Praten met Suzan is als een ontdekkingstocht. Telkens ziet ze ergens een zijweggetje dat ze neemt. Vrolijk lachend in haar zomerjurk neemt ze ons mee.
Ik ontmoet haar op de zomerse binnenplaats van Wijland, de gezinswerking van De Ruimtevaart in Leuven.
Hoe kronkelig ons gesprek ook is, het Noorden op haar kompas is helder. 
Het heet VRIJHEID.

Mijn grootste reis

Meer dan twintig jaar geleden vluchtte ik
weg uit de oorlog, weg uit Irak
samen met mijn dochtertje van vijf.

Eerst te voet.
Ik droeg mijn dochter op mijn schouders.
Zakken vol eten en spullen voor haar op mijn rug.
Dagenlang. Ik was sterk toen. Door al het zware werk.

Nadien reed ik mee met een camion en namen we de boot.
Ik ontfermde me ook over de chauffeur die zeeziek was.
Ik was erg bang. Maar ik moest sterk zijn.

In Brussel werden we snel naar Leuven gebracht. Bij Pater Paul De Greef.
Het duurde even voor ik hem vertrouwde. Voor ik zag dat hij een engel is.
Hij heeft zoveel voor ons gedaan. En voor vele andere vluchtelingen.

Wandelen als een vlinder

Ik hou van wandelen. Ook van dansen.
Van wat de beweging met me doet.
Niet alleen omdat dat goed is voor de calorieën.
Loslaten, ontspannen, vliegen, flaneren.
Na het stappen voel ik me blij, niet meer zwaar.

Ik wandel me licht.
In het Koerdisch zeggen we:
Ik wandel als een vlinder, een pepola.

We gaan veel wandelen in Leuven. 
Er zijn zoveel mooie plekjes. Ik ken de namen niet.
Ik ontdekte onlangs nog een stukje natuur. Tussen mijn huis en werk.
Kom eens langs, dan neem ik je mee.
Naar de berg en de vijvers waar de kikkers kwaken.

Vakantie voelen in een doos

Met Sarah van De Ruimtevaart gingen we op dorpeltrekking.
Samen met mijn twee puberzonen, hun neef en vriend.
Eerst hadden ze geen zin om mee te gaan. Nadien waren ze heel blij.
Ze gooiden cijfers - een dobbelsteen - die de richting bepaalden.
We zijn drie keer de straat op en af gelopen. Wat hebben we gelachen!

Het mooiste moment was in het park met de voeldoos.
Iemand stak iets in de doos, een ander moest het raden.
Die stoere jongens waren bang om hun hand in de doos te steken.
Ze genoten en ik ook. Samen zorgeloos, zo leuk.

Wat is vakantie voor jou, vroeg Sarah.
Dit, zei ik. En ook: Water, bos en bergen.
Niet de zee. Daar is het te druk.

Mijn mooiste kinderen

Het geluid van water en het gezang van vogels.
Die geven mij een vakantiegevoel.
Ik hoor ze in onze tuin. De Dijle stroomt vlakbij.
We hebben duiven, eenden, kanaries en parkieten.

Het is klein en gezellig in onze tuin. Zeker in de zomer.
In de winter voel ik veel verdriet. Zonder bloemen en blaadjes.

In mijn tuin kom ik tot rust
als ik eerst de problemen heb opgelost.

Dan geniet ik van de bloemen en rozen.
Ik praat met hen. Ik vertel hen:
Jullie zijn mijn mooiste kinderen.
De mooiste kinderen van de hele wereld.

Wij, de indianenfamilie

Bijna elk jaar gaan we kamperen in de Ardennen.
Met mijn vriend Aram en de kinderen.

Ik zou altijd naar dezelfde plek gaan. Het is er goed.
Als je een watermeloen koopt, moet je chance hebben
dat hij rood is vanbinnen.
Aram is avontuurlijker. Hij probeert graag iets nieuws.

Slapen in een tent. Naast de rivier.
We wandelen de bergen op.
De kinderen zwemmen in de rivier.
Ik niet. Ik durf het niet meer.

Dicht bij de natuur. Koken op een vuur.
Een plek zo ver mogelijk van andere mensen.
Daar voel ik nooit verdriet, ben ik altijd blij.
Wij, de indianenfamilie. Zo voelt het simpel leven.
Dansen terwijl de zon ondergaat.
Dat is vakantie. Dat is vrijheid.

In gesprek met

Suzan Ahmad Kader woont in Leuven, met haar kinderen en vriend. Ze werkt in Kringwinkel ’t Spit in Leuven en is er verantwoordelijk voor de juwelen. Ze houdt van dansen en van haar eigen kledingstijl, los van mode en van wat anderen haar willen voorschrijven. Het is haar lichaam. En ze verstelt kleren zodat haar figuur er het mooist in uitkomt. Haar grote droom is om ooit op reis naar Egypte te gaan. Ze voelt zich aangetrokken tot de piramides.

Suzan komt regelmatig naar Wijland, de gezinswerking van De Ruimtevaart in Leuven. Het project ‘WIJ-zijnerevenussenuit-LAND van Wijland is één van de vele Ontdekkingtroef-projecten overal in Vlaanderen, die Iedereen Verdient Vakantie ondersteunt.

Neergepend door

Els Hillaert leeft op van inspirerende verhalen horen en delen, invoelend luisteren, woorden die de kern raken, zorgzaam samenwerken en meewerken aan diepgaande verandering. Sinds maart 2020 is ze verhalenwever bij Iedereen Verdient Vakantie en ook als freelancer schrijft ze graag heldere en bezielde tekst en verhalen voor waarde.n.volle initiatieven.