerk Iedereen Verdient Vakantie stapte ze in het project ‘verbindjeverhaal’. Als Storyweaver luistert ze naar belevenissen over vakantie en cultuurbeleving en vertelt erover in een verhaal.