13 december 2018. Het is precies zeventig jaar en drie dagen na de geboorte van Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Artikel 24 van die verklaring zegt dat ieder mens het recht heeft op ontspanning en vrije tijd. In het auditorium van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België verzamelden 350 mensen die het recht op vakantie waarmaken. Ze maakten er kennis met Hoop en haar drie dochters: Woede, Moed en Verwondering. Hun eigenhandig gemaakte vlinders van hoop trekken een grote boog naar de toekomst: opdat nog meer mensen in ons land een waardig leven mogen leiden.  Een leven waar vrije tijd en vakantie net zo goed deel van uitmaakt als eten, drinken en een dak boven je hoofd.

Het team van Iedereen Verdient Vakantie raakte begeesterd door deze beroemde onliner van Heilige Augustinus (geboren in 354, overleden in 430) : ‘Hoop heeft twee mooie dochters. Hun namen zijn Woede en Moed.’ Herkenbaar, vinden ze in het netwerk dat vakantie mogelijk maakt voor mensen die minder kansen hebben. Want uit woede om hoe de dingen zijn, en moed om die dingen beter te maken, putten mensen energie. En die energie hebben we nodig om in actie te komen voor een menswaardig bestaan voor iedereen.

Bij Iedereen Verdient Vakantie permitteerden ze zich de creatieve vrijheid om een derde dochter van Hoop toe te voegen: verwondering. Verwondering, dat is de open blik waarmee we de kleine dingen kunnen herkennen die wél goed gaan. Waarmee we pareltjes van schoonheid zien. Verwondering verrast en inspireert ons.

De oude Augustinus kreeg een forumdag lang een ereplaats op het podium in het auditorium van het KMSKB. Zijn dochters vormden de inspiratie voor een ochtend van getuigenissen, ontmoetingen en een gloednieuw babbelspel dat Het Stoute Schoenen Pad werd gedoopt.  

Rond ontbijt- en later speltafels luisterde ik naar verhalen van vakantiegangers en vrijwillige vakantiemakers. Hoe kijken zij aan tegen Hoop en haar mooie dochters?

Woede: ‘Zo kan dit toch niet langer!’

Nog teveel mensen weten niet af van het bestaan van Iedereen Verdient Vakantie, zeggen Nicole (Rap op Stap Balen), Justine (Peace Village) en vakantiegangers Lutgard en Luc aan de babbelspeltafel.

Eerder, aan een gezellige ontbijttafel, vertelden Rolanda en Jan me dat de financiële worsteling alsmaar uitdagender wordt. Het leven wordt duurder en sociale uitkeringen volgen dat ritme amper, zeggen ze. Vakantie is geen evidentie. Hun favoriete vakantieplekje is de Moezelregio. Precies daarom vinden ze het frustrerend dat er geen buitenlandse vakantiekansen in het aanbod van Iedereen Verdient Vakantie zitten.
 

Vakantieganger Suzanna ontdekte Iedereen Verdient Vakantie een tiental jaar geleden. Echt ‘vrij’ kiezen is er voor haar niet bij, vertelt ze. Want: ‘hoe geraak ik er?’ is de eerste vraag die een heleboel mogelijkheden uitsluit. Nog teveel plekken zijn maar moeizaam bereik- en bereisbaar met het openbaar vervoer, dus die laat ze noodgedwongen links liggen.

Wim, vader van drie kinderen, vertelt dat zijn vroegere schuldbemiddelaar geen ruimte wilde maken voor een korte vakantie met zijn kinderen. Lange tijd bleef vakantie een onbereikbaar verlangen.

Moed: ‘Ondanks alles wat lastig is, toch stappen zetten’

Wim bleef aandringen op vakantie. Zijn nieuwe schuldbemiddelaar ziet hoe belangrijk het is, en maakt mee mogelijk dat papa en zijn kinderen enkele dagen per jaar naar zee kunnen. Wim: ‘Als mijn kinderen me zeggen: Papa, ’t is weer een heerlijke vakantie geweest, dan geeft mij dat moed om het te blijven proberen.’

Rap op Stap vrijwilliger Nicole stapte onlangs in de lokale politiek: ‘Omdat ik meer kansen wil creëren voor mensen in armoede', zegt ze vastberaden.

Moezelliefhebbers Lutgard en Luc bedachten ook een oplossing voor hun dilemma. Ze boeken nu al verschillende jaren hun vakantie in Butgenbach. ‘Dicht bij onze favoriete vakantiestreek. Dankzij Iedereen Verdient Vakantie is het betaalbaar, en we kunnen toch tijd doorbrengen in de Moezel.’

Verwondering: dat zesde zintuig dat schoonheid ontwaart

Suzanna vertelt begeesterd hoe ze enkele jaren geleden de muzikanten van Drum Spirit tegen het lijf liep tijdens haar verblijf in de Zeekameel. Enkele dagen later zag ze hen aan het werk in Middelkerke, en later ook in Lier, waar ze woont. Een dierbare herinnering. Verwondering zindert soms jaren later nog na.

Of de verwondering om een Filipijns gezin dat lange tijd de stap naar vakantie niet durfde zetten en dan toch – na veel geduldige aanmoedigingen en warme uitnodiging – meeging met een uitstap van het Balense Rap op Stap kantoor. Vrijwilligster Nicole zegt: ‘We krijgen ook regelmatig vakantiefoto’s, en soms komen mensen ons vertellen over hun vakantie. Die blije gezichten dan, daar worden wij heel enthousiast van.’
 

De blije verwondering ook om wat Iedereen Verdient Vakantie jaar in jaar uit mogelijk maakt. Die dikke gidsen met vakantiekansen scheppen bij mensen de blije ontdekking dat vakantie wel kan. De dankbaarheid om zoveel vrijwilligers die vakantie helpen mogelijk maken. De trots op lokale besturen die Rap op Stap steunen en mogelijk maken. De medemenselijkheid van hulpverleners die vinden dat iedereen recht heeft op vakantie.

Ziedaar, Mevrouw Hoop. Met honderden vleugeltjes landt ze op het Forum 2018

Waar mensen van gedachten wisselen over wat hen verontwaardigt, moed geeft en waar ze blij verrast van zijn, daar ontstaat hoop. Augustinus sloeg bijna 1700 jaar geleden de nagel op de kop. Ik mocht het op 13 december zien gebeuren.

Na de levendige babbels om het spelbord van het Stoute Schoenen Pad plooiden 350 forumbezoekers eigenhandig een vlinder. Met hun persoonlijke woorden van hoop bliezen ze die vlinders leven in. Alle vlinders landden op het podium, en de zaal keek mee. Verwonderd om de kracht en schoonheid die ontstaat wanneer mensen hoop delen.

Hier werd, op 13 december 2018 een boog van hoop gespannen. Laat 2019 maar komen!

_Info:

• _{Meer weten over het jaarlijks forum? Klik hier.}
• _{Wil je het Stoute Schoenen Pad spelen in jouw groep, vereniging of organisatie, dan kan je jouw exemplaar van het spel vragen via mail. Geef je organisatie, adres en naam op, en we sturen het je op.}

_{foto's header en collage: Robert Boons - Dankjewel Robert.}

In gesprek met

Gasten aan het Forum Iedereen Verdient Vakantie 2019, met 350 waren ze. En iedereen vertelde over vakantie, over woede, moed en verwondering. Ze delen het verlangen naar vakantie, en de hoop dat steeds meer mensen van vakantiekansen mogen genieten.

In dit verhaal namen we de stemmen op van Nicole (Balen, vrijwilliger bij Rap op Stap), Justine (Mesen, medewerker bij Peace Village), Wim (papa van drie kinderen uit Lier), Suzanna (die veel van vakantie houdt en in Lier woont), Lutgard en Luc (vakantiegangers uit Ingelmunster en Jan en Rolanda (vakantiegangers uit Pijpelheide bij Heist-op-den-Berg).

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.