Een vreemde taal leren, daarmee kun je niet vroeg genoeg starten, vindt Ellen De Smet. Ze schreef haar kinderen tijdens de paasvakantie in  voor een taalkamp in Blankenberge bij Taalvakanties Depauw. Goed voor een weekje ondergedompeld worden in een taalbad en vooral heel veel spelen. ‘Edson was bij terugkomst zo fier als een gieter dat hij zichzelf in het Frans kon voorstellen’, zegt Ellen.

Leren op een leuke, niet schoolse manier

‘We wonen in België, dus ik vind het belangrijk dat Edson (9) en Muna (7) ook Frans spreken’, vertelt Ellen. ‘Op school starten de Franse lessen pas in het vijfde leerjaar. Dat vind ik toch wel laat. Hoe jonger kinderen ermee aan de slag gaan, hoe makkelijker ze de woordenschat absorberen.’ Een taalkamp vindt Ellen een fijne manier om haar kinderen kennis te laten maken met onze tweede taal. ‘Op dezelfde locatie zijn ook Franstalige kinderen aanwezig die er Nederlands komen leren’, zegt ze. ‘Alle pauzes, spelactiviteiten en eetmomenten zijn gemengd, waardoor de kinderen ook spelenderwijs hun woordenschat vergroten.  En dus aan tafel bijvoorbeeld ook oppikken dat zout in het Frans ‘sel’ heet.’

Fier als een gieter

Muna zat in de initiatiegroep en kreeg anderhalf uur per dag les. Bij Edson was dat drie uur. Verder stonden er heel wat leuke activiteiten op het programma: van minigolf, zwemmen en gezelschapsspelen tot een middag aan het strand en een bezoekje aan de Lustige Velodroom, waar de kinderen op gekke fietsen konden rijden. ‘Die afwisseling in het aanbod sprak hen echt aan’, zegt Ellen. ‘Ik ga vrij vaak met hen op stap en we hebben samen al verre reizen gemaakt. Ook intercontinentaal, om hun grootouders in Senegal te bezoeken. Zo’n kamp is dus niet per se het hoogtepunt van hun kindertijd. En toch spreekt Muna er nu nog over, terwijl het taalkamp van de paasvakantie geleden is. Ook Edson was heel enthousiast. Het samen spelen had hem duidelijk plezier gedaan. En hij was fier als een gieter dat hij zichzelf kon voorstellen in het Frans!’ 

Meeleven vanop het thuisfront

Op voorhand krijgen de ouders een overzicht van alle activiteiten, waardoor Ellen zich aan het thuisfront betrokken voelde. ‘Dat vond ik echt aangenaam’, zegt ze. ‘Het was de eerste keer dat ik de kinderen alleen op vakantie liet gaan. Ik ben alleenstaande mama en er is geen contact met de papa, dus wij zijn eigenlijk permanent met ons drietjes samen. Voor mij als mama was dit dus toch wel een oefening in loslaten. Dan is het extra leuk om te weten wat je kinderen aan het doen zijn wanneer je aan hen denkt.’

Leren op een niet-schoolse manier

‘Op de laatste dag was er een soort oudercontact en kregen we de resultaten van de testjes mee. Het leren werd serieus opgevat. En tegelijk werd de leerstof op een leuke, niet-schoolse manier en met veel afwisseling gebracht’, zegt Ellen. ‘Het is en blijft vakantie.’ Kinderen tevreden, mama tevreden. ‘Als we volgend jaar opnieuw een plaatsje kunnen bemachtigen via Vakantieparticipatie, gaan Edson en Muna zeker mee.’

Fotografie: Stefan Jacobs - Toerisme Vlaanderen

In gesprek met

Ellen De Smet schreef haar kinderen in voor een taalkamp bij  Taalvakanties Depauw. Goed voor een weekje ondergedompeld worden in een taalbad en vooral heel veel spelen.

Neergepend door

Lien van Laere is nieuw(s)maker voor het netwerk Vakantieparticipatie. Ze is gebeten door mensen en hun verhalen. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Neem contact met onze redactie. Samen maken we er nieuws van.