Overslaan en naar de inhoud gaan

Vakantie

Vakantie in gedichten, spelen met betekenis

In gesprek met Patiënten van het Psychiatrisch Centrum Sint Amandus in Beernem | 18 november 2016

Dinsdagnamiddag in november. Een donkergrijze lucht laat aanhoudend haar zachte nattigheid los. De zomer is veraf. We zijn in Beernem, in het cultuurcentrum van Psychiatrisch Centrum Sint Amandus. Vijftien lege stoelen op het podium, in een verwachtingsvolle kring geschikt voor zwarte coulissen. Hier worden straks gedichten gemaakt. Hier breekt straks het vakantiegevoel door de natte herfst. Een patiënt komt aan, aarzelend, warm verwelkomd. En dan nog een, en nog een. Vijftien mensen druppelen binnen. Straks zijn we allemaal dichter. Dichter bij onszelf, dichter bijeen. Dichter ook in de zin van kunstenaar, speler met woorden, proever van taal.

‘Poëzie is poging iets uit te drukken van het leven. Het begint bij wat je meemaakt, wat je raakt, verwondert. Een gedicht is een kans om uit te leggen wat je niet kunt uitleggen’, zegt Jan Somers. Jan begeleidt de workshop. Fotografie en poëzie zijn Jans instrumenten om de diepte van het leven een klein beetje uit het moeras te trekken. Jan is dorpsdichter in Borsbeek. ‘Het mooie van gedichten is dat het betekenissen open laat. Taal die cirkelt om betekenis: het prikkelt de emotie en verbeelding van wie leest. Een gedicht is open, iedereen kan er iets anders in vinden.’

 

Vakantiebeelden liggen op een tafel. Vijftien mensen kijken, voelen, kiezen. Welk beeld roept iets van vakantie op? In kleine groepjes vertellen we elkaar verhalen van momenten. De zee, de stad, een ijsje. Kijken naar toeristen en daardoor zelf vakantie voelen. Gele pisseblommen die piepen tussen groen gras, zoutige plakkerige voeten in het zand. Septemberzon, muziek, eenzaamheid en vriendschap. Cakejes van kleur. We luisteren naar elkaar en zien verwonderd hoe vertellen over vakantie blijheid brengt. Hoe wat ooit was weer dichterbij komt. We geven elkaar woorden cadeau. ‘Wat mij raakt in jouw verhaal is dit. Daar gebruikte je een prachtig woord. Dat inzicht van jou maakt mij blij.’

 

Een uur vliegt om. Dan is er pauze. Even rust voor ons hoofd. Sigaretje aan de ingang. Gedachten stromen. En iemand zegt, tussen twee halen van zijn sigaret door:

Vakantie is als motorolie.
Voor de rest van ’t jaar
Een goed geoliede machine.

Het eerste gedicht is geboren. Smaakt naar meer. Van de asbak wandelen we terug naar het podium. Groepjes haken hun ervaringen in elkaar. Ieders woorden worden zinnen van ons samen. Zinnen worden verzen. Verzen worden gedichten. Schrijven, schrappen, schrijven, schrappen. Opnieuw en nog eens. Tot Jan zegt dat ’t bijna tijd is. Dat het goed is. Het is altijd goed.

En dan is het tijd om elkaar te trakteren. Elkaar woorden te schenken. Voordragen is prijsgeven wat kwetsbaar is. De klanken van drie gedichten, ontstaan waar twee uur geleden nog niets was, stijgen op tussen de coulissen. Kom er even bij, jij lezer, en ervaar wat taal met je doet…

De hond laat mij uit.
Zo hard nodig behoefte aan rust.
Wij samen.

Uitleven, uitladen
Open zetten van mijn uitlaadklep.
Zo hard nodig aan een hart
voor elkaar.

Applaus.
Nog twee pareltjes volgen. Ben je er nog? Hier gaan we:

Ik beloon mezelf
met voeten in zee,
natte plakkende voeten
vol zand,
één bol te weinig
toch content.
Rust op het strand.
Er is ontspanning in mijn hand.

Meer applaus. We doen het toch maar, voelen we. Trots. We staan hier toch maar, met onze kwetsbare woorden, aarzelend declamerend. Kom maar op met het derde gedicht…

Brugge in vakantie

Mijn stad vol toeristen.
Ik kijk.

Ben een van hen.
Eén met hen.

Half september
de zomer een zeepbel.

Troostvoedsel vult de vitrines
Laat geluk.

Pralines blijven duur.

 

Dat staat. Dat spreekt. Het enige wat nodig was: twee uur, vijftien mensen, een paar beelden, herinnerde momenten, spontane woorden en een beetje vriendelijke hulp van de Borsbeekse dorpsdichter. Verwondering. ’t Is goed zo. ‘t Smaakt naar meer.

 

Fotografie: Jan Somers

 

Psychiatrisch Centrum Sint Amands

In gesprek met

De Vleugel, socio-culturele dienst van Psychiatrisch Centrum Sint Amandus in Beernem, groeit samen met patiënten toe naar de Gedichtendag 2017, op donderdag 26 januari. Patiënten, familieleden en medewerkers mogen gedichten posten in een gedichtenbox. In workshops ontdekken geïnteresseerden wat dichtkunst is, en hoe ze de dichter in zichzelf kunnen bevrijden. Hans Chielens van De Vleugel nodigde Vakantieparticipatie uit om de spits van die workshops af te bijten. Dorpsdichter van Borsbeek Jan Somers begeleidde de groep. In ruil krijgt Vakantieparticipatie de gedichten cadeau. Die reizen mee naar Planckendael, waar op 15 december het Forum Vakantieparticipatie plaatsvindt. 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 18 november 2016 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Gezocht: leeftijdsgenoten om mee te reizen

In gesprek met Edith Bellens | 8 november 2016

Enkele jaren geleden verbleef Edith Bellens een tijdje in een psychiatrische kliniek. Met vakantie gaan is sinds haar ziekte niet meer hetzelfde. Een groepsreis is moeilijk omdat Edith zich niet elke dag even fit voelt. Zelf voorbereidingen treffen, hoe eenvoudig ook, ervaart ze als een drempel. Toch kan Edith intens genieten van er even tussenuit te zijn. Andere mensen te ontmoeten, andere culturen en levenswijzen leren kennen: het blijft heerlijk. Met een reisgezel wordt het nog leuker, denkt Edith, en daarom gaat ze op zoek naar leeftijdsgenoten die met haar eropuit willen trekken.

