Overslaan en naar de inhoud gaan

Samen op gang voor ieder z’n eigen gang gaat

In gesprek met Nathalie Van Renthergem | 24 augustus 2018

Nathalie trok met haar gezin vier en een halve maand door Europa in een camper. Een weloverwogen avontuur, twee jaar op voorhand ingepland, dat het gezin enorm verrijkte. ‘Het gebeurt sneller dan je denkt dat je elkaar enkel nog aan tafel ontmoet. Als gezin en als koppel zijn we op ons best op vakantie.’

De mensen: ‘Maar de kinderen moeten toch naar school!’
Nathalie: ‘Nee, hoor. Kinderen hebben leerplicht, geen schoolplicht.’
De mensen: ‘Ga je vrijwilligerswerk doen onderweg?’
Nathalie: ‘Euh, nee. Alsof je op reis moét bezig zijn met je ontwikkeling.’ 
De mensen: ‘Met een camper op een camping? Al dat volk. Nee, voor mij liever dat ene huisje op die plek die ik helemaal voor mij kan hebben.’
Nathalie: ‘Dat klinkt een beetje elitair. Nee? Doe mij maar een camping waar de kinderen alle vrije ruimte hebben en veel vriendjes kunnen maken.’

‘Een reis hoeft niet overzee te zijn’, vertelt Nathalie, echtgenote van Marc en mama van Daan (11) en Jorik (14). Tijdens de reis waren de jongens 8 en 11 jaar. ‘Er waren nog zoveel landen in Europa die we nog niet gezien hadden.’ Van begin april tot einde augustus trok het gezin door Frankrijk, Spanje, Portugal, Italië, Slovenië, Kroatië, Hongarije, Tsjechië, Duitsland en terug naar huis. ‘En ik wil eigenlijk ook wel eens vier maanden door België trekken.’

Landingsplek

‘Vroeger gingen Marc en ik nooit citytrippen. We deden dat wel maar hadden na enkele keren door dat wij daar steeds uit de stad trokken. Ik heb toen lang gedacht dat we gewoon niet van steden houden. Ook voor we op deze reis vertrokken, gingen we ervan uit dat we geen steden zouden bezoeken.’ Uiteindelijk parkeerde het gezin de camper vaak aan de rand van een stad om vervolgens het centrum te bezoeken. ‘Als gezin een stad ontdekken, dat is tof! Voor we vertrokken was er steeds overleg over ‘Hoe gaan we dat hier veroveren? Met de fiets, met de metro of te voet?’

‘We hadden ook steeds een landingsplek in de steden die we bezochten. Een restaurant in Milaan of dat plekje in Sevilla waar ze de allerlekkerste gazpacho ooit serveerden. Daar spreken de kinderen nog over. Die plekjes, dat is iets van ons.’

Stil-staan

Voor Nathalie is reizen ook geschiedenis ontdekken. ‘Je komt zoveel sporen tegen. Reizen is een manier om te beseffen, een manier om Europa als geheel te ontdekken.’
Nathalie: ‘Zo waren we in Boedapest aan de Donau bij een kunstwerk met allemaal schoentjes. Het staat symbool voor de vervolging en executies van Joden. Die moesten op die plek hun schoenen uitdoen en werden dan de rivier in geschoten. Bij de jongens heerste op dat moment stilte en ontsteltenis. Het gevoel van hoe dichtbij gruwel kan zijn als je op de plaats staat waar het gebeurde. Stil-staan. Ze zijn daar uit zichzelf een hele tijd blijven zitten, rondhangen. Dat kunstwerk is ook heel straf: er zijn schoenen in alle maten, waardoor je je sowieso identificeert met minstens een van de slachtoffers.’

jorik fotografeert

Fotograaf Jorik aan het werk, in stilte en ontsteltenis

schoenen aan de Donau

 

 

 

 

 

 

 

 

Schoentjes door de lens van Jorik, als stille getuigen van gruwel.


Reisbureau af

‘Na de reis merkten Mark en ik dat onze zonen organisatorisch hebben leren denken. Ik klaagde vroeger dat ik het reisbureau van het gezin was. Dat is veranderd.  Als je als kind nergens naartoe gaat, weet je ook niet wat je nog wil doen. Maar Daan zei op een gegeven moment ‘Nu wil ik wel eens naar het midden van Nederland gaan. Dat is een land naast het onze en ze spreken er onze taal.’ In de paasvakantie trok het gezin naar Amsterdam en de Waddeneilanden.

‘Afgelopen winter wilden we ook graag gaan skiën met de camper. Maar Jorik die nu 14 jaar oud is, zag het niet meer zitten om met zijn vieren in de camper te zitten. Toch niet in de winter. Hij wil ook zijn vrienden niet meer lang missen. Ik besef dat de formule van die reis door Europa nu niet meer kan werken.’

Op ons best op vakantie

Nathalie: ‘Het gebeurt sneller dan je denkt dat het gezin elkaar enkel nog aan tafel ontmoet. De zonen gaan steeds meer hun eigen gang. Als gezin en als koppel zijn we op ons best op vakantie. Ik ben blij dat we de reis op dat moment in ons leven gedaan hebben. En weet je wat nog? Vier en een halve maand onderweg met de camper in Europa en nooit regen gehad overdag buiten de laatste drie dagen. Dat is toch wel speciaal, he.’

Nathalie Van Renthergem

In gesprek met

Nathalie van Renthergem is een van de stichtende leden van het improvisatie theatergezelschap Inspinazie. In januari 2013 verzorgde ze met haar collega’s de presentatie van het Forum Vakantieparticipatie dat als thema ‘Verhalen’ had. Nu vertelt ze haar eigen vakantieverhaal. Ze trok net voor de zomer 2018 samen met Iedereen Verdient Vakantie naar zee voor een Stemmen-driedaagse. Ze inspireerde er mensen die een vakantiedrempel ervaren om hun verhalen te vertellen. Iets om naar uit te kijken op het volgende Forum!

Wil jij in de sporen treden van Nathalie en haar gezin? Hier nog enkele gouden tips: Nathalie plande de reis twee jaar vooraf. Zo konden zij en haar man hun agenda werkvrij houden. Ook de leeftijd van de kinderen was ideaal. Nathalie: ‘De jongste had in het eerste leerjaar leren lezen en schrijven en de oudste miste een stuk van het vijfde leerjaar. Zo kon hij het volgende schooljaar de lagere schoolperiode fijn afsluiten met zijn klas.’

Dit verhaal werd gepubliceerd op 24 augustus 2018 in de categorie Gezinsuitstap.

Carine Geboers

Neergepend door

Carine Geboers werkt bij Steunpunt Vakantieparticipatie als netwerkverbinder voor Iedereen Verdient Vakantie. Tijdens de vele ontmoetingen overal in Vlaanderen is zij steeds verrast door de mooie verhalen van moedige mensen. Daardoor ontstond nog meer de goesting om naar de pen te grijpen.

Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |