Te midden van het platte platteland in Vlimmeren krijgt een oude boerderij een make-over. 3,5 hectare landbouwgebied, bevolkt door kippen, konijnen, paarden, ezels, geiten, pauwen en een varken. Verzorgd door Boer John en zijn werkgasten – jonge mensen met een beperking - die hier een plek vinden waar ze hun talent inzetten en hun energie kwijt kunnen. John Impens en zijn vrouw Ingrid Van Uffelen zien een oude droom uitkomen: hun eigen, duurzaam uitgebate hoeve wordt vanaf mei ook een plek waar mensen vakantie kunnen beleven. En of hun gasten wel of niet een fysieke of mentale beperking hebben: dat doet er absoluut niet toe.

Megusta verwijst naar het Spaanse Me Gusta, wat zoveel betekent als ‘hier hou ik van’. En het is een warme knipoog naar Gusta, een bejaarde boerin die ze lang geleden leerden kennen als buurvrouw van het weiland waar de paarden van het koppel graasden. Daar, in Zoersel, ontstond het verlangen om een eigen boerderij te beginnen: een landbouwbedrijf met net dat ietsje meer. Een gastvrij boerenerf voor mensen die het contact met de natuur en dieren zoeken en met open armen voor mensen met een beperking: als bezoeker, vakantiegast of helper op het bedrijf. De boerderij van Gusta overnemen lukte niet. Het koppel vond wel een geschikte plek in Vlimmeren, waar ze in 2012 een boerderij kochten om hun droom waar te maken. Gusta komt nog regelmatig langs, en zorgt dat er altijd verse wafels zijn voor bezoekers.

“Hoe gemakkelijk mensen tot rust komen als ze buiten zijn, als ze in contact komen met dieren.”

‘Het is daar, in Zoersel, dat we ontdekten hoe gemakkelijk mensen tot rust komen als ze buiten zijn, met dieren kunnen bezig zijn. We wilden graag dat veel meer mensen daarvan konden genieten, en vooral dat mensen met een beperking meer kansen kregen om de natuur te ervaren.’ Het idee van een zorgboerderij groeide. Een zorgboerderij met net dat ietsje meer. John en Ingrid wilden en-en-en-en: duurzaam boeren én werk voor mensen met een beperking én toerisme voor mensen met of zonder beperking én een open huis en open land voor bezoekers, paardenliefhebbers, kinderen.

“De aanloop naar dit project werd pionieren en volhouden. Want de reglementaire lijntjes bestaan nog niet.”

Het is die en-en-en-en waar Ingrid en John meer dan eens tegenaan botsten. De combinatie die ze wilden maken bleek te ànders, te nieuw om in bestaande regelgeving te passen. Een kinderboerderij? Kon niet in die ruimtelijke zone. Een gesubsidieerde zorgboerderij? Daarvoor is de landbouwactiviteit niet groot genoeg. ‘Ons toeristisch concept paste ook niet in de reglementering van een Bed&Breakfast of vakantiewoning’, zegt Ingrid.  ‘Adviseurs bij Landbouw en Visserij, bij de Boerenbond, bij het Steunpunt Groene Zorg, bij diensten voor Ruimtelijke Ordening: allen wensten ze ons veel succes. Ze wisten weinig raad met onze vragen. De lijntjes waarbinnen we zouden kunnen lopen als bijzonder boerenbedrijf bestaan nog niet. Niks was duidelijk, niks liep meteen vlot. Maar we beten ons erin vast want wilden onze droom realiseren.’

“Iemand bij Toerisme Vlaanderen zei: ‘Ik ga u helpen!’ en het nog deed ook.”

Tot Tim Verwilghen, adviseur Toerisme voor Allen bij Toerisme Vlaanderen in beeld komt. ‘Ik ga u helpen’, zei Tim ferm. Wanneer Ingrid over die ontmoeting vertelt, komen de emoties van toen weer boven. Hun project bleek uiteindelijk wél te passen in het kader van Toerisme voor Allen. Tim opende deuren naar advies rond subsidiëring, erkenningen en toegankelijkheid van de geplande logies.

In de inrichting van het verblijf is maximaal rekening gehouden met de behoeften van slechtzienden, slechthorenden en mensen met allergieën. De gelijkvloerse studio’s zijn bovendien toegankelijk en comfortabel voor rolstoelgebruikers. ‘Ieder mens heeft wel een of andere beperking,’ zegt Ingrid, ‘ maar wij hebben in onze verbouwing maximaal ingezet op de behoeften van mensen met meer beperkingen dan anderen. Mensen die op de meeste plekken maar moeilijk terecht kunnen.’

“De mensen moeten ons niet bedanken. Het is de natuur die het werk doet.”

Ook in de inrichting van het landbouwbedrijf is gedacht vanuit het perspectief van mensen met een beperking. Alle wandelpaden in het 3,5 hectare grote gebied zijn rolstoeltoegankelijk. Binnenkort staan ook de groentenbakken op bereikbare hoogte voor rolstoelgebruikers, net als de legbakken van de kippen. Afhankelijk van wat mensen willen en kunnen, kiezen ze zelf hoe ze in het landbouwbedrijf willen meedoen. Ook paardrijden kan. ‘Ons verhaal is simpel. Hier kunnen volwassenen en kinderen thuiskomen in de natuur en bij de dieren. Soms bedanken de mensen ons voor een mooie dag bij ons. Maar als we heel eerlijk zijn: het zijn wij niet die hen die ervaring bezorgen, het is de natuur die dat doet.’

Bijna aan de eindmeet

Boer John is inmiddels voltijds actief op de boerderij en in de verbouwingen. Ingrid combineert het werk op de hoeve met een job als zelfstandig consultant. ‘Op termijn willen we hiervan kunnen leven’, zeggen ze. Dat lukt nog niet helemaal, maar het komt wel. Het vertrouwen is groot, en elke stap voorwaarts brengt de droom dichterbij. De boerderij begint te draaien. Af en toe ontvangt Hoeve Megusta een groep voor een feest in de polyvalente zaal. Kinderen kunnen er een boerderij-feestje houden. Mensen komen paardrijden. In mei gaat ook het logiesgedeelte open. ‘Nog wat afwerken, verven en bemeubelen. En de laatste vergunningen voor brandveiligheid in orde brengen’, lacht het koppel.

In gesprek met

John Impens en Ingrid Van Uffelen zijn de initiatiefnemers van Hoeve Megusta in Vlimmeren (Beerse): een buitengewone boerderij met zorg en logies voor gewone en buitengewone mensen. De boerderij draait sinds 2015. Hoeve Megusta is ook te vinden op Facebook.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.