Edith heeft een avontuurlijk en actief reisverleden. Door Bretagne trekken en onderweg zoeken naar slaapplaatsen; op tentenkamp, met jeugdbeweging De Kring naar Terschelling waar ze pladijzen ving met netten; met reisorganisatie Joker naar de bergen en eten met de lokale bevolking. Vandaag zijn die avonturen niet meer vanzelfsprekend. ‘Op sommige ochtenden ben ik om 10 uur uitgeslapen, klaar om aan de dag te beginnen. Maar dat is niet altijd zo. Het is moeilijk te voorspellen wanneer ik fit zal zijn en wanneer niet’, zegt Edith. 

"Meegaan met organisaties die een elke dag iets willen bezichtigen is niet haalbaar. Ik kan gewoonweg niet elke dag paraat staan." - Edith

Alles kan en niets moet

Toch blijft er nog heel wat mogelijk, maar dan anders. Onlangs deelde Edith een appartement aan zee met een vrouw die ze vooraf niet kende. Een gewaagde sprong, dankzij een tip van een gemeenschappelijke vriendin. Edith: ‘Met een kloppend hart ging ik er naartoe. Gelukkig klikte het tussen ons. Het werd een heerlijke vakantie waar niets moest en alles kon.’

Uitstapjes naar Gent stonden vroeger regelmatig op haar programma. Edith leeft op als ze er projecten kan bezoeken, kan genieten van de mensen rondom haar en op pad trekt langs plekken die toeristen links laten liggen. ‘Ik ga snuisteren in de kringwinkels en hou ervan om de streek culinair te verkennen.’ Haar vrienden in Lommel bezoekt ze regelmatig met de trein. ‘Ook dat voelt een beetje als reizen.’

vakantiefoto's
Vakantiefoto's van Edith, herinneringen aan avontuurlijk ontdekken.

 

Zetje nodig

Om haar uitstapjes voor te bereiden, krijgt Edith ondersteuning van de dienst Psychische Thuiszorg. ‘Het doet me deugd om met de begeleidster te praten. Ze helpt me met plannen en organiseren.’ Want daar wringt het schoentje van psychisch kwetsbaar zijn. ‘Ik stel altijd uit. De voorbereiding wordt dan een berg.’ Zelfs opzoekwerk van trein- en busuren ervaart Edith als een klus. ‘Ik heb een zetje nodig. Vaak is een gesprek al voldoende.’

Samen op reis: graag maar niet evident

Edith heeft veel sociale contacten, mede door haar vrijwilligerswerk. Toch houdt ze er weinig leeftijdsgenoten aan over om mee op reis te gaan. ‘Ik vertel iedereen altijd eerlijk dat ik een psychiatrisch patiënt ben’, zegt Edith. Ze merkt dat dit anderen soms weerhoudt om met haar op reis te gaan. ‘Mensen zijn bang dat ik een psychose krijg, terwijl me dat nog nooit is overkomen in gezelschap.’

"Ik vertel gewoon eerlijk dat ik psychiatrisch patiënt ben. Maar dat maakt mensen dus wel eens bang om met mij op pad te gaan."

Op zoek naar een reisgezel

Edith droomt ervan om een reisgezel te vinden. ‘Een kennis waar ik fijn mee kan babbelen en plannen maken, die net zoals ik gericht is op ecologie en duurzaamheid. Ik wil van de streek proeven, het traditionele leven leren kennen. Reizen moet me iets bijbrengen. En verder is het gewoon een kwestie van goede afspraken maken, zoals in elk gezelschap dat samen op reis gaat.’

Edith Bellens

In gesprek met

Edith Bellens (54) woont in Berchem en heeft een passie voor breien, leest graag esoterische boeken en is ecologisch geëngageerd. Ze verbleef enkele jaren geleden in een psychiatrische instelling. Vandaag gaat het goed met haar, al zit werken gaan er niet meer in. Daarom smijt ze zich met veel goesting en liefde op vrijwilligerswerk. ‘Ik wil iets teruggeven aan de maatschappij. Als vrijwilliger kan ik dat. Ik heb de tijd’, zegt ze. Momenteel doet ze vrijwilligerswerk in Buurthuis Posthof in Berchem en helpt ze mee op de voedselbank waar ze werken met het systeem ‘Buurtijd’. Dit is een ruilsysteem voor mensen uit Berchem en omgeving die ermee beroep op elkaar kunnen doen.  

Dit verhaal werd gepubliceerd op 8 november 2016 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Els Jammaers is nieuw(s)maker voor het netwerk Vakantieparticipatie. Ze geniet van de authenticiteit van verhalen en van inspirerende ontmoetingen. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie zodat iedereen kan meegenieten.

Vakantie is … op verhaal komen

In gesprek met Claudine, Hilde, Patrick, Carine, Dirk, Jenneke, Marleen, Rita en Fanny | 27 oktober 2016

Oostende, 24 en 25 oktober. Op de plek waar vroeger onze vorsten hun buitenverblijf hadden, komen negen ervaren vakantiegangers samen. Dicht bij de zee en de stad, te gast bij het gezondheidscentrum Koninklijke Villa plek vertellen we elkaar verhalen. Verhalen over leven met armoede, over omgaan met beperkingen en ziekte. Kostbare verhalen over vakantiebelevenissen en over hoe vakantie ons helpt het leven te dragen. We vertellen over wat ons plezier brengt, sterk maakt en waarvoor we dankbaar zijn. We delen hoop en dromen.

Vakantie herinnert ons aan wie we zijn. Op vakantie ontdekken we nieuwe stukjes van onszelf. Op vakantie mogen we even alles achterlaten en ons hoofd en lijf tot rust laten komen. Vertellend en luisterend ontdekken we dat we allemaal naar hetzelfde op zoek zijn: naar een waardig en gelukkig leven. We doorprikken labels. Achter autisme, psychische kwetsbaarheid, ziekte, tegenslag en armoede schuilen rijke levens van sterke mensen.

We komen op verhaal en geven onze vakantieverhalen een naam. We dopen ze, geven ze een identiteit. Op die manier weven we met de verhalen een extra draad door ons bestaan.

Vakantie is…

‘Mijn medicament…’ zegt Claudine. Het is op de tafel kruipen, zingen en dansen. Op vakantie vergeet Claudine voor even dat ze met kanker leeft.

‘Vakantie is mogelijkheden zoeken…’ zegt Hilde. Ze vertelt over een leven van vakantiekansen geven aan kinderen met een beperking, pleegmoeder zijn, ziek worden. Ze vertelt over hoe vakantie haar helpt om ondanks Multiple Sclerose een waardig leven te leiden.

‘Problems off, vakantie on…’ lacht Patrick. Samen met zijn vrouw en beste maatje Carine spaart hij voor verre vakanties en geniet van vele kortbije en korte uitjes. Want ‘vakantie is oefenen in niet-moeten’, zegt Carine.

‘Ga op reis en ontdek jezelf…’ concludeert Dirk. Een vriend nam hem mee op vakantie bij Pirlewiet, en Dirk ontdekte daar zijn artistiek talent. Sindsdien schildert Dirk.

‘Vakantie is vrijheid durven nemen…’ zegt Jenneke. Elke twee dagen moet ze een halve dag naar de nierdialyse. En dan nog de vrijheid van vakantie ervaren: het kan. ‘Want een behandeling in een ziekenhuis dicht bij de vakantiebestemming kan ook een vakantie-ervaring zijn’, zegt ze.

groep digital stories
Rita, Fanny, Iris, Patrick, Jenneke, Hilde, Griet, Marleen, Carine, Claudine en Dirk

 

Marleen geeft haar vakantie-ervaringen de naam ‘Stilte en rust is bewust.’ Op vakantie zoekt ze goede, gezonde stilte. Die maakt haar hoofd leeg, zodat ze er in het leven van elke dag weer tegen kan.

‘Vakantie is terug mogen helpen…’ zegt Rita. Haar hele leven hielp ze andere mensen. En nu ze zelf ziek is en haar lijf minder kan, lukt dat nog maar moeilijk.  Volgend jaar wil ze met de kleinkinderen op vakantie en daar begint ze nu voor te sparen.

Fanny strijdt voor waardigheid. ‘Met niets heb je veel’, zegt ze. Zelfs in tijden van bijna onhoudbare  armoede, slaagt haar gezin erin om er even tussenuit te zijn. ‘Want samenzijn maakt ons blijer en sterker’, zegt Fanny.

Geen luxe

Onze verhalen vertellen, naar elkaars verhalen luisteren… we doen het traag en zorgvuldig. In alle verhalen wordt steeds meer duidelijk: vakantie is geen luxe. Het is een recht. Net als eten en drinken, een dak boven je hoofd en een zinvolle dagbesteding hoort vakantie bij een menswaardig leven.

Vertellen over vakantie is de ervaring weer dichterbij halen. Vertellen is daardoor ook al een beetje vakantie. En dat op zich voelt – middenin de drukte en moeilijkheden van het leven – als een kostbaar geschenk.

workshop digital storytelling

In gesprek met

Ervaren vakantiegangers Claudine, Hilde, Patrick, Carine, Dirk, Jenneke, Marleen, Rita en Fanny nemen deel aan een tweedaagse workshop ‘Digital Storytelling.’ Ze boetseren hun vakantie ervaringen tot verhalen. Straks worden die verhalen filmpjes, die op reis kunnen via Vakantieparticipatie, Youtube en Facebook. De vertellers tonen hun verhalen tijdens het Forum Vakantieparticipatie op 15 december 2016. Dat is wat de vertellers willen: lotgenoten laten zien dat het wél kan, met vakantie gaan. Vakantie-aanbieders ideeën geven om het samen nog beter te doen voor mensen die minder kansen krijgen. Beleidsverantwoordelijken doen nadenken over het belang van vakantie voor iedereen.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 27 oktober 2016 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Vakantie, poort naar een waardig leven.

In gesprek met Team Steunpunt Vakantieparticipatie | 12 oktober 2016

Meer dan 600 toeristische ondernemers en 1600 sociale organisaties in Vlaanderen maken het schijnbaar onmogelijke mogelijk. Samen slagen ze erin om bijna 160.000 mensen in armoede wél de vakantie-ervaring te bieden die anders onbereikbaar blijft. Maar waarom zoveel belang hechten aan vakantie? Aan de oppervlakte lijkt het te gaan om gelijke kansen. Om de helende ervaring van er-even-tussenuit-zijn. Het fundament ligt evenwel dieper. Vakantie draagt bij aan een menswaardig bestaan, een waardig leven. Dit inzicht kwam boven water tijdens een teamdag van Steunpunt Vakantieparticipatie.

De kern van vakantie is de belevenis en wat die met mensen doet. Die kan je niet compleet ‘vatten’ in objectieve gegevens. Sinds eeuwen gebruiken mensen verhalen om belevenissen en betekenissen aan elkaar door te geven. De afgelopen jaren verzamelde het Steunpunt Vakantieparticipatie honderden verhalen. Onlangs dook het team ook in hun eigen vakantieverhalen. In zorgvuldige gesprekken deelden ze hun favoriete vakantieherinneringen. In geuren, kleuren, relaties, ervaringen.

Draden van betekenis

Al die vakantieverhalen vertellen van héél verschillende belevenissen. En toch. Er zijn draden te weven, draden waarin de universele betekenis van vakantie zichtbaar wordt. De meest gekoesterde vakantieherinneringen vertellen van momenten waarop we ons herinneren wie we zijn, wat ons gelukkig maakt en wat de waarde is van leven.

Menswaardigheid

In de verhalen zien we altijd terugkomen dat vakantie mensen opnieuw verbindt met de natuur, met schoonheid, met stilte, met zichzelf en met andere mensen. Vakantie is een glimp opvangen van onze plek in het web van het leven. Vakantie is onze menswaardigheid ervaren voorbij de zorgen en uitdagingen van het leven van elke dag.

Ons herinneren dat we leven

Dit is de diepere laag. Vakantie, wanneer in haar volheid ervaren, brengt ons in herinnering dat we leven. Dat we een deel zijn van hét leven. Dat we er mogen zijn, een plek hebben in de wereld. Die ervaring ontstaat omdat we tijdens vakantie twee wezenlijke dingen ànders doen dan in het leven van elke dag. Eén: een verandering van plaats, waardoor verwondering weer kan. Twee: een verandering van tijd en ritme, waardoor je geest rust vindt en je op andere gedachten kunt komen.

Verwondering en rust

Het is intrinsieke waarde van het werk van het netwerk Vakantieparticipatie: mensen kansen bieden tot verwondering en rust. In het bijzonder voor mensen die worstelen met schaarste, hun eigenwaarde en hun plek in de samenleving. Op die energie drijft het netwerk Vakantieparticipatie. Uit die ontdekking putten de medewerkers van het Steunpunt zin-in-werk. Omdat iedereen recht heeft op een menswaardig, op een waardig bestaan. Voor minder doen ze ’t niet.

Team Vakantieparticipatie

In gesprek met

Vakantieparticipatie is een netwerk van ruim 600 toeristische partners en 1600 sociale organisaties die er samen in slagen om elk jaar 160.000 mensen in armoede wél een vakantie-ervaring te bieden.  Het netwerk krijgt ondersteuning door een team van 11 medewerkers van Steunpunt Vakantieparticipatie van Toerisme Vlaanderen. Zij enthousiasmeren, coördineren, verbinden, creëren en bemiddelen tussen vakantievragen en -aanbod. 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 12 oktober 2016 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Vakantie: langzaam voeling krijgen met het mysterie van het leven

In gesprek met Nhlanhla Nkwanyana en Ingeborg Reinders | 22 oktober 2019

Verbind je Verhaal is een voortdurend groeiende verzameling van verhalen over de weldaad van vakantie. Verhalen van mensen die vakantie beleven. Verhalen van mensen die vakantie mogelijk maken voor elkaar. Die verhalen zijn vaak tijdloos. Niet gebonden aan de waan van de dag, leren ze ons diepgaander begrijpen wat vakantie doet met een mens.  Zoals dit verbindend verhaal van twee mensen die elk langs een andere kant van de evenaar wonen. Over langzaam voeling krijgen met het mysterie van het leven. We publiceerden het voor het eerst op 23 augustus 2016, en laten het vandaag opnieuw schitteren.

 

Vakantie is belangrijk voor mensen, de mensheid en de wereld. Vakantie maakt je identiteit ruimer, doet solidariteit met anderen groeien en maakt je sterker. Die inzichten horen we van de Zuid-Afrikaanse Nhlanhla en de Nederlandse Ingeborg. Beide jonge twintigers leerden elkaar kennen in een Field School project tijdens de World Leisure Conference in Durban, Zuid-Afrika. Hoe kijken jonge mensen, opgegroeid in heel verschillende werelden, naar vakantie? Wat zien zij als essentie van vakantie-ervaring? En hoe nodig is het om alle mensen het recht op vakantie te garanderen?

Wat doet vakantie met ons, mensen?

‘Vakantie, dat is langzaam voeling krijgen met het mysterie van het leven. De natuur beleven. Stilaan  kunnen openstaan voor de verwondering, voor wat er kan gebeuren, voor wat je kunt ontdekken over jezelf, over wie je zelf bent.’ Zo omschrijft Nhlanhla zijn vakantie-ervaringen.

Ingeborg luistert naar haar vriend, herkent wat hij vertelt en lacht. Wat is een beeld dat voor haar de essentie van vakantie uitdrukt, willen we weten. Ze wordt stil en denkt na. Dan zegt ze: ‘Als ik aan vakantie denk, dan zie ik een beeld voor me van kinderen die nieuwsgierig door een raam naar buiten kijken. Open, blij, klaar om nieuwe dingen te ontdekken.’

Open tijd om stukjes van jezelf te ontdekken

Vakantie, dat betekent vooral open tijd ervaren, ontdekken dat je een andere relatie met de tijd kan beleven. Een tijdsbeleving die niet begrensd is door taken, afspraken, dingen die ‘moeten’. Tijd doorbrengen in de natuur, in de zon. Tijd doorbrengen met vrienden. Gewoon de dag op je af laten komen, zien wat het brengt en daarin meegaan. ‘In die sfeer lukt het om verbinding te ervaren met jezelf, om nieuwe stukjes van je identiteit te ontdekken. Dan rijpen ideeën voor de toekomst, dan zie je mogelijkheden voor wat je met je leven wil doen. Vakantie levert je nieuwe energie om wat van je leven te maken.’

"Vakantie, dat is verbinding ervaren met jezelf en nieuwe stukjes van je identiteit ontdekken. Dat levert energie om iets van je leven te maken."

Tolerantie en vakantie

‘Als meer mensen kansen krijgen om een stukje van de wereld te ontdekken, om plekken en mensen te bezoeken los van hun alledaagse leefomgeving, dan groeien we als mensheid dichter naar elkaar toe’, zeggen de jonge wetenschappers. ‘Door in de wereld van anderen terecht te komen, worden we toleranter voor elkaar. We leren beter omgaan met verschillen’. Dat is belangrijk, vinden Ingeborg en Nhlanhla. ‘Want het is van grote waarde dat mensen dichter bij elkaar komen, dat we leren omgaan met verschillen. Dat heeft de wereld – zeker in deze tijd – enorm nodig.’

"Vakantie ‘moet’ niet, maar moet wel kunnen. Die keuzevrijheid moeten we kunnen garanderen voor elke mens."

Mensen hebben er recht op om te kiezen voor vakantie

Tijdens de World Leisure Conference hoorden we standpunten over vrijetijd en mensenrechten. Uit verschillende artikels in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens kunnen we afleiden dat vrijetijd een mensenrecht is. Geldt dat ook voor vakantie? Ingeborg en Nhlanhla: ‘Je zou inderdaad kunnen stellen dat vakantie behoort tot de universele mensenrechten. Vakantie ‘moet’ niet, maar moet wel kunnen. Niet zozeer de vakantie als mensenrecht dus, maar wel de keuze tot vakantie. Die keuzevrijheid moeten we kunnen garanderen voor elke mens.’

Nhlanhla en Ingeborg

In gesprek met

Nhlanhla Nkwanyana woont in Durban (Zuid Afrika) en studeert aan de University of KwaZulu-Natal. Ingeborg Reinders woont in Nederland en is studente aan de Breda NHTV University of Aplied Sciences. Samen met andere studenten uit de vakgebieden Vrijetijd en Toerisme vormen ze een internationale leergroep, die tijdens de World Leisure Conference 2016 samenwerkte aan een recreatief project voor Durban. 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 22 oktober 2019 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Reizen: doe het voor jezelf, je gezin én de wereld

In gesprek met Maliga Naidoo | 21 juli 2016

De wereld wordt een betere plek als meer mensen de kans krijgen om te reizen’, zegt Maliga Naidoo. Maliga woont en werkt in Durban, een Zuid-Afrikaanse metropool aan de Indische oceaan. Ze leidt er LARASA – De Leisure and Recreation Association of South Afrika. LARASA organiseerde zopas de World Leisure Conference. Meer dan 300 wetenschappers, beleidsverantwoordelijken en praktijkmensen van over de hele wereld wisselden gedurende de vier laatste dagen van juni kennis en ervaringen uit rond vrije tijd, recreatie en vakantie. Tussen haar drukke bezigheden door plofte Maliga een kwartiertje bij ons neer op de sofa. We praatten over het belang van vakantie voor mensen en voor de wereld.

‘Vakantie maakt mensen meer ontspannen’, zegt Maliga. ‘En dat helpt om de muren tussen mensen af te breken en een vriendelijkere sfeer te creëren voor onderling contact. Zo gezien, leidt vakantie tot meer sociale interactie en een betere verstandhouding tussen groepen mensen.’

‘Ik herinner mij nog mijn allereerste trip. Ik was vier jaar. Mijn vader vond het belangrijk dat we reisden, dat we stukjes van de wereld verkenden. Zo gauw er de kans was - een lang weekend was al genoeg - trokken we weg uit Durban. Altijd waren dat leerervaringen voor ons. Ik leerde zo belangrijke vaardigheden, zoals een trip voorbereiden of een kampvuur maken. Mijn vader heeft dat sterk op ons overgebracht: reizen doe je om te leren, om de cultuur te ontdekken, om te begrijpen hoe andere mensen denken en reageren. Reizen is een aanmoediging om andere mensen te leren kennen en daardoor toleranter te worden voor verschillen.

“Ik leerde van mijn vader dit: reizen doe je om te leren, om andere mensen te begrijpen.”

Mijn eigen kinderen zijn intussen 27 en 22. Ze wonen ver weg in Kaapstad en New York. Tien maanden per jaar zien we hen niet. Maar elk jaar reizen we samen. Dat is een belangrijk punt in ons gezin. Elke vakantie halen we de banden aan. Die tijd samen houdt ons verbonden. We voeren gesprekken waarvoor doorheen het jaar minder gelegenheid is. Ja, we skypen wel, bellen regelmatig met elkaar. Maar tijdens onze vakantie  zijn we samen onderweg, doen dingen samen, eten samen en praten in de diepte bij. 

“Elk jaar reizen mijn man en ik nog samen met onze volwassen kinderen. En dan praten we onze levens door en voelen we ons weer sterker met elkaar verbonden.

Elke vakantie brengen we weer nieuwe herinneringen mee naar huis. En het gevoel een rijker mens te worden, door alle ontmoetingen met andere mensen. Elke winkel die je binnenstapt is een kans op ontmoeting. De ervaring van andere smaken en geuren vind ik ook heerlijk. Soms breng ik kruiden mee naar huis, en als ik dat flesje dan in mijn keuken zie staan, komen er herinneringen aan de vakantie weer boven. Ja, een reiziger gaat altijd als een rijker mens weer naar huis.

“Een reiziger gaat als een rijker mens weer naar huis. Met nieuwe relaties, frisse ideeën en herinneringen die ons leven kleuren.”

Reizen mag niet alleen weggelegd zijn voor mensen die genoeg kapitaal hebben om in dure jets te vliegen. Gewone mensen moeten het zich net zo goed kunnen veroorloven om hun eigen wereld te verlaten en een nieuwe omgeving te verkennen. Want reizen zorgt ervoor dat we elkaar beter begrijpen, dat we ons sterker verbonden voelen met anderen op plekken ver weg van huis.

“De overheid, de toeristische sector en de transportsector hebben een belangrijke rol om reizen toegankelijk te maken voor gewone mensen.”

De overheid heeft een heel belangrijke rol te spelen om vakantie betaalbaar en bereikbaar te maken voor alle mensen. Zij hebben de sleutels in handen om aantrekkelijke plekken te creëren waar mensen naartoe kunnen reizen. Ook de transportsector speelt een sleutelrol. Als mobiliteit betaalbaar is, worden plekken bereikbaar en grijpen mensen de kans om op ontdekking te trekken. Wat Vakantieparticipatie in België doet, is een interessant en uniek concept om vakantie zoveel mogelijk te democratiseren.

Al die inspanningen zijn nodig. Want reizen is leren. Nieuwe dingen ontdekken. Activiteiten doen die je nooit eerder probeerde, en vaststellen dat je meer kunt dan je dacht. Voedsel proeven waarvan je het bestaan niet kende. Verhalen van mensen beluisteren. Vakantie is een tijd om plezier te maken, te ontspannen, van het leven te genieten en gelukkig te zijn. Het doet ons als mens ongelooflijk veel deugd, en de wereld wordt erdoor een betere plek.’

Maliga Naidoo

In gesprek met

Maliga Naidoo woont en werkt in Durban, een Zuid-Afrikaanse metropool en badstad aan de Indische oceaan. Ze leidt er LARASA – De Leisure and Recreation Association of South Afrika. LARASA organiseerde zopas de World Leisure Conference.

Op uitnodiging van Maliga vertegenwoordigden Marianne Schapmans en Gudrun Willems het Steunpunt Vakantieparticipatie van Toerisme Vlaanderen op de World Leisure  Conference. Ze dompelden zich onder in recent wetenschappelijk onderzoek en legden contacten met collega’s van over de wereld. Tijdens een workshop stelden Marianne en Gudrun het netwerk Vakantieparticipatie voor. Het concept blijkt vrij uniek in de wereld, en kan op veel interesse rekenen. 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 21 juli 2016 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Pas na de vakantie komen de woorden

In gesprek met Katy & Leo (Botel) en hun gasten Liliane & Robert | 16 juni 2016

Dat dromen soms écht uitkomen: Liliane De Meyer kan ervan meespreken. Begin maart vertrouwde ze –voorzichtig en terughoudend - aan onze journaliste een vakantiedroom toe. Begin juni kwam die droom uit. Omdat iemand haar verhaal las, en besliste om het mogelijk te maken. We zochten het koppel op tijdens hun korte droomvakantie, aan boord van Botel Ophoven (Kinrooi). Liliane kijkt over het water. Glimlachend. Ze geniet in stilte. Later op de avond zegt ze: ‘Het is zo mooi. En ik weet: pas later, na de vakantie, komen de woorden echt. Nu is het gewoon genieten.’

Even terugspoelen naar maart 2016…

Maart 2016. Liliane praat met onze verhalenmaker en doet voorstellen om vakantie nog toegankelijker te maken voor iedereen. Tenslotte, en alleen op uitdrukkelijke vraag, deelt ze haar droom: ‘Botel Ophoven is al een paar jaar mijn favoriet in de vakantiegids van Vakantieparticipatie. De gedachte aan slapen op het water, dat trekt me enorm aan.’ 

Enkele dagen later pikt Botel-uitbaatster Katy Stroobants een tweet van Vakantieparticipatie op, en besluit het koppel uit te nodigen. Zomaar. Omdat de ene mens soms gewoon graag iets doet voor een ander. En omdat dat een wereld van verschil kan maken. Pay-it-forward, noemt Katy dat: iets doen voor een ander, en er dan op vertrouwen dat mensen de beweging verder zetten naar andere mensen die een zetje kunnen gebruiken.

Juni 2016, de avondzon, het water, de boot

8 juni 2016. We treffen Liliane en Robert op het dekterras, op de tweede avond van hun verblijf in het Botel. We drinken een ambachtelijk Limburgs biertje. Katy en Leo van Botel schuiven mee aan tafel. We praten. We proeven. We genieten van de zon, die langzaamaan verdwijnt. We kijken naar het water dat schittert en blinkt en lichtjes golft. De stilte. Ah, de stilte! Liliane geniet. Robert vertelt. Katy vraagt, Leo glimlacht. Hoe eenvoudig, mooi en deugddoend kan vakantie zijn. Er wordt gebabbeld, kleine stukjes leven en ervaring gedeeld.

Aan tafel op het terras van Botel
Rond de tafel. Een babbel, een biertje. Lekker Limburgs genieten.

 

‘Als je hier al zo lang woont en werkt, zie je dan nog de schoonheid van de omgeving?’ vraagt Liliane. ‘Elke dag nog’, beaamt Leo. ‘Ik hou van het water, van zeilen. Met dit werk zijn we altijd dicht bij ’t water.’
‘Ik kan enorm genieten van gewoon kijken naar water. Naar de beweging ervan’, zegt Liliane.
Leo herkent het. ‘Ik ook. Het heeft zoiets als vuur. Altijd in beweging. Zo fascinerend, je blijft gewoon graag kijken.’
‘Hier zitten voelt eigenlijk als een cruise’, lacht Robert. ‘Met dat verschil dat wij stilliggen en dat het water beweegt.’

'Het is zo mooi. En ik weet: pas later, na de vakantie, komen de woorden echt. Nu is het gewoon genieten.’ - Liliane

Chapeau!

Hoe vaak kan het, dat vakantiegasten een rustige babbel doen met hun gastheer- en vrouw? Terwijl we samenzitten, beseffen we dat dit zo’n uitzonderlijk moment is. Een moment waarop vragen kunnen opborrelen. Zo ontdekken we dat de Maasplassen niet altijd plassen waren, maar ontstaan zijn door grindwinning. Dat waterliefhebbers hier van 50 hectare watersportgebied kunnen genieten. Dat Katy en Leo’s boot een turbulente geschiedenis achter de rug heeft, en dat het koppel het schip met eigen handen ombouwde tot hotel. En dat gedreven ondernemers altijd vooruit denken, plannen maken en het beste willen maken van veranderingen waar ze mee geconfronteerd worden. ‘Jullie hebben fantastisch werk gedaan’, zegt Liliane tegen Katy.

Nu genieten, ten volle beseffen komt later

Liliane geniet van het gesprek. Ze luistert, en als ze spreekt is het bedachtzaam en bescheiden. Stilte trekt haar aan. Stilte en rust. Dat is wat ze ook zoekt in het aanbod van Vakantieparticipatie en aan deze kade van de Maasplassen heeft gevonden. ‘Ik voelde me hier welkom vanaf het eerste moment. Aankomen in de rust, hartelijk verwelkomd en dicht bij het water.’ Er mogen zijn: het is veel waard.

Van links naar rechts: Katy, Liliane, Robert en Leo
Katy, Liliane, Robert en Leo

 

Liliane geniet van de omgeving. Ze verzamelt indrukken en ervaringen. ‘Ik heb wat tijd nodig om dat allemaal te verwerken. Maar ik weet ook: na de vakantie, als we weer thuis zijn, dan komen de woorden wel.’ Ja, zo werkt het: na de vakantie nestelen de beelden en ervaringen zich in onze herinnering om daar te blijven wonen. Misschien is dat wel het meest kostbare wat we van vakantie mee naar huis nemen.

fotografie: Robert Boons
Uitbaters Botel Ophoven met gasten Liliane en Robert

In gesprek met

Katy en Leo, eigenaars van Botel Ophoven, nodigden Liliane en Robert Piens – De Meyer uit aan boord van hun Botel in Kinrooi. Daarmee maakten de uitbaters belangeloos een vakantiedroom van Liliane waar. Meer over haar droom vind je hier.  Botel Ophoven doet - net als honderden andere toeristische ondernemers - een geste voor vakantiegangers met een beperkt inkomen. Informatie vind je hier.

Robert en Liliane sliepen in een echte kajuit, keken urenlang uit over de Maasplassen, verkenden een stukje Limburg aan beide kanten van de grens en proefden Limburgse biertjes waarvan ze nooit eerder hadden gehoord. En ze nemen mee naar huis: herinneringen, rust vanbinnen en het voornemen terug te komen. 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 16 juni 2016 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Verliefd worden op Gent

In gesprek met vrijwillige vakantiebegeleiders op stap in Gent | 3 juni 2016

Eropuit! Dat is voor een dag of wat langer de deur van je eigen woonst achter je dichtdoen en op ontdekking trekken. Eropuit trekken is bovendien aankomen op een plek die de thuis van andere mensen is. Eropuit trekken wordt daardoor ook ‘op bezoek’ gaan bij mensen waar je welkom bent. Zoals in Gent, waar bewoners trots zijn op hun stad, er wonen, werken, zorgen en feesten. En jou warm welkom heten, hun stad graag met je delen. Maar let op: er nestelt zich een verliefdheid in je hart. Lang, lang na je bezoek zal je Gent nog horen roepen om weer terug te komen.

Uitgenodigd door Steunpunt Vakantieparticipatie en de stedelijke dienst voor Toerisme bezoeken dertig vrijwilligers van sociale organisaties de stad. Om te proeven, te voelen, te luisteren en te beleven. Zodat ze binnenkort zelf een reis in mekaar kunnen boksen voor de mensen van hun vereniging. Want wat je zelf meemaakt, kan je later glorieus voor anderen mogelijk maken.

Op Stad in Gent
Laat je maar van je schoonste kant zien, Gent! We zijn benieuwd.

Gastvrij Gent!

‘Gent is de warmste, mooiste, gezelligste stad’, lacht Annelies Storms wanneer ze ons verwelkomt. En neen, daarmee bedoelt de schepen van Toerisme niet dat haar stad boven die van jou of mij verheven is. ‘Iedereen houdt van zijn eigen stad, en natuurlijk wil je dan tonen hoe trots je bent.’ Annelies houdt van de schoonheid van het water, het lekkere eten, de feesten en het bruisende cultuurleven. Ze wil dat iedereen daarvan kan meegenieten. ‘Want Gent is een stad waarop je verliefd wordt. Je geraakt niet uitgekeken. En wanneer je weer naar huis gaat, merk je: van verliefdheid kan liefde komen.’

Schoon Gent!

We nemen de proef op de som, wandelend langs de Oude Vismijn, het Gravensteen, het Prinsenhof. Gids Karel vertelt sappige verhalen van prinsen en keizers, in Gent geboren om nadien de wereld te veroveren. Hij vertelt over gildes, ateliers, fabrieken. Over weelderige rijkdom en diepe armoede. Over leerlooiers en paters. Over paleizen en ondergrondse gangen. Over de Schelde, de Leie en De Kuip. Over rijke en arme voorouders, ruzies, oorlogen en feesten.

Nabij het Prinsenhof
Blij worden van alledaagse kleine schoonheid

Lekker Gent!

Het is middag voor we ‘t goed en wel beseffen. We kijken verbaasd rond in sociaal restaurant Parnassus. Een kerk nota bene, respectvol omgebouwd tot huis van cultuur en ontmoeting. Waar vroeger mensen kwamen bidden en arme Gentenaren een brood kregen bij de paters Franciskanen, genieten nu Gentenaars en bezoekers van gezonde kost. Gezellige drukte. Keuvelen aan gezellige tafels. Lekker veel groenten op ons bord. Hartelijk geserveerd door mensen met minder kansen op de arbeidsmarkt.

 

Verbazend Gent!

Zelfs slapen wordt een belevenis, kunnen we ons inbeelden. Want wat dacht je van logeren op een domein waar Begijnen ooit de scepter zwaaiden? We dwalen door de kerk, gangen en kamers van hotel Monasterium Poortackere en menen af en toe de zusters nog te horen fluisteren. Of pal aan de Grasmarkt, waar een jong ondernemerskoppel Hostel Uppelink uitbaat. Niet zomaar logeren, het is thuiskomen in het midden van de stad in een pand dat zich hier al sinds de middeleeuwen in de Leie spiegelt.

Kijken door 't raam van Uppelink
Een blik door 't venster bij Uppelink. Wat een beeld!

 

Mijn Gent!

Eén dag Gent. Zoveel gezien, zoveel wat we nog verder willen ontdekken. Nieuwsgierig om meer verhalen te horen, meer schoonheid te zien. Om nog langer te genieten van een stad waar het lawaai van auto’s ver weg is. Waar wandelaars, fietsers en openbaar vervoer de dienst uitmaken. Waar je naartoe kunt met de trein en aankomt in de schitterende stationshal. Waar diezelfde stationshal je bij je vertrek lijkt te vragen: en, hoe zit ‘t, verliefd geworden?

Ja, denken we. Verliefd geworden. Op de sfeer van de stad. De straten, de gebouwen, de verhalen. Op de schoonheid die ons blij maakte. En vooral: op die gastvrije mensen die we hebben ontmoet. Want zij openden hun stad voor ons. Alsof we Gentenaar zijn...

