Overslaan en naar de inhoud gaan

Stilte in zwart en wit

In gesprek met Marleen Wauters | 16 oktober 2015

‘Iedereen heeft een rugzak. En iedereen moet die van hem of haar leren dragen.’ Marleen Wauters (54) kijkt me open in de ogen als ze die wijsheid met me deelt. Haar kleine gestalte straalt een levenskracht uit die diepe wortels heeft. Levenskracht gegroeid uit kwetsuren en de vaste wil de schoonheid van het leven toch te kunnen aanraken. Marleens levensverhaal is er een van verlies, rechtop krabbelen, sterk worden. ‘Ik heb een missie, en dat is de wereld wakker schudden. We zijn verkeerd bezig. We moeten weer tijd maken voor elkaar.’

Het team van Vakantieparticipatie nodigde Marleen uit voor een ontmoeting in Mariahove in Bellem. Twintig mensen komen er samen om van gedachten te wisselen over toerisme voor stiltezoekers. Marleen heeft ervaring met stille vakantiedagen. Veel vakantie kende ze niet in haar leven, maar de laatste jaren trekt ze wél tijd uit om er af en toe tussenuit te zijn. Ze ging al twee keer op sportkamp, en ging met een vriendin op vakantie in het bezinningscentrum de Priorij van Bethanië in Loppem. Rust en stilte opzoeken kunnen helend zijn, ervaart Marleen.

Vakantie: een zoektocht naar rust

Met vakantie gaan in een bezinningscentrum zoals Bethanië of Mariahove is niet alledaags. De meeste mensen denken bij vakantie in Vlaanderen spontaan de stad, de kust of een attractiepark. Verblijven in een stiltecentrum heeft niets spectaculair, maar des te meer diepgang. ‘In Bethanië kon ik even weg zijn van de drukte en het lawaai. Af en toe voel ik die nood aan rust. Het laadt mijn batterijen op.’ Marleen vult haar vakantiedagen dan graag met wandelen, fietsen, genieten, gewoon zijn. ‘Ik heb dan geen radio nodig, geen tv, en ik nam de laatste keer zelfs geen boek mee.’ Alleen het genieten van de omgeving, de natuur en de stilte kan genoeg zijn.

'We moeten weer tijd maken voor elkaar.' Marleen zoekt stilte en samenzijn in haar vakanties. 

 

Stilte in zwart en wit

‘Er is goede stilte en slechte stilte’, zegt Marleen. ‘De goede stilte betekent rust kunnen vinden. Als ik me goed voel, en ik behoefte heb om goed voor mezelf te zorgen, dan zoek ik de goede stilte op. Dat kon ik ook tijdens mijn vakantie in Bethanië ervaren.’ Goede stilte doet deugd. Goede stilte is helend. Maar Marleen kent ook slechte stilte. ‘Dat is de stilte die me overvalt als ik me terugtrek omdat er iets is gebeurd wat ik heel moeilijk vind. Dan is de stilte eerder een vlucht van een situatie of van een confrontatie die ik niet kan aangaan.’ In dat zwarte gat van stilte probeert Marleen niet meer te vallen. Ze leerde de signalen van die slechte stilte tijdig herkennen om er constructief mee om te kunnen gaan.

“Goede stilte doet deugd.
Slechte stilte is gevaarlijk.”

Hard werken om een gelukkig mens te worden

‘Ik begin eigenlijk nu nog maar pas te leven’, vertelt Marleen. Haar moeder nam afscheid van het leven twee dagen voor Marleen 13 werd. Het kost een mensenleven om dat een plaats te geven. Het gemis gaat nooit voorbij. Later in haar leven werd ze opnieuw geconfronteerd met zelfdoding van haar vriend die ze amper vijf maanden voordien had leren kennen. Zelf kent ze het ook: de zwaarte van zelfmoordgedachten. Dankzij therapie en een diepgaande ervaring met familieopstellingen beheerst ze nu technieken om met donkere gedachten om te gaan. ‘Ik geraakte niet meer alleen uit die negatieve cirkel. Gaandeweg leerde ik om mijn gedachten en gevoelens te herkennen, en als ik dreig de dieperik in te gaan, dan weet ik nu wat ik te doen heb om daar uit te geraken.’

'Goede stilte doet deugd.' Marleen kent zichzelf en weet goede stilte op te zoeken als het nodig is. 

 

Tijd maken voor elkaar

Marleen heeft enkele goede vrienden die haar zo goed kennen dat ze zien wanneer ze dreigt weg te zakken in depressiviteit. ‘Als ze dat opmerken, dan halen ze me terug naar het leven. Die zorg voor mekaar is het allerbelangrijkste in het leven. Ik vind het zo jammer dat de mensen nog zo weinig tijd maken voor elkaar. De computer heeft veel sociaal contact weggehaald. Vroeger waren de mensen echt samen, nu zitten ze achter hun computer te chatten maar dat is toch niet hetzelfde.’

“Mijn vrienden zien hoe het met me gaat. Als het nodig is halen ze me terug naar het leven.”

Het is Marleens levensmissie geworden: de wereld wakker schudden en laten weten: ‘Hé, we zijn niet goed bezig. We hebben als mensen voor elkaar te zorgen. En respect, dankbaarheid en eerlijkheid zijn écht belangrijk als we iedereen een evenwaardige plek in de samenleving willen toebedelen.’

 

Fotografie: Robert Boons
 
Marleen Wauters Mariahove

In gesprek met

Marleen Wauters (54) woont in Lokeren.

Marleen weet wat depressie is. ‘Ik zal altijd wel depressieve klachten blijven hebben’, zegt ze. Ze leerde de tekenen herkennen en zichzelf sturen om niet de dieperik in te gaan. Naar de schone dingen van het leven op zoek gaan hoort daarbij. Vriendschap is voor haar de essentie van het leven. En vakantie hoort bij het leven als eten en drinken. Om de vriendschap te ervaren en rust te vinden.

Ze wil het taboe rond zelfdoding en het stigma rond de psychiatrie helpen doorbreken door met haar verhaal naar buiten te blijven komen. ‘Ik ben de schaamte al lang voorbij’, zegt ze. ‘Depressie, Burn-out: het zijn de ziekten van de eeuw.’

Dit verhaal werd gepubliceerd op 16 oktober 2015 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |