Overslaan en naar de inhoud gaan

Enthousiasme: een ziekte die je graag wil hebben

In gesprek met Emily De Laere, Sporta | 8 juni 2017

Ze is jong, enthousiast en vastbesloten een verschil te maken. Omdat elk kind het recht heeft om z’n kracht en talent te vinden. Omdat samen sporten en spelen je oplaadt. Omdat elk kind onschuldig is, ongeacht de situatie waarin het opgroeit. De plek waar ze haar missie in de praktijk brengt is Sporta. Emily De Laere (25) is er diversiteitsmedewerker. Ze voelt zich gedragen door een netwerk van collega’s binnen en buiten haar organisatie. ‘In een netwerk met anderen vind ik de kracht en de ideeën om aan de boom te blijven schudden. Het houdt me gefocust op de essentie’, zegt Emily. We praten met haar over wat er bij Sporta in beweging kwam.

Als diversiteitsmedewerker helpt Emily om van Sporta een open huis te maken voor mensen die op eigen kracht niet de weg vinden naar sportactiviteiten en -vakanties. Ze ruimt drempels op en ondersteunt kwetsbare kinderen en jongeren om de stap naar een Sporta-kamp te zetten. In een bijzonder lerend netwerk bij Vakantieparticipatie vormt ze visie, vindt er ideeën en voelt zich omringd door partners en supporters. In dat lerend netwerk draait het om het ontdekken van sterkten, creëren van kansen en ontwerpen van aantrekkelijke acties.

Emily, jij voelt je gedreven om een verschil te maken. Hoe maakt vakantie een verschil in het leven van kinderen?

Emily: ‘Elk kind is anders. Er is voor mij daarom niet één juist antwoord op die vraag. Maar we zijn allemaal mensen, en op kamp kan je even alles loslaten en voelen dat je mens bent. Eens even weg geweest zijn, de batterijtjes opgeladen, voelen dat je erbij hoort. Dat mag al genoeg zijn.’

Voelen dat je mens bent, zeg je. Wat betekent dat voor jou?

Emily: ‘Dat je ervaart dat je leven niet alleen draait om moeilijke dingen. Dat je sterkten hebt, verlangens, dromen. Ik denk dat net die ervaringen eerst wegvallen als je in een moeilijk leven vastzit. Als je dat even kan doorbreken, kan er weer veerkracht ontstaan. Het zou kunnen, maar het is niet het doel. Alleen al de ervaring even weg te zijn, bij anderen te mogen zijn, is waardevol op zich. Kinderen zijn trouwens onschuldig, altijd. Kwetsbare kinderen groeien op met een hele bagage. Ik geloof dat ze op kamp kansen krijgen om weer te zien wie ze zijn, wat ze dromen, wat ze goed kunnen. Dat betekent voor mij mens-zijn: de kans om jezelf te ervaren.’

Spel op kamp
Spelenderwijs kansen krijgen op jezelf te ervaren.

 

Wat doe jij om meer kinderen kansen te geven om dat te beleven?

Emily: ‘We hebben dit jaar de inschrijvingsprocedure voor kwetsbare kinderen sterk vereenvoudigd, in samenwerking met Steunpunt Vakantieparticipatie. Aanmeldingen komen via het Steunpunt bij mij terecht, en dan ga ik op weg met de gezinnen. Ik heb met hen een persoonlijk contact voor, tijdens en na de vakantie. We halveerden de kostprijs voor gezinnen in armoede en doen er nog een extra korting bovenop. En de resultaten zijn om keitrots van te worden: er zijn nu (ruim voor de zomervakantie n.v.d.r.) al meer inschrijvingen dan we vorig jaar na de zomervakantie hadden. In onze nieuwe beleidsnota heeft diversiteit een belangrijkere plek gekregen.’

Hoe krijg je dat voor elkaar in je organisatie?

Emily: ‘Ik durf op dezelfde nagel te blijven kloppen. En ik deel verhalen, verhalen, verhalen. Door te vertellen over kinderen die bijvoorbeeld zelf een jaar lang sparen voor dat kamp, krijgen collega’s en vrijwilligers meer begrip en respect. Verhalen brengen leefwereld en werkwereld met elkaar in verbinding. Tegen een verhaal heb je geen verweer. Het raakt ons. Het doet ons beseffen dat we samen iets kunnen betekenen in het leven van een ander. Ik hou het gesprek erover gaande. Ik help zoeken naar een goeie manier van begeleiding op kamp, zonder te stigmatiseren. Ik hou mee in de gaten van de gevolgen van beslissingen zijn op kwetsbare kinderen. Als een kamp geannuleerd wordt bijvoorbeeld, communiceren we nu veel zorgzamer naar hen.’

'Alleen al de ervaring om samen met andeen even weg te zijn, da's genoeg vakantie.'

 

Ik zie je enthousiasme. Zijn er toekomstplannen die je koestert?

Emily: ‘Ik wil mijn kennis over armoede en uitsluiting verder verspreiden bij mijn collega’s van de kampen. Ik wil ook graag de waarderend onderzoekende benadering (geleerd in het Appreciative Inquiry Lerend netwerk n.v.d.r.) verder verankeren. Ik gun mijn collega’s ook die leerervaring, en de ervaring van samenwerking en solidariteit die ik in het Lerend netwerk heb ervaren. Ik heb er vertrouwen in dat we samen de shift kunnen maken van het denken in resultaten naar de focus op mensen én resultaten.

Tenslotte, uit pure nieuwsgierigheid: wat houdt je gaande?

Emily: ‘De verhalen, en het deel mogen zijn van een netwerk van collega’s in het werkveld. Verhalen zijn er genoeg. Ik leef te midden van verhalen en getuigenissen over hoe vakantie een verschil maakt in het leven van kinderen. We kunnen dat niet meten. Maar we hebben gelukkig wel verhalen om daarover met elkaar te praten. En verder: in het lerend netwerk vond ik kracht om aan de boom te blijven schudden. Weten dat je niet alleen op de barricade staat beweegt mij om altijd nieuwe dingen te gaan doen. Samen praten en werken met anderen houdt mij in contact met de essentie. Interesse, vragen en waardering ervaren van anderen geeft mij kracht om anderen te besmetten met mijn enthousiasme. En enthousiasme, dat is toch een ziekte die je graag wil hebben…’

Emily De Laere

In gesprek met

Emily De Laere is diversiteitsmedewerker bij Sporta. In haar organisatie brengt ze aandacht voor de inclusie van kwetsbare kinderen, jongeren en volwassenen. Ze stimuleert en ondersteunt medewerkers van sportactiviteiten en vakantiekampen om hun werking te openen en aan te passen zodat iedereen erbij kan en zich thuis kan voelen.

Sporta is partner in het netwerk Vakantieparticipatie van Toerisme Vlaanderen. Emily nam deel aan het eerste Appreciative Inquiry Lerend Netwerk van Vakantieparticipatie. ‘Die leerervaring bracht me de ervaring van solidariteit en beweegt mij om veel meer dingen te gaan doen. Ik stap nu graag én open in nieuwe trajecten en samenwerkingsverbanden, omdat ik ontdekte dat we samen een verschil kunnen maken.’  Een tweede editie van dit lerend netwerk start op 13 juni 2017. 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 8 juni 2017 in de categorie Armoede.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |