Over hokjesdenken hebben we het niet gehad op haar terras in de schaduw van de hoge dennen in Vakantiecentrum De Lage Kempen, en toch ben ik zeker dat Gonnie, eigenaar en bezieler van dit mooie oord, daar niet aan meedoet. Maar ik ben Gonnie niet, en ik denk haar na drie zinnen al in de hokjes ‘avontuurlijk’, ‘optimistisch’ en ‘geëngageerd’. In Vlaanderen noemen we die combo: ‘een straffe madam’.

“Camping te koop”, dat is nog eens iets!

Ze is nu achtenvijftig, maar kocht de camping al op haar drieëntwintigste, samen met haar vader en haar zwager. Die hadden een "Te koop: camping- advertentie" in de krant gezien, en tegen elkaar gezegd: 'Dat is nog eens iets!' Gonnie leek het ook iets, en vanuit het Nederlandse Leiden, waar ze woonde na een periode in de VS en Zwitserland (ik zei toch ‘avontuurlijk’!) verhuisde ze naar Hechtel-Eksel waar ze tijdens de zomers de camping runde. De winters bracht ze in Zwitserland door als ski-instructrice.

Toen 6 jaar later de liefde haar pad kruiste, was haar antwoord duidelijk: 'Je trouwt niet alleen met mij, maar ook met de camping.' En dat deed Marc met plezier.

In 2002 klopte Vakantieparticipatie bij hen aan met de vraag of ze ook bungalows ter beschikking konden stellen voor mensen met een beperkt budget. Nu hadden ze altijd al het hart op de juiste plaats gehad –ze stelden het zwembad bijvoorbeeld gratis ter beschikking van scholen uit de buurt- maar over dit nieuwe idee moesten ze toch even nadenken. Zou het geen overrompeling worden? Zouden ze zelf nog uit de kosten komen? Zou je hét zien, dat er armere mensen te gast waren, en wat zou dat doen met het imago van de camping?

Mensen in armoede zijn net als andere mensen

Ze besloten om het een jaar te proberen, maar werkten een eigen formule uit: het aanbieden van een volledig pakket dat bepaalde vakantiedrempels elimineerde, leek Gonnie en Marc zinvoller dan enkel een financiële korting op de huur. De gasten, die vaak met de trein kwamen, werden gratis opgehaald aan het station en werden meteen naar de winkel gereden voor de nodige boodschappen. Zo namen ze het eerste vakantiestress-momentje - dat herkent iedereen toch?- alvast weg. Door ook fietsen en activiteiten als minigolf gratis aan te bieden, zorgden ze ervoor dat ouders op de camping nergens neen op moesten zeggen tegen hun enthousiaste kroost.

“Zou je hét zien, dat er armere mensen te gast waren, en wat zou dat doen met het imago van de camping?”

En wat bleek? Dat er geen verschil was tussen de reguliere gasten en Iedereen Verdient Vakantie-gasten. Dat mensen in armoede net als andere mensen waren, alleen door omstandigheden, of door de befaamde vicieuze cirkel in armoede terecht gekomen.

Al 18 jaar een glimlach op ons gezicht: daar doen we het voor

Ze ervaarden een andere impact van vakantie: hoe mensen elkaar vonden, vaak via de kinderen, en elkaar nuttige tips gaven om uit de armoede te geraken. En toen Gonnie zulke dingen zag gebeuren op haar camping, wist ze het zeker: dit is waarvoor ik het doe. En ze wilde nog meer. In 2017 lieten Gonnie en Marc daarom op het domein een apart huis bouwen voor mensen met een beperking. 'Vakantie mogelijk kunnen maken voor iedereen is wat al 18 jaar een glimlach op ons gezicht tovert', zegt ze. 'En daar doen we het voor!'

 

Zomer 2020… waarin een virus (even?) komaf maakte met de groeiende vit-cultuur

Ontroering overviel Gonnie toen Iedereen Verdient Vakantie haar in het voorjaar van 2020 belde met het nieuws dat er een projectoproep gelanceerd werd, waardoor gasten slechts 30% zelf moesten betalen en de rest gesubsidieerd werd. Zo ontving De Lage Kempen in de corona-zomer toch meer dan 30 gezinnen, en voor Gonnie werd het een extra fijne zomer. Hoezo? Met al die vervelende maatregelen en de angst voor dat vuile virus? 'Toch wel', legt ze me uit. 'De voorgaande jaren zag ik mensen stilaan onredelijk veeleisend worden, snel ontevreden, vittend over details, en sommigen vertrokken zelfs voortijdig bij slecht weer. Eerlijk gezegd deed dat mijn motivatie wel wat verzuren. Maar deze zomer, ondanks, maar eigenlijk dankzij corona, waren de gasten plots weer anders: dankbaarder, verrast, tevreden, genietend van alles wat weer meer gewaardeerd en minder vanzelfsprekend gevonden werd.'
Gonnie hoopt dat die ingesteldheid niet opnieuw verdwijnt, maar ze vreest er wel voor.

“Vakantie mogelijk kunnen maken voor iedereen is wat al 18 jaar een glimlach op ons gezicht tovert. Daar doen we het voor!”

Het zijn allebei knuffelaars, Gonnie en Marc. Dus het allermoeilijkste voor hen was dit jaar de afstand die ze tot hun gasten moesten bewaren. En de mondkapjes natuurlijk. Want zeker in de doelgroep van vakantieparticipatie is het voor hen belangrijk om goed gezichten te kunnen lezen.

We maken samen nog een wandeling over het terrein dat er intussen verlaten bij ligt, maar het kost me geen moeite om me er een hoop uitgelaten kinderen en relaxte ouders voor te stellen. Het zal er gezellig zijn, en niet in het minst door de gastvrije warmte die de eigenaars uitstralen.

Gewoon om goed te doen

Wanneer ik Gonnie bij ons afscheid feliciteer met al deze mooie verwezenlijkingen, geeft ze nog mee: 'Iedereen kan aan sociaal toerisme doen op zijn eigen manier, en er zijn er veel. Hoofdzaak is dat je het niet moet doen om uit te pakken met je sociaal engagement, maar gewoon om goed te doen, en voor de glimlach op je eigen gezicht.' Ik ben dankbaar dat die glimlach gedurende anderhalf uur naar mij gericht was.

Mijn hokjes bleken zo slecht nog niet gekozen…ik wil er enkel nog 'bescheiden’ aan toevoegen.
 

Foto's: Kristien Fransen

In gesprek met

Gonnie Appel baat al sinds 1986 het Vakantiecentrum De Lage Kempen uit in Hechtel-Eksel, vlakbij het befaamde ‘fietsen door de bomen’. Met haar man Marc was ze in 2002 bij de pioniers om in zee te gaan met Vakantieparticipatie Vlaanderen, en sindsdien is vakantie mogelijk maken voor iedereen op haar prachtige domein, de missie die haar al 18 jaar drijft en voldoening geeft.

Neergepend door

Onvermijdelijk aangetrokken tot wat nog niet verteld of niet gehoord werd, wil Kristien Fransen skinny stories helpen groeien tot fat stories, en small talk verleiden tot big talk. En dat daardoor iemand eens een andere kant uitkijkt. Kristien is Storyweaver bij Iedereen Verdient Vakantie.