Overslaan en naar de inhoud gaan

Gids zijn: een oude droom ging in vervulling

In gesprek met Annemie Vermeulen, Huis van Alijn | 26 maart 2019

Met een hartverwarmende vaste collectie en opvallende tijdelijke tentoonstellingen eert het museum ‘Huis van Alijn’ het dagelijkse leven. Toen Annemie Vermeulen een kleine twee jaar terug met de blindenschool op uitstap kwam naar het Huis van Alijn, dacht ze: wat zou het geweldig zijn om hier mensen te mogen rondleiden. Intussen is ze er een van de vaste gidsen. In het begin leidde Annemie voornamelijk groepen van blinden en slechtzienden rond. Nu neemt ze ook andere groepen mee op een nostalgische reis door het museum.

Annemie baatte lange tijd een dagbladhandel uit in Egem bij Tielt. ‘Daarover zeg ik graag dat ik in die tijd geluksbrenger was,’ zegt ze met een glimlach, ‘ik verkocht er immers loterijbiljetten.’ Een jaar of vijf terug moest Annemie met spijt in het hart de winkel sluiten. Ze was intussen bijna volledig blind geworden. Haar zaak openhouden lukte niet meer. Dat ze daardoor het dagelijkse contact met de klanten zou moeten missen, vond Annemie erg jammer. ‘Mijn verdriet daarover was haast groter dan het verdriet over het verliezen van mijn zicht,’ zegt ze.

Thuiskomen in het museum

Annemie sloot zich aan bij de school voor blinden en slechtzienden in Gent. Op een dag gingen ze op uitstap naar het Huis van Alijn. ‘Dat was echt thuiskomen voor mij,’ zegt Annemie, ‘sowieso hou ik heel erg van musea, je ontdekt er verrassende dingen en leert er vanalles bij.’ Het Huis van Alijn is bovendien een heel bijzonder museum, stelt Annemie. ‘Als dochter van een cafébaas haalde ik meteen mijn hart op aan de jukebox, de bekers van de boogschutters, de duivenmanden, en nog zoveel dingen. Het katapulteerde mij terug naar mijn jonge tijd.’ Op het einde van de rondleiding vroeg de gids: zijn er nog vragen? Annemie waagde haar kans en vroeg: ‘Zoeken jullie soms nog gidsen?’

Kroketten draaien

Ooit had Annemie een cursus ‘reisbegeleiding’ gevolgd, omdat ze niets liever doet dan de achtergrond van dingen uitpluizen en er dan uitleg over geven. ‘Maar ik heb nooit reizen begeleid. Dat was in ons gezin niet haalbaar omdat mijn man vrachtwagenchauffeur was en dus vaak weg van huis.’ Vandaag echter kan ze haar hart ophalen met achtergrond en duiding geven aan nieuwsgierigen.

Huis van Alijn

Het huis van Alijn is een heel bijzonder museum. Alledaagse voorwerpen roepen vaak kostbare herinneringen op.

Annemie spijst haar rondleidingen steevast met persoonlijke herinneringen. ‘De krokettenmachine bijvoorbeeld. Mijn ouders hadden een traiteurszaak, in het weekend maakte ik wel honderden kroketten met die machine.’ Ook over de duivensport heeft ze persoonlijke anekdotes paraat. ‘Bij de “constateur” - dat is de duivenklok - vertel ik hoe mijn vader die voor mij als prikklok gebruikte, als ik eens wou uitgaan in het weekend maar om halfeen terug thuis moest zijn.’

Complimenten zijn geschenken

Wat heeft haar als gids in het museum verwonderd? vraag ik Annemie. ‘Bij gewone groepen voel ik altijd een soort van argwaan bij het begin van de rondleiding. Je hoort sommigen bijna luidop denken: hoe moet dat nu met een bijna-blinde als gids.’ Maar vaak komen er op het einde van de gidsbeurt complimenten en uitingen van bewondering. De voldoening die Annemie daarbij voelt is groot: ‘Ik doe niets liever dan mensen verwonderen met informatie en achtergrond. En ik stel elke keer vast dat mijn persoonlijke ervaringen extra kleur brengen in de rondleiding.’

"Aan het einde van een gidsbeurt komen er complimenten en bewondering. Ik hou ervan mensen te verwonderen."

Ze denkt nog even na en voegt er nog aan toe: ‘Maar de grootste ontroering heb ik gevoeld toen ik dat telefoontje kreeg van het Huis van Alijn dat ik op gesprek mocht komen. Mensen gidsen is voor mij een levenslange droom die in vervulling gaat.’

Annemie Vermeulen

In gesprek met

Annemie Vermeulen (60) baatte in Egem jarenlang dagbladhandel Figaro uit tot op het moment dat haar visuele handicap dat niet langer toeliet. Vandaag is ze als gids verbonden aan het Huis van Alijn, museum van het dagelijks leven in Gent. Momenteel loopt er de expo ‘Rook’, over de sigaret en hoe die ooit deel was van zo goed als allemans leefwereld.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 26 maart 2019 in de categorie Vrijwilligers.

Eva De Groote

Neergepend door

Eva De Groote dwaalt nieuwsgierig rond om mensen te ontmoeten en kleine verwonderingen in woorden te vatten. Met een voorgeschiedenis als organisator in de kunsten is ze vandaag onafhankelijk aan de slag als romanschrijver en verhalenvinder. 

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |