Edward, Zjef en Koen, drie jongens van 13 en 14 jaar, wonen in De Kere, een begeleidingstehuis van vzw Blij leven (MFC Meetjesland) in Kaprijke. In deze coronatijd zijn ze er permanent, samen met een vierde jongen. Andere jongens zijn nu voortdurend thuis.  Hoe gaat het met hen, zonder school, weekenden naar huis en uitstapjes, schoolvrienden en familie nabij, zonder duidelijkheid?

Ze maken er het beste van met elkaar en de begeleiders. Soms botst het, soms vinden ze elkaar. Soms is het saai, maar verrassend vaak valt er, vooral in de tuin, veel te doen waar ze van genieten.  
Ze zijn kampioen in korte antwoorden, maar halen ook met zichtbaar plezier herinneringen op. Over nieuwe spelletjes in de tuin en kamperen, over elkaar opfokken en uitknoppen, over tot rust komen en energie krijgen, over avontuur en eens iets anders, over quarantaine, (weer) vrij zijn en uitkijken naar.

Gamende koning in quarantaine

Corona viel bij Edward met de deur in huis. Bij het begin van de sociale maatregelen, was zijn mama grieperig. Het kon het coronavirus zijn (later bleek van niet), dus werd beslist dat Edward in de Kere zou blijven. Hij was pas bij zijn mama geweest, dus moest hij 10 dagen in quarantaine, om niemand te besmetten. ‘De eerste dagen was ik heel boos dat ik opgesloten zat in mijn kamer. Het leek een straf. Ik wist niet wat ik moest doen.

“Het mooiste moment was toen ik uit quarantaine mocht. Toen ik iedereen weer zag aan het eten, en ik weer mee mocht voetballen.”

Daarna ging het beter, omdat ik de voordelen zag: ik moest niet op tijd aan tafel komen, er waren minder regels. En als ik belde, kwamen ze mijn eten brengen. Ja, een beetje als een koning. Soms mocht ik even naar buiten als er niemand anders was. Ik heb veel gegamed aan mijn bureau, ik voelde me lui, zo.’ Hij laat zich helemaal inzakken. ‘Het mooiste moment was toen ik uit quarantaine mocht. Toen ik iedereen weer zag aan het eten en ik weer mee mocht voetballen. Ik ben graag buiten. Buiten is beter dan binnen. Ik krijg er energie en er is veel meer te doen. Ja, ook hier in de tuin.’

Bang en leuk gevoel ineen

Neem hen hun gsm of computer niet af, behalve als ze hierdoor aan schoolwerk kunnen ontkomen.  Beknibbel niet op hun bel- of gametijd. Want ze komen tot rust door filmpjes te kijken, staan Fortnite-spelend en chattend in contact met hun vrienden, en bellen vaak met familieleden.
En toch, toch, hebben ze alle drie hun leukste momenten in de tuin.

“Het kamperen was eens iets anders, dat was zo fijn. En het was avontuurlijk, al was het in onze eigen tuin."

Zjef: ‘We hebben een nacht gekampeerd in de tuin. Dat was superleuk. Drie dagen op voorhand hebben we de tentjes al opgezet. We namen er kussens van binnen mee naartoe en zaten er overdag al te chillen. We hadden elk ons eigen tentje. Onze drie tentjes stonden daar. Dat van Koen hier, en dat van de begeleider nog wat verder. Eerst hebben we samen gebarbecued en het was heel lekker vlees. ’s Avonds konden we niet direct slapen, dus hebben we nog wat buiten gespeeld en lang gepraat en gelachen. Het was eens iets anders, dat was zo fijn. En het was avontuurlijk, al was het in onze eigen tuin. Als je hier dan in het donker ligt, heb je een bang en leuk gevoel ineen. Ik dacht aan een fietstocht die ik vroeger alleen met een begeleider maakte, toen kampeerden we ook. Dat was heel tof.’

Ze voetballen, pingpongen, skaten, luisteren naar muziek, doen nageltje-tik, richten een moestuintje in en verzinnen zelf waterpistool-spelletjes. Er is dus veel te doen. Al zou de een nog zwembad en een ander een bambihert in de tuin willen. Als het regent zorgen de begeleiders vaak voor activiteiten binnen. ‘We maakten al tiramisu, cake en wafels. Ik eet én bak graag. Ik probeer graag alles uit. Als ik geïnteresseerd ben, leer ik meer’, zegt Zjef.

Ragnar de hond

Koen is boos omdat hij voor ons gesprek zijn spelletje met zijn mémé moet staken. Praten doen ze nu niet veel. Samen spelen wel. Hij op zijn gsm hier, en zij thuis. Daar geniet hij van. Hij mist zijn mama en mémé en alle huisdieren.

Hij maakt zich zorgen om ruzie tussen familieleden, wil het oplossen, maar kan dat niet van hier. Hij wil langsgaan bij zijn mémé en praten met zijn advocaat. Dat vertellen lucht wat op. Hij vindt hier moeilijk aansluiting bij de andere jongens. Hij gaat hier niet lang blijven, zegt hij. Hij is hier al van mei. ‘Niet deze mei, hé, maar de vorige.’

“Praten doen Koen en zijn mémé nu niet veel. Samen spelen wel. Hij op zijn gsm hier, en zij thuis. Daar geniet hij van.”

Koen genoot ook van het kamperen. De leukste momenten beleeft hij in de tuin met hond Ragnar, die een begeleidster meebrengt. ‘Eerst was Ragnar bang, maar nu helemaal niet meer. Hij loopt in de tuin en springt heel hoog. Ik gooi dan een bal naar hem of loop met hem aan de leiband. Het is heel tof om samen te spelen, maar knuffelen mag niet nu met corona.’  

Effe op een uitknop duwen

Altijd met dezelfde mensen, dat is soms irritant. Soms zijn ze elkaar beu, is er ruzie, zijn er ambetante momenten, zeggen ze. Als ze naar buiten willen en niet mogen. Als ze schoolwerk moeten doen en niet willen. En ze fokken elkaar wel vaak op. Dan gaan ze naar hun kamer, soms willen ze dat, soms moeten ze. Om tot rust te komen, om daar alleen wat filmpjes te kijken. Effe op een uitknop duwen. En daarna weer iets actief doen.

Even alleen snoepjes gaan kopen in de winkel, of pokémons vangen aan de kerk, geeft Edward vrijheid. En buiten een grote toer gaan wandelen, met Ragnar en de begeleidster, vindt Zjef rustgevend.

Eens iets anders voor iedereen

Koen vindt het ambetant dat hij nog niet weet wanneer hij terug naar school mag. Snel, hoopt hij, want hij wil goed leren lassen. Als hij daarover praat, fleurt hij helemaal op. Op zijn gsm toont hij foto’s van beschermingskledij en lasapparaten en vertelt hij hoe die apparaten op school onder de grond zitten. Hij wil later lasser worden. Ook het klaskonijn mist hij. ‘Ja, echt, we hebben een konijn in de klas, dat rondloopt in een ren die we hebben gemaakt. Ik geef hem altijd eten, en aai hem en neem hem op. Konijnen zijn mijn lievelingsdieren omdat ze zo schattig zijn, en zo grappige kakskes leggen.’

“Ik hoop dat iedereen iets kan doen in de vakantie, want thuiszitten is moeilijk voor iedereen.”

Na enkele weken ging Zjef school missen, vooral het contact met zijn vrienden. ‘Normaal fiets ik speciaal rond om samen met mijn vrienden naar school te fietsen. Samen lachen en racen, om ter eerst op school. Maar we wachten wel als iemand achterblijft. Dat mis ik. Ik denk dat we maar in september terug zullen mogen. Ik ga altijd uit van het slechtste. Dan kan je niet teleurgesteld zijn.’ Hij denkt dat we in de vakantie ook nog zullen moeten binnenblijven, maar hij hoopt van niet. De vorige jaren ging hij met Blij Leven op kamp naar de Ardennen en Frankrijk, dat wil hij graag opnieuw. ‘Ik hoop dat iedereen iets kan doen in de vakantie. Thuiszitten is moeilijk voor iedereen, en iedereen wil wel eens iets anders doen.’

Foto’s: De Kere (vzw Blij Leven)

In gesprek met

Edward (13 jaar) houdt van voetballen, fortnite en honden. Hij wordt blij van buitenzijn, samen spelen en avontuurlijke dingen. Hij hoopt binnenkort te gaan kajakken met een begeleider die een kajak heeft, want met z’n tweeën zou dat weer mogen. School mist hij niet, oh nee. Hij kijkt het meest uit naar het weerzien met zijn mama, haar eens goed kunnen vastpakken, en naar langsgaan bij zijn papa en klein broertje.  

Koen (13 jaar) zit normaal 4 uur per dag op de schoolbus en hoewel dat vaak saai is, wil hij snel terug naar school. Hij houdt van lassen en wil later lasser worden. Hij mist zijn mama en mémé en Milou, de sneeuwhond. Milou is altijd zo blij als Koen met haar gaat wandelen. Dat zij zo blij is om hem, maakt Koen gelukkig. Hij kijkt er naar uit om terug te gaan karten, bowlen en lasershooten.

Zjef (14 jaar) houdt van Fortnite, voetballen, vissen en samenkomen met vrienden. Wat hem het meest blij maakt, is dat als hij iets niet kan, hij het toch probeert en het hem lukt. Zoals de oefeningen van natuurwetenschappen waar hij vanochtend drie uur aan heeft gewerkt (en dan nog op een feestdag!). Hij hoopt binnenkort eens te gaan vissen met een begeleider, zoals op kamp, nu met z’n tweeën in de buurt.

De jongens kozen elk een schuilnaam. Ze verblijven in De Kere, een begeleidingstehuis van vzw Blij leven (MFC Meetjesland) in Kaprijke. De cartoons werden gemaakt met de Bitmoji app.

Neergepend door

Els Hillaert leeft op van inspirerende verhalen horen en delen, invoelend luisteren, woorden die de kern raken, zorgzaam samenwerken en meewerken aan diepgaande verandering. Sinds maart 2020 is ze verhalenwever bij Iedereen Verdient Vakantie en ook als freelancer schrijft ze graag heldere en bezielde tekst en verhalen voor waarde.n.volle initiatieven.