Fotografie: Robert Boons

Te gast in Gent

In gesprek met

Onder impuls van schepen Storms en de stedelijke dienst voor Toerisme werden financiële drempels weggehaald. Want Gent wil gastvrij zijn, voor iedereen. Zopas nodigden de stad en Vakantieparticipatie vrijwilligers en medewerkers uit van organisaties die vakanties voor mensen in armoede bemiddelen, organiseren en/of begeleiden.

 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 3 juni 2016 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

't Mag groeien

In gesprek met Tiny Bertens | 8 januari 2013

‘Zopas kreeg ik nog een email van een gezin dat ons echt wilde bedanken voor de heerlijke vakantie met de kinderen’, zegt Tiny Bertens van de Kinkhoorn. Dat gezin boekte haar vakantie via het Steunpunt Vakantieparticipatie. Zo’n bedankje achteraf is een opsteker voor het hele Kinkhoorn-team.

Het vakantiecentrum aan de Zeedijk in Oostende werkt al zeven jaar met het steunpunt samen. ‘En daar zit zeker nog groeimogelijkheid in’, vindt Tiny. Vandaag zijn de boekingen goed voor één procent van de jaaromzet van de Kinkhoorn, maar dat mag gerust wat meer zijn, zegt ze. ‘De reservaties zitten in een stijgende lijn.’

De Kinkhoorn is een vakantiecentrum van het ACV. Het centrum is geworteld in het sociaal toerisme. De stap naar een samenwerking met Steunpunt Vakantieparticipatie was dus niet zo groot.

Er is ook nauwelijks een verschil tussen de hotelgasten die via het Steunpunt komen en de andere,’ zegt Tiny. ‘Alleen de boekingen verlopen anders, via het Steunpunt.’

Er mag er nog meer reclame gemaakt worden voor het sociaal toerisme, denkt Tiny. ‘Vandaag loopt de bekendmaking nog vooral via de OCMW’s en sociale organisaties, maar veel mensen komen daar niet en kennen het aanbod dus nog niet.’ Het zou goed zijn om ook andere kanalen te vinden. Kan de Kinkhoorn daar ook iets aan bijdragen? Tiny oppert : ‘Wij zouden onze samenwerking met Steunpunt Vakantieparticipatie ook kunnen vermelden op onze website.’

In gesprek met

Tiny Bertens van de Kinkhoorn.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 8 januari 2013 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Delen maakt ons rijker

In gesprek met Eric en Dominique | 9 januari 2013

Uitbaters van Haspengouwse vakantiehoeve willen de diversiteit in de samenleving ontmoeten op hun erf.

Eeuwenoude trots, hedendaags comfort en familiale gemoedelijkheid. Hoeve Jadoul,gelegen in Vorsen bij Gingelom, is een heerlijke plek om het rijke Haspengouwse platteland te ontdekken. Eric en Dominique Jadoul-Gielen verbouwden de stallingen van de 500 jaar oude vierkantshoeve tot modern gastenverblijven en -kamers. De vakantieverblijven zijn toegankelijk voor mensen met een fysieke beperking. Ook het meubilair en sanitair zijn aangepast. Op een subtiele manier, zonder in te boeten op sfeer en schoonheid. Die faciliteiten delen ze maar al te graag met mensen die het moeilijker hebben.

Verschil verrijkt

‘Ik heb een boon voor mensen die verschillend zijn, bijvoorbeeld omwille van een handicap. Je kiest dat niet zelf. Dat overkomt je. Ook ons zou plots iets kunnen gebeuren wat het leven helemaal anders zou maken.’ Voor gastvrouw Dominique zijn mensen met een beperking daarom net zo goed welkom op de hoeve. ‘Het is verrijkend voor ons en we kunnen daarmee iets betekenen voor mensen die het nodig hebben,’ zegt ze.

Vooroordeel loslaten

De stap zetten naar gastvrijheid voor mensen met een laag inkomen, het confronteerde Dominique met haar eigen vooroordelen. ‘Ik vreesde even dat onze spiksplinternieuwe verblijven beschadigd zouden raken. Onbewust worstelde ik met een vooroordeel dat mensen die het sociaal-economisch moeilijk hebben, weinig respect zouden hebben voor onze materialen.’ In de praktijk blijkt dat helemaal anders uit te pakken.

‘Ik heb zelfs de indruk dat de mensen nog veel meer respect hebben voor het verblijf en de spullen. Ze dragen ons op handen. Omdat wij ook uit handen durven geven, denk ik.’

Subtiel solidair

Bescheiden bijdragen om het leven van anderen een stukje extra kwaliteit te geven. ‘Er is niemand die het merkt, en dat hoeft ook niet. Andere gasten weten het niet. Zelfs mijn zoontje was het nog nooit opgevallen tot ik hem erover vertelde. Armoede staat niet op het gezicht geschreven.’

Jaarlijks ontvangt Hoeve Jadoul een honderdtal gasten via het Steunpunt Vakantieparticipatie. Omdat het Steunpunt de inkomsten van de aanvragers nagaat, weet ze zeker dat hun solidariteit ten goede komt aan mensen die het echt nodig hebben.

Prijsbeleid

Vakantiegangers krijgen een korting op hun verblijf, 30% in het hoogseizoen en 40% daarbuiten. De aangerekende prijs dekt daardoor wel de kosten, maar levert de uitbaters geen winst op. Een winstgevende zaak opbouwen kan ook door op jaarbasis te zorgen voor voldoende evenwicht. Bijvoorbeeld door aan de andere klanten geen kortingen toe te staan. Alle vakantiegangers betalen een waarborg. Ook de mensen die boeken via het Steunpunt, al betalen zij wat minder.

In gesprek met

 Eric en Dominique Jadoul-Gielen verbouwden de stallingen van een 500 jaar oude vierkantshoeve tot modern gastenverblijven en -kamers.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 9 januari 2013 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Pagina's

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |