Op vakantie mag iedereen genieten: vakantiegangers en net zo goed hun begeleiders. Dat is één van de uitgangspunten van zorgvakantieverblijf De Dielis. Genieten betekent er tot rust komen, op stap gaan met een toegankelijke huifkar,  samen pizza bakken,  met of zonder rolstoel op Trappistenwandeling trekken. De natuur ervaren kan in de grote omheinde tuin tussen de dieren. Genieten kan ook in de snoezelruimte van Sens City (St.-Oda), onder de zachte handen van een schoonheidsspecialiste of omringd door muziek, gebracht door een vrijwillige muziekleraar uit de buurt. ‘We kunnen beroep doen op tal van vrijwilligers, die we op hun beurt ook in de watten leggen,’ zegt Geert, die samen met zijn vrouw Kitty De Dielis uitbaat.

Geert, Kitty en dochtertje Bab wonen in het rustige, groene  Hamont Achel. In 2010 verkochten ze hun huis om een droom waar te maken; ze wilden een aangepast zorgverblijf voor grote groepen uit de grond stampen. Liefst in een huiselijke sfeer, middenin de gemeenschap, in de nabijheid van winkels en horeca. Twee jaar en een uitdagende bouwwerf later werd ‘De Dielis’ officieel geopend. Sinds 2012 is het zorgverblijf  een begrip in Hamont, Limburg en Vlaanderen.

Vergeten doelgroep

‘De Dielis’ vult een spreekwoordelijk gat in de markt. Geert ontdekte die leemte vanuit zijn werk bij St.-Oda, een dienstencentrum in Overpelt. Zelfs na lang zoeken, vond hij in eigen land amper kleinschalige groepsvakantieverblijven waar hij met zijn groepen – mensen met een zeer ernstige beperking – op vakantie kon. ‘Als we met de leefgroep op vakantie wilden, trokken we dus meestal naar Nederland,’ zegt Geert. Andere instellingen deelden Geerts vaststelling. Een droom groeide. Geert en Kitty wilden een zorgvakantieverblijf toevoegen aan het toeristisch aanbod.

Groeiende vraag

Het koppel onderzocht de mogelijkheden, vroeg raad en advies. Geert: ‘In het begin werd ons idee door verschillende overheden kritisch in vraag gesteld. Zo speciaal vonden ze het nu ook weer niet.’ Maar Geert en Kitty lieten zich niet van hun sokken blazen. Hun intuïtie van toen blijkt nu te worden bevestigd. Als één van de eerste privé-initiatieven merken ze dat de vraag naar groepsvakanties voor mensen met een beperking in de lift zit.

Dichtbij en toch op afstand

Geert en Kitty wonen op de bovenste verdieping van het vakantieverblijf. Ze onthalen zelf de groepen en zijn dichtbij voor vragen en bij noden. ‘Wij dringen ons niet op,’ zegt Kitty. ‘Niet elke groep heeft onze aanwezigheid nodig, en dat respecteren we.’ Soms gaan ze mee wandelen, als een extra paar handen nodig is. En ook buren gaan regelmatig vrijwillig mee op tocht met de gasten.

Sympathiek aanwezig in de buurt

De vakantiegangers en hun begeleiders vertellen hoeveel hartelijkheid ze ervaren in hun contacten met de plaatselijke gemeenschap. De mensen zijn vriendelijk, de horeca-uitbaters graag behulpzaam. Een terras blijkt al gauw met plezier toegankelijk gemaakt. Kitty en Geert hebben heel bewust gekozen om hun vakantieverblijf nauw te verbinden met de gemeenschap, zonder iets te willen forceren. ‘Dat is belangrijk voor De Dielis. De mensen van hier weten wie we zijn en zien dat het oprecht is wat we doen. We willen sympathiek aanwezig zijn.’   

In gesprek met

Geert Van der Aelst (40) werkt als groepschef in dienstencentrum St Oda in Overpelt. Kitty Sutens (38) geeft les in het Secundair Onderwijs. Samen staan ze in voor de uitbating van het zorgverblijf ‘De Dielis’. Hun dochtertje Bab (7) geniet met volle teugen mee van de bedrijvigheid in en rond het huis.

 

Neergepend door

Els Jammaers is nieuw(s)maker voor het netwerk Vakantieparticipatie. Ze geniet van de authenticiteit van verhalen en van inspirerende ontmoetingen. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie zodat iedereen kan meegenieten.