‘Vroeger had ik altijd verdriet,’ zegt Cindy Kasperek. ‘Ik was vaak ziek en veel te veel alleen. Maar nu ben ik getrouwd met Ronny en hebben we ons zoontje Rigory. De dagen vliegen nu, en er is veel plezier gekomen in mijn leven.’ Mogen kennismaken met Cindy, Ronny en hun kleine jongetje met de prachtige grote ogen voelt als een voorrecht. Het jonge gezin nodigde ons uit voor een bezoek aan één van hun favoriete uitwaaiplekjes in de buurt: provinciaal domein De Ster in Sint Niklaas.

Hier hebben we naar uitgekeken. ‘Wij’, dan zijn vakantiebemiddelaar Kelly, fotograaf Robert, verhalenschrijver Griet, mama Cindy, papa Ronny en kleine uk Rigory. We ontmoeten elkaar aan de ingang van De Ster, klaar voor een wandeling rond het meer. We slenteren, vragen, vertellen, luisteren. Iedereen geniet. Cindy straalt. Ronny is lief voor zijn vrouw. Rigory verhuist van buggy naar arm naar arm. Een namiddag samen, met echt tijd voor elkaar en voor een hartelijk gesprek. Niets moet, ontspannen mag. Het is een geschenk voor ons allemaal.

Cindy en Ronny zijn superfans van vakantie en Vakantieparticipatie. Al struikelt Cindy over het woord ‘Vakantieparticipatie’. Ze probeert, probeert nog eens en geraakt keer op keer in de knoop. ‘Ik krijg het niet gezegd’, lacht ze. ‘Misschien moeten ze daar in Brussel maar eens iets anders bedenken. Iets dat ik wel gemakkelijk kan zeggen.’ Schrijven is ook moeilijk, maar het houdt haar niet tegen om heel regelmatig een berichtje te posten op de fanpagina van dat leuke team met die moeilijke naam. Het jaarlijkse Forum slaat ze niet over. Veel te leuk.

‘V-a-k-a-n-t-i-e-p-a-r-t-i-c-i-p-a-t-i-e. Ik krijg het niet gezegd. Misschien moeten ze in Brussel maar eens een andere naam bedenken.’

Hier, in De Ster, is Cindy aan zet. Hier kent ze de weg, haalt ze herinneringen op. Als kind had ze epilepsie. Ze ging naar het bijzonder onderwijs en woonde alleen met haar mama. ‘Ik was enig kind, mijn moeder had met mij haar handen al vol.’ Cindy is extreem gevoelig. De geringste spanning, ruzie of onzekerheid brengt haar van slag. ‘Ik heb zoveel gehuild vroeger. Maar nu ben ik gelukkig. Omdat ik nu getrouwd ben met Ronny en een zoontje heb. Mijn grote droom was om zelf een gezin te hebben, en dat is er nu.’

Cindy leeft van een invaliditeitsuitkering. ‘Vroeger zat ik altijd maar thuis, tv te kijken. Maar nu, met Ronny, doen we van alles samen. En omdat ik voor Rigory zorg, gaat de tijd ook goed vooruit.’ Ze trekken er geregeld op uit. In de buurt van Belsele, waar het gezin woont, of verder weg. Naar de zee, liefst van al. Cindy: ‘Dan zijn we eens onder ons. Even geen familie. Geen telefoon. Geen zorgen, geen andere mensen die aan mijn oren zeuren. En eens niet moeten werken. Want thuis is altijd wel werk, en op vakantie moet dat allemaal even niet.’

‘Vroeger zat ik altijd thuis. Tv te kijken. Maar nu ben ik gelukkig. We doen alles samen en de tijd gaat goed vooruit.’

De eerste keer samen als gezin op vakantie was in Park Merlo in Bredene. En vorig jaar ging de reis naar Blankenberge. En daar horen straffe verhalen bij, herinneringen aan belevenissen die nu nog pretlichtjes toveren in Cindy’s ogen. 

Brandalarm

‘In ons kampeerhuisje in Bredene ging op een keer het brandalarm af. Een lawaai dat dat was! Ronny had een hete pan onder koud stromend water gehouden, en die damp had het alarm in gang gezet.’ Cindy kan er nu mee lachen. Rook hebben ze later trouwens nog gezien, op de kusttram. ‘Ineens kwam er rook van onder de tram vandaan. Ik kreeg echt schrik en we zijn meteen afgestapt. Ik was veel te bang dat Rigory iets zou overkomen.’

Zoveel te doen aan de zee

In Bredene rolden ze van de duinen. Ze struinden doorheen de bunkers van domein Raversijde in Oostende. Aan Center Parcs De Haan houdt het koppel ook een warme herinnering over. ‘We gingen er bowlen. Dat kostte 10 euro voor een uur. Maar omdat het heel rustig was, hebben wij de hele namiddag mogen bowlen voor de prijs van één uur. Sympathiek van die mensen. Ik voelde op het einde van de namiddag mijn armen niet meer’, grapt Cindy.

Door het bed gezakt

‘En in de jeugdherberg in Blankenberge, daar ben ik vorig jaar door het bed gezakt. In het midden van de nacht. Beschaamd dat ik toen was. Ik wilde ’s anderendaags vertrekken, uit schaamte. Maar dat hebben de mensen van Jeugdherberg De Wullok toen gelukkig uit mijn hoofd kunnen praten.’ Trouwens, zo’n verblijf in een jeugdherberg is voor herhaling vatbaar. ‘Er waren veel andere mensen, heel gezellig. We keken met de andere gasten samen tv, en ’s morgens was er ontbijt, zoveel we maar wilden.’

Lekker zwemmen, lekker eten

Vakantie, dat is ook lekker eten. ‘Ik hou heel veel van lekker eten’, zegt Cindy. Haar man schatert. ‘Ja, zoals oliebollen hé schat. Niet met suiker, maar met tartaar!’ We moeten er allemaal om lachen, daar bijeen in De Ster, uitkijkend over het meer dat schittert in de zon. Voor zwemmen is het nog wat te fris. Maar eens het warme weer daar is, is Cindy niet meer te houden. Ronny: ‘Als ze dan wil gaan zwemmen, is het best dat er iemand meegaat, want anders weet Cindy van geen ophouden. Dan zwemt ze tot het donker is.’

Hilarisch moment. Die Cindy toch. Schitterende, eerlijke, authentieke, lieve madam. Met nog dromen te over, zoals varen in een luchtballon of op vakantie gaan met het vliegtuig. Met ook een paar gekke gewoonten. Want toegegeven, er zit toch wel een bijzonder kantje aan die voorliefde voor oliebollen met tartaar en zwemmen tot het donker wordt?

Fotografie: Robert Boons

In gesprek met

Cindy Kasperk en Ronny Van Rysbergen zijn volbloed Vakantieparticipatie-fans. Ze trekken elk jaar – en liefst méér – eropuit. Cindy wilde graag eens ‘iets bijzonder’ doen met het team van Vakantieparticipatie. ‘Met foto’s en een verhaal van ons’, stelde ze voor. Dat vonden we leuk! Dus koos ze een plek om samen naartoe te trekken. Het werd De Ster in Sint-Niklaas, één van haar favoriete uitwaaiplekjes in eigen buurt.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.