Francine Van Beneden en Jos Vanisterbecq gingen in op de uitnodiging van Iedereen Verdient Vakantie om hun ervaringen mee te brengen naar het jaarlijkse Forum. De jaren die ze elk op straat doorbrachten maken hen strijdvaardig om op te komen tegen de vele vooroordelen over mensen die dakloos zijn. ‘Er zijn zoveel misvattingen over thuislozen,’ zegt Jos. ‘Dat er altijd een slechte hygiëne bij komt kijken bijvoorbeeld.’

Francine ziet nog een belangrijke reden om het forum bij het wonen. ‘Mensen die weg geraken van de straat blijven het meestal erg moeilijk hebben om rond te komen,’ zegt ze. ‘Dat er mogelijkheden zouden zijn om op vakantie te gaan is wel het laatste waar je als ex-straatbewoner aan denkt.’ Nochtans konden Jos en Francine aan den lijve ondervinden hoe heilzaam vakantie kan zijn. En ook dat maakt hen strijdvaardig. ‘Misschien word ik wel ambassadeur voor Iedereen Verdient Vakantie,’ glundert Francine.

Levende bibliotheek

‘Ik ben een levend boek,’ zegt Francine als we samen aan tafel zitten op de vooravond van het Forum van Iedereen Verdient Vakantie in Genk. ‘Dat mag je letterlijk nemen,’ zegt haar partner Jos met een warme glimlach. Francine maakt deel uit van De Levende Bibliotheek, een project van Citizenne in Brussel. Een Levende Bibliotheek is zoals een gewone bibliotheek. Alleen ontleen je er geen boeken maar mensen: mensen van vlees en bloed die in hun leven geconfronteerd werden met een vooroordeel en die ervaring graag willen delen.

“Als we met elkaar praten kunnen vooroordelen verdwijnen en dingen in beweging komen.”

Ik vraag Francine wat haar ‘korte inhoud’ is. ‘Hoogopgeleid en van goede komaf volgde ze de liefde en raakte daardoor dakloos’, zegt ze. ‘En eens je erin zit is het erg moeilijk om er weer uit te geraken.’

Je mens kunnen voelen

Francine benadrukt hoe belangrijk het is dat mensen met elkaar praten. ‘Als we praten kunnen vooroordelen verdwijnen en als er vooroordelen verdwijnen kunnen er dingen in beweging komen,’ zegt ze. ‘Het is bijvoorbeeld een misvatting dat alle daklozen vuil zijn. We kunnen wel degelijk terecht op plekken waar we dagelijks onze kleren kunnen wassen en een douche kunnen nemen.’

“Dat je op vakantie kan is wel het laatste waar je als ex-straatbewoner aan denkt.”

Francine spreekt vol vuur over haar levend-boek-ervaringen. ‘Op het einde van het gesprek zeg ik altijd: als je een dakloze ziet, ga er naar toe, schud die persoon de hand en vraag hoe het is. Het is zo belangrijk om je mens te voelen.’

Dromen

Francine en Jos leerden elkaar kennen in het daklozencentrum en wonen intussen al een hele tijd samen. ‘Hij is mijn happy end,’ zegt Francine en ze wisselt een liefdevolle blik met Jos uit. Via het inloopcentrum Puerto hadden Francine en Jos de kans om drie dagen op verlof te gaan. ‘Dat smaakte naar zoveel meer,’ zegt Jos. ‘We wilden zo graag eens een week naar zee kunnen.’ Dit was het moment waarop Francine en Jos Iedereen Verdient Vakantie leerden kennen. Er kwam puzzelen en sparen aan te pas, maar ze brachten uiteindelijk een week door in Bredene. ‘Als herboren waren we,’ zegt Francine. ‘Die week was een en al anti-stress, we kregen er zoveel energie door.’ Jos sloeg er ook door aan het dromen: ‘Het zou geweldig zijn om te kunnen wonen aan de kust.’

“Het is zo belangrijk om je mens te voelen.”

Ik vraag aan Francine en Jos wat ze hopen te ontdekken op het Forum. ‘Ik hoop mogelijkheden voor vakantie en uitstappen te vinden, voor onszelf en voor anderen,’ zegt Francine. ‘Ik denk dat er op dat vlak veel kansen liggen want de meeste mensen in onze omgeving kennen Iedereen Verdient Vakantie nog niet.’ Ze vertelt over het motto van Puerto in Brussel: to leave no one behind, en ziet zichzelf wel ambassadeur voor Iedereen Verdient Vakantie worden.

‘Maar weet je,’ zegt ze, ‘het is sowieso nu al een geslaagde uitstap voor ons. Uitgenodigd worden voor zoiets als het forum van Iedereen Verdient Vakantie, dat doet wat met je.’

Headerfoto: pixabay

In gesprek met

Francine Van Beneden werkte mee aan ‘Aan de onderkant ligt de lat altijd hoger, verhalen uit de buik van de maatschappij’, een publicatie ism ATD Vierde Wereld. Zij was meer dan tien jaar dakloos. Ook Jos Vanisterbecq leefde een tijdlang op straat. Francine en Jos leerden elkaar kennen in een daklozenopvangcentrum in Brussel. Inloopcentrum Puerto stond hen bij in het vinden van een woning en bracht hen in contact met Iedereen Verdient Vakantie.

Neergepend door

Eva De Groote dwaalt nieuwsgierig rond om mensen te ontmoeten en kleine verwonderingen in woorden te vatten. Met een voorgeschiedenis als organisator in de kunsten is ze vandaag onafhankelijk aan de slag als romanschrijver en verhalenvinder.