Overslaan en naar de inhoud gaan

Vakantie

Muzikale VakantieToer 2018 vangt honderden vakantiedromen

In gesprek met Hannelore Herreman | 19 juni 2018

Een groot vakantiefeest. Vieren dat duizenden mensen in Vlaanderen vakantie mogelijk maken voor elkaar. De kring nog groter maken. Vakantiedromen vangen. En overal in het land mensen aansteken met het supergezonde vakantievirus. De ambitie voor de Iedereen Vakantie Toer is groot, het enthousiasme van drijvende kracht Hannelore Herreman aanstekelijk. ‘We hebben een wreed straf netwerk van mensen en organisaties die de Vakantietoer 2018 helpen dragen’, zegt ze. Het rode toerbusje is bijna klaar. Oren staan klaar om vakantiedromen te helpen vangen. En Allez, Chantez! stak een wervelende vakantieshow in mekaar. Iedereen Verdient Vakantie komt in vol ornaat buiten deze zomer, en dat zullen we geweten hebben.

Vanaf 4 juli toert de karavaan door Vlaanderen. Eerste stop: Strombeek-Bever. Vanaf dan gaat het richting Oostende, Roeselare, Antwerpen, Beveren-Waas en vele andere plekken. Plaatselijke Rap op Stap kantoren, sociale organisaties en toeristische partners werken samen om er in hun gemeente een top-vakantiefeest van te maken. Hannelore: ‘De kracht van het netwerk Iedereen Verdient Vakantie zit ‘m in samenwerken, en met de Toer 2018 spelen we daar voor de volle 100% op in. Samen met onze lokale partners zullen we mensen overal in het land kriebelen om vakantie mogelijk te maken voor elkaar.’

Iedereen op vakantie

Vorig jaar toerde Iedereen Verdient Vakantie al een eerste keer door Vlaanderen. In de marge van een wervelende zangshow, luisterden vrijwillige Oren naar verhalen over hoe mensen vakantie mogelijk maken voor elkaar. En wat bleek: mensen die omwille van budget, beperking, ziekte of andere drempels moeilijk toegang vinden tot vakantie, vinden vaak wél vakantiekansen dankzij anderen. Buren, vrienden, familieleden maken vakantie mee mogelijk. Rap op Stap kantoren, sociale organisaties en meelevende hulpverleners doen net dat tikkeltje extra waardoor vakantie wél kan. Hannelore: ‘Maar er zijn nog teveel mensen die de weg naar vakantiekansen niet vinden. Daarom toeren wij: omdat meer mensen kunnen ontdekken dat vakantie wél mogelijk is.’

Vakantiefiksers

Allez, Chantez! en Iedereen Verdient Vakantie brengen een muzikale show die draait rond de familie Fiks. ‘Wij willen vakanties fiksen’, zegt Hannelore. ‘We zullen de mensen uitnodigen ons te vertellen waarom hun vakantiedroom niet lukt, en dan helpen we dat fiksen.’ Vakantie-adviseurs helpen mensen de weg vinden naar vakantiekansen. Zangers en muzikanten zullen samen met het publiek zingend en spelend de vakantiegevoel-thermometer (echt waar!) naar warme temperaturen opdrijven.

Vakantiedromen vangen

Tussen de bende vakantiefixers bevinden zich – net als vorig jaar – de ‘Oren’. Zij zullen vakantiedromen vangen en als papieren vlinders in een gigantische dromenvanger samenbrengen. De Oren willen dit jaar ontdekken met welk gevoel mensen van vakantie willen thuiskomen. Met korte vraagjes zullen ze mensen kriebelen om te durven dromen van vakantie. De dromenvanger gaat in december mee naar het Forum.

Hannelores droom

Al maandenlang knutselt Hannelore aan de Vakantietoer 2018, met achter de schermen een super samenwerking met het team van Iedereen Verdient Vakantie en tal van lokale partners. Nu legt ze samen met Allez, Chantez! de laatste hand aan het scenario en rekwisieten. De Oren zijn enthousiast en de lokale gastorganisaties tellen af naar ‘hun’ event.  Hannelore: ‘Het zit goed. We zijn er bijna klaar voor. Ik hoop dat we veel mensen kunnen tonen wat Iedereen Verdient Vakantie voor hen kan betekenen. Dat honderden Vlamingen kunnen ontdekken dat vakantie voor hen wel mogelijk is. En dat vrienden, buren en familieleden van mensen voor wie vakantie minder makkelijk is, ontdekken dat zij écht een verschil kunnen maken. Want wel of niet vakantie kunnen beleven: het zit meestal in kleine dingen die mensen voor elkaar kunnen doen.  Daar wijd ik graag mijn zomervakantie aan.’

 

Wil je erbij zijn? 

De familie Fiks trekt deze zomer en najaar op toer en doet tien stopplaatsen aan. In elke provincie staan telkens twee lokale teams van organisaties paraat om de toer te ontvangen, publiek uit te nodigen en er samen een heerlijk vakantiefeest van te maken.  Iedereen is welkom. Niemand hoeft te wachten op een persoonlijke uitnodiging. Deelnemen is helemaal gratis. Woon je in de buurt of ben je er met vakantie: kom af, en feest mee!

In de zomer stopt de Vakantietoer hier:

  • 4 juli, 14u- Dienstencentrum Ter Borre, Strombeek-Bever
  • 10 juli, 14u - 't Leutig pleintje aan CC Ter Vesten, Beveren-Waas
  • 12 juli, 14u - VOC Op Stap, Stationsplein Roeselare
  • 30 juli, 20.30u - Koninklijke Villa, Oostende
  • 29 augustus, 14u - Rivierenhof Antwerpen

Krijg je er al zin in? (Her)beleef hier de editie van 2017, en zing het vakantielied mee:

 

Data en stopplaatsen voor het najaar volgen later. Blijf op de hoogte van nieuws, sfeer en najaarsevents via Facebook. 

Hannelore Herreman

In gesprek met

Hannelore Herreman is verbonden aan Iedereen Verdient Vakantie. Ze ontwikkelde de dorpeltrekking samen met haar collega’s en een schare enthousiaste vrijwilligers.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 19 juni 2018 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Hoe belangrijk het is dat het af en toe stil mag worden in je binnenste

In gesprek met Myriam Vandendriessche | 27 februari 2018

‘Eens een keer alleen kunnen zijn. In je eigen gezelschap. Luisteren naar je binnenste. Naar wat je voelt. Je blijheid ervaren, je verdriet gewoon voelen. Een tijd alleen zijn is dat allemaal ruimte geven.’ Myriam Vandendriessche vertelt sprankelend over wat vakantie voor haar betekent. In de rand van het Forum Vakantieparticipatie treffen we elkaar voor een kort gesprek. In haar blik zie ik een verfriste ziel. De kleur op haar wangen, de schittering in haar ogen en een lach van oor tot oor zijn getuige van de zeebries die ze eerder die ochtend heeft ontmoet en toegezongen.

Myriam:

‘Zeker drie keer per jaar trek ik me uit alles terug. Dan ga ik alleen met vakantie. De mensen in mijn omgeving verschieten daarvan. ‘Allez gij, gij zijt zo graag tussen de mensen’, zeggen ze dan. De mensen kennen mij als een geëngageerde vrouw, altijd in de weer voor een ander. Ze vinden het vreemd dat iemand als ik echt kan genieten van tijd op m’n eentje.

En ik moet zeggen: het alleen zijn doet me geweldig deugd. Ik ben dan gewoon gezelschap voor mezelf. Ik lees, ik doe wat handwerk. Ik ga buiten. Elke winter en elke zomer kom ik naar de kust. Dan ga ik met zo’n speciale rolstoel de zee in. Heerlijk is dat.

Deze week verblijf ik in Vayamundo. Ik was een week in het ziekenhuis en dan heb ik thuis een week bekomen. Nu permitteerde ik me nog een week aan zee, om uit te rusten. Vanochtend kwam ik met mijn rolstoel over de dijk naar de Grote Post. Met plezier vooruitkijkend op deze mooie dag. En luidop zingend. Er is niemand die me kent. Ik zing mijn lied in de wind. Waarom zou ik me schamen? Het is één en al puur plezier.

In het alleen zijn, kan een mens zijn emoties eens laten gaan. Ernstig zijn, verdriet voelen en ook gewoon onnozel doen. Kinderlijk vrolijk durven zijn. Dat krijgt dan allemaal zijn plaats. En er is niemand die aarzelend en bekommerd vraagt ‘is er iets?’

Ik ben een sterke madam, zeggen mijn vrienden. Da’s waar. Maar niemand kan altijd sterk zijn. Een mens moet niet altijd sterk zijn. In het toneelstuk (dat net voordien op het Forum gespeeld werd, n.v.d.r) werd dat ook zo duidelijk voor mij: dat ging niet over samen sterk, niet over sterk zijn, maar over samenwerken. Dat is voor mij een waarheid: als we samenwerken, dan komen er we er wel. Dat is iets heel anders dan dat ieder voor zich sterk moet zijn.

En nu we ’t er toch over hebben: wat Dikke Freddy net op het podium vertelde, was er boenk op. Die schrijver heeft dat goed gesnapt: dat mensen die in de problemen zitten er een voltijdse dagtaak aan hebben om van de ene instantie naar de andere te lopen. Dat weegt op den duur zeker zo zwaar als gaan werken. Natuurlijk moet een mens daar af en toe kunnen aan ontsnappen. Vakantie is een kans om tot rust te komen. Een warm bed een warme douche over je vel kunnen voelen stromen, dat is voor veel mensen al de max.

Ja, en je zinnen eens kunnen verzetten, dan hoort bij mens-zijn. Dat heeft iedereen nodig.’

Myriam Vandendriessche

In gesprek met

Myriam Vandendriessche is vrijwilliger in het ontmoetingscentrum De Moazoart in Lokeren. Mensen die eenzaam zijn, financieel krap zitten of zorgen hebben kunnen er terecht bij onder meer een vrouwenwerking, sociaal restaurant en Rap op Stap kantoor. ‘Vakantieparticipatie is enorm belangrijk in onze werking’, zegt ze. Myriam is rolstoelgebruiker.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 27 februari 2018 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Noviciaat werd verblijfsplek: veel meer dan ‘goed management’

In gesprek met Kristof Lataire, coördinator Menas | 1 februari 2018

In twee eerdere artikels stonden we met Kristof Lataire, coördinator van Menas, stil bij de betekenis van vakantie en de bijdrage die het religieuze erfgoed kan bieden aan de essentieel menselijke ervaring van verstilling, verdieping en verbinding. Kristof pleitte ervoor dat de toeristische sector meepraat in het maatschappelijke debat over de herbestemming van ons enorm rijke religieuze patrimonium. Bij Menas timmert Kristof zelf aan de weg, en dan blijkt: herbestemming is veel meer dan de koppen boven de tekentafel bij elkaar steken. Met management- en planningstechnieken alleen schiet je tekort. Herbestemming blijkt net zo cruciaal een weg van luisteren, verbinden en geduldig experimenteren.

Het klooster en kasteel in Maria-Aalter was van 1953 tot 2013 een noviciaat van de Broeders van Liefde. Kandidaat-broeders uit Vlaanderen en de wereld volgden hier hun twee- tot driejarige opleiding. Het klooster telt een zestigtal eenpersoonskamers en infrastructuur om in groep te leven, te werken en te leren. De gebouwen liggen in een 15 hectare groot parkbos.

De sterke terugloop van de roepingen stelde de Broeders van Liefde voor de vraag op welke maatschappelijke behoeften het patrimonium en de inwonende broeders een mogelijk antwoord konden bieden.  Kristof: ‘Het typeert de Broeders van Liefde. Altijd met één voet in de buitenwereld, om daar aan te voelen welke noden er spelen, wat er in elke tijd nodig is om mensen in hun kwetsbaarheid tegemoet te komen.’ Er werd gedacht aan een internaat, een woonzorgcentrum, opvang voor mensen met een psychische kwetsbaarheid.

"Het noviciaat werd een plek waar mensen kunnen stil worden, verdiepen en verbinden. Want de nood aan onthaasting, herbronnen en verstillen is hoog."
- Kristof Lataire

De keuze werd gemaakt om een plek te worden waar mensen kunnen stil worden, mogen verdiepen en verbinding ervaren. Omdat de maatschappelijke nood van onthaasten, jezelf herbronnen, kortom verstillen, verdiepen en verbinden hoog is, zegt Kristof. Het project kreeg de naam ‘Menas’: een verwijzing naar een 7de eeuws icoon dat Christus en de Heilige Menas afbeeldt en symbool staat voor vriendschap en gastvrijheid. Kristof, de broeders, enkele inwonende residenten en een team van medewerkers gingen samen voor het transformatieproces. Maar hoe doe je dat: een plek én gemeenschap begeleiden bij zo’n fundamentele herbestemming?

Luisteren en meebewegen

Kristof: ‘Ik dacht eerst nog: wel, ik maak een businessplan en ga dat dan uitrollen. Vanuit een managementinsteek ga je zo tewerk. Maar ik zag al heel snel dat die aanpak te vlak zou zijn. Het gaat hier immers niet alleen om gebouwen en een park. Het gaat ook om geschiedenis, om een gedachtengoed en om mensen. Niet in de laatste plaats om de vijf broeders van Liefde die hier wonen en leven in gemeenschap en daar ontzettend boeiend kunnen over vertellen. Hoe ze getuigen over hun spiritualiteit, Broeder zijn en het DNA van de congregatie. Ik ben dan ook gaan kijken en luisteren naar wat deze plek doet met de mensen. Wat thuis zijn hier betekent. Wat thuiskomen voor gasten hier kan betekenen.’

Missie gaandeweg vormgeven

Kristof zag en leerde hoe broeders en bezoekers hier zoeken naar hun spiritualiteit. Hij beluisterde verhalen over hoe de plek verstrengeld is met identiteit van mensen. Hij ontdekte dat de plek meespreekt, dat de ruimte, de gebouwen en de natuur betekenisvolle medespelers zijn. ‘Ik blijf het horen, ook van onze gasten, die me vertellen dat ze niet hadden verwacht dat hun verblijf hier zoveel deugd zou doen, dat ze weer eens alles op een rij hadden kunnen zetten.’

In de stilte, het vertraagde ritme, het alleen zijn en de natuur doen mensen nieuwe energie op. Voor Kristof is dat trouwens de essentie van vakantie: je batterijen opladen met goede energie. Gaandeweg is die missie van verstilling, verdieping en verbinding bij Menas komen bovendrijven. Kristof: ‘Niet als iets nieuws, maar als een hedendaagse invulling van het steeds evoluerende gedachtengoed van de Broeders van Liefde. Het is een antwoord op een maatschappelijke behoefte die groeit.’

Wat werkt voor mensen in het concept verweven

Tuin Menas
De tuin van Menas

‘In het begin van mijn opdracht in Menas heb ik me ook het hoofd gebroken over de vraag hoe we het grote domein zouden beheren. Wat gingen we doen met de bossen? Met de moestuin die door distels was overgenomen? In mijn gesprekken met gasten over stilvallen hoorde ik veel mensen vertellen over tuinieren als poort naar zichzelf. Ook hier: het antwoord dat ik zocht, ligt in de ervaring van mensen die ik mocht beluisteren.’

Kristof vond drie jonge Gentenaren bereid om de tuin in beheer te nemen. De moestuin bloeit weer, en de groep tuiniers groeit aan. Werkend in de tuin vinden ze de weg naar verstilling, verdieping en verbinding. ‘Ik heb hoegenaamd geen groene vingers. En daardoor kon ik me verwonderen: wat voor mij stilvallen betekent, betekent misschien voor jou iets helemaal anders. We mogen dus niet één concept opdringen, maar bieden beter verschillende mogelijkheden aan.’

Levensbeschouwelijke openheid

Bij Menas kunnen individuele gasten een tijdje op zichzelf verblijven, al dan niet meebewegend in het dagritme van de broeders. Jongeren komen hier in groep op bezinning. Teams brengen er teamdagen door. Leidinggevenden denken hier na over de essenties van hun organisatie. Iedereen mag mee aan tafel. Het park, de bibliotheek, de haardzaal en twee kapellen staan ter beschikking. Naast de grote kapel op het domein realiseerde Kristof een nieuwe binnenhuiskapel. ‘Niet in de eerste plaats als een christelijk religieuze ruimte, maar als een plek waar sfeer van uitgaat en die de brug legt tussen de christelijke identiteit van dit domein en de variatie in levensbeschouwelijke waarden van onze gasten.’

"De spiritualiteit eerder dan religiositeit van dit huis kan mensen helpen in hun zoektocht naar identiteit."

Die openheid blijkt te werken. Kristof: ‘We hadden hier een groep schooldirecties uit het moslimonderwijs te gast voor hun verdiepingsdagen. Zij hebben in onze nieuwe kapel samen gebeden. Nadien vertelden ze mij dat ze veel nieuwe inspiratie hadden opgepikt. Het gaat bij Menas meer om spiritualiteit dan om strikte religiositeit. De spiritualiteit en het DNA van dit huis kan een mens helpen in zijn of haar zoektocht naar identiteit.’

De details van ’t goede leven

Het Menas van vandaag is het resultaat van voortdurend voorzichtig zoeken, zegt Kristof nog. Van gevoeligheid voor identiteit meenemen in wat je wil realiseren. Van luisteren, kijken en geraakt worden. Van de wil tot vriendschap en waarachtige gastvrijheid. En van de zorg voor details. Want, zeg nu zelf: een verzorgde kamer, een goede matras en lekker eten: ook dat is natuurlijk heel belangrijk.

foto: Menas

Kristof Lataire

In gesprek met

Kristof Lataire is coördinator van Menas in Sint-Maria-Aalter en actief in de groep Broeders van Liefde. Sinds 2015 is Menas een stilteplek en gastenverblijf voor individuen en groepen. Tot 2013 was het kasteel, klooster en parkbos de plek waar novicen uit binnen- en buitenland hun opleiding genoten en er hun geloften bij de Broeders van Liefde aflegden.

We waren een namiddag lang bij Kristof te gast. In de bibliotheek, met een schitterend uitzicht op het domein, lieten we ons meevoeren op een filosofische tocht langsheen verstilling, verdieping en verbinding.

In drie artikels vertellen we wat we leerden. We vertellen over hoe de visie van Kristof Lataire ons kan inspireren op onze kijk op vakantie en de functie van het religieuze erfgoed in toerisme. In een derde stuk vertelt Kristof over hoe hij en de broeders de herbestemming van hun waardevolle erfgoed met aandacht en zorg hebben aangepakt.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 1 februari 2018 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Vakantie is stilvallen om weer in beweging te komen

In gesprek met Kristof Lataire, coördinator Menas | 25 januari 2018

Het woord ‘vakantie’ is in haar wortels terug te brengen tot het Latijnse ‘vacans’ dat staat voor ‘wat vrij is’. Het woord ‘vacant’ heeft dezelfde wortel en betekent ‘nog niet bezet, openstaand, leeg’. Vakantie is een tijd van jezelf leegmaken, van open komen voor nieuwe inspiratie. Toerisme is dan de sector die de infrastructuur aanbiedt om die ervaring van leeg-worden en gevuld raken met nieuwe inspiratie te faciliteren, zegt Kristof Lataire van domein Menas.

Vakantie is de beleving van opener worden. Hoe bewuster je daarmee omgaat, hoe meer je ontvankelijk kan zijn voor inspiratie die naar je toe komt. ‘Vakantie is dan de beleving van je overgeven’, zegt Kristof. ‘Hoeveel mensen zeggen niet dat ze zich op vakantie eens willen laten gaan? Jezelf laten gaan: het kan ook betekenen dat je jezelf loslaat en overgeeft aan wat er op je pad komt. Vakantie is één en al beleven.’

"Jezelf laten gaan: het kan ook betekenen dat je jezelf loslaat en overgeeft aan wat op je pad komt."
- Kristof Lataire

Beleving = de essentie aanraken

Van de nadruk op ‘beleving’ kan op z’n minst gezegd worden dat het trendy is. Sla een toeristische brochure open en talloze kansen tot hippe, straffe belevingen springen van het papier.  Kristof: ‘Wat ik bedoel met beleving verwijst naar wat anders. Niet naar spectaculaire ervaringen in de wereld buiten ons , maar naar de beleving van het diepere en essentiële aan onze binnenkant. Mensen zijn op zoek naar bronnen van inspiratie. We willen in toenemende mate rust vinden, stilvallen, de confrontatie aangaan met mensen en dingen die anders zijn en ons daardoor wat door elkaar schudden. Mensen zoeken naar de essentie van leven. Is dat trendy? Ik denk het niet. Het geeft integendeel aan dat mensen weer contact zoeken met levensbronnen.’

"Steeds meer mensen willen rust vinden, stilvallen. Het is een teken dat we weer contact zoeken met onze levensbronnen."

Spectaculair hoeft dat allesbehalve te zijn, zegt Kristof. Het kan zo simpel zijn als luisteren naar een getuigenis van iemand die een leven leidt dat totaal verschillend is aan dat van jou. Of verblijven in een huis waar een sfeer hangt waarmee je tot dan toe niet vertrouwd mee was. Of dagen doorbrengen in een ritme dat uitnodigt tot stil worden in je hoofd. Geconfronteerd worden met kunst. Of urenlang naar een vuur staren, alleen of samen met anderen. ‘Er zijn zoveel eenvoudige belevingen waar mensen iets heel kostbaars kunnen uit meenemen. Vooral in een maatschappij waar burn-out, stress niet meer weg te denken is.’

De plek praat mee in ervaringen die je transformeren

De plek waar je bent, speelt mee in die dynamiek. Een plek kan mensen ook opener maken. Een plek praat als het ware mee in de beleving. De schoonheid ervan, de weidsheid, de galm, de geschiedenis die het uitademt. De mate waarin de natuur er mee deel van uitmaakt ook, uiteraard.

"Ons religieus erfgoed kan bijdragen aan aan de ervaring van stilvallen. Het is belangrijk die gedachte mee te nemen in het denken over de toekomst van toerisme in onze regio."

‘In dat opzicht lijkt het mij belangrijk om goed te begrijpen wat plekken in het algemeen, en ons historisch en religieus erfgoed in het bijzonder – bijdragen aan die essentiële beleving. Zo’n project als ‘Toerisme Transformeert’, waarmee Toerisme Vlaanderen nu op de proppen komt, is voor mij dan ook een zeer welkom initiatief. Want reizen kan mensen zo raken dat ze getransformeerd weer thuiskomen. Voor mensen die beleidskeuzes moeten maken is het belangrijk dat we beter begrijpen wat daaraan bijdraagt en hoe we dat mee kunnen nemen naar de toekomst.’

Uitnodiging aan collega’s in de toeristische sector

Kristof wil graag, samen met collega’s ‘sociale ondernemers’ in de toeristische sector van gedachten wisselen daarover. ‘Want dit gaat niet alleen over Menas of over mij. Dit gaat over ons en wat wij kunnen doen om mensen kansen te geven stil te vallen en daardoor weer in beweging te komen. Ik zou het bijzonder boeiend vinden daarover met zorg van gedachten te wisselen. Want wat voor mij werkt, werkt daarom voor een ander niet. Ik ben nieuwsgierig naar wat voor mensen nog meer werkt, wanneer mensen die openheid ervaren, wat er dan verandert en wat ‘vakantie’ dan voor ons als mensheid aan belofte inhoudt.’

Foto: Menas

Kristof Lataire

In gesprek met

Kristof Lataire is coördinator van Menas in Sint-Maria-Aalter en actief in de groep Broeders van Liefde. Sinds 2015 is Menas een stilteplek en gastenverblijf voor individuen en groepen. Tot 2013 was het kasteel, klooster en parkbos de plek waar novicen uit binnen- en buitenland hun opleiding genoten en er hun geloften bij de Broeders van Liefde aflegden.

We waren een namiddag lang bij Kristof te gast. In de bibliotheek, met een schitterend uitzicht op het domein, lieten we ons meevoeren op een filosofische tocht langsheen verstilling, verdieping en verbinding.

In drie artikels vertellen we wat we leerden. We vertellen over hoe de visie van Kristof Lataire ons kan inspireren op onze kijk op vakantie en de functie van het religieuze erfgoed in toerisme. In een derde stuk vertelt Kristof over hoe hij en de broeders de herbestemming van hun waardevolle erfgoed met aandacht en zorg hebben aangepakt.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 25 januari 2018 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Dit vakantielied maakt zoveel los...

In gesprek met Els bezocht het Forum 2017 | 18 januari 2018

7 december 2017: het jaarlijkse Forum van Vakantieparticipatie barst los in de schouwburg van de Grote Post in Oostende. Bij de vierhonderd aanwezigen was ook Els. Ze genoot van wat er op het podium gebeurde. Toen kwam het vakantielied. Er rolde een traan, er volgden er nog. Els besefte daar en toen dat ook zij deugd mag hebben van vakantie. Dat het mag: er even tussenuit gaan, haar zorgen achterlaten, tijd vinden voor wat ontspannen tijd met de kinderen. Maar ook, en dat is zo'n bevrijdende gedachte, dat ze zichzelf niet mag vergeten. Els schreef een brief. Die publiceren we hier:

"Zo ongeveer halfweg was de ochtendsessie al, we genoten, het was leuk en gezellig, er werd verteld, er werd plezier getoond. De zangtoer kwam op het beeld, dat lied...

"Iedereen vakantie ... garantie op vakantie ..."

en spontaan begon er een traan te rollen... één van ja ook ik heb recht op vakantie.. vakantie en rust er even tussen uit tussen alle zorgen... Die traan was niet alleen, er volgende er nog één van ontlading, van pff ik ben meer dan mijn zorgen, zorgen voor kinderen, zorgen voor huishouden, zorgen voor werk en loon, zorgen om alle regeltjes te volgen, betalingsdeadlines niet te vergeten,....

De kinderen staan bij mij zo centraal dat ik mezelf wel eens vergeet. Ook onze vakantie betekende voor mij vooral  hen een leuke week bezorgen en er deels zelf ook wel iets aan hebben.  Maar ja, een mens blijft zorgen en regelen, plannen, dagstructuren maken, koken, ruzies oplossen, kindjes in slaap sussen die niet begrijpen wat slaap betekent, ... (nu niet denken dat dat het enige was dat we gedaan hebben).

Dit forumlied...

Het was mooi. Het gaf me moed. Ik ben niet alleen en waarschijnlijk niet eens met zoveel problemen, maar toch  gaf het lied me een beetje menszijn, een beetje medemenselijkheid en warmte, een gevoel van ook ikzelf ben de moeite waard.

Zelfs nu ik dit typ komen er tranen...

Misschien pak ik het volgend jaar wel anders aan. Misschien gun ik mezelf nog iets meer vakantie. Even niet koken bijvoorbeeld en het sociaal restaurant van de naastgelegen stad bezoeken (nu ja, dan is het wel eten wat de pot schaft en die pot kennen we niet op voorhand. Laten we alvast duimen dat het dan geen tomaten zijn) of een meer volpension gewijs versie zoeken ...

Ik weet het nog niet, maar voorbije zomervakantie was alleszins wel supertof met blije kindjes en dus een blije mama. Ik wil alleen wat meer voor mezelf zorgen. Dat mag, dat is wat ik onthoud van het forum en het vakantielied :-)

Een welgemeende dankuwel aan iedereen die ermee voor zorgt dat dit netwerk mogelijk is."

foto: Robert Boons

anoniem

In gesprek met

Els was op het Forum 'Iedereen Verdient Vakantie' 2017, in de Grote Post van Oostende. Na het forum stuurde ze ons een brief. Haar persoonlijke woorden raakten ons. We mochten haar brief integraal publiceren, en dat doen we graag.

Ken je 't vakantielied nog niet? Of hoor je 't graag nog een keer? Kijk naar het filmpje, en ervaar de vreugde van vakantie, van samen zingen. 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 18 januari 2018 in de categorie Vakantie.

Hilde Gyselinck

Neergepend door

Hilde Gyselinck is chronisch ziek. Ze is pleegmoeder van drie kinderen. Regelmatig trekt ze zich terug in een zorgverblijf aan zee, om op adem en tot rust te komen. Hilde leende haar oor voor het grootschalig luisteronderzoek van Steunpunt Vakantieparticipatie van Toerisme Vlaanderen.

Van april tot november 2017 legde ze haar oor te luisteren bij ruim zestig mensen. Ze babbelde met vakantiegangers in Vayamundo, de Koninklijke Villa en andere zorgverblijven. Ze wisselde van gedachten met mensen uit de sociale sector, jeugdwerk, verenigingen voor chronisch zieken en het lokale socio-culturele verenigingsleven.

 ‘Dit was een ongelooflijke verrijking voor mezelf en de kinderen. Ik geniet van al die nieuwe sociale contacten en het voelt alsof ik weer een doel heb. Ik leerde anders naar mensen kijken, met nog meer begrip. En het is heerlijk om zo een beetje de draad met mijn vroeger leven op te pakken, toen ik nog actief was als maatschappelijk werker.’

Drempels verlagen voor sommigen is meerwaarde voor alle gasten

In gesprek met Bart Van Kerckhoven, Het Reigersnest | 11 januari 2018

‘Elk bedrijf heeft de vrije keuze om sociale doelstellingen na te streven, om voor maximalisatie te gaan niet alleen in termen van winst, maar van meerwaarde voor zoveel mogelijk mensen. Dat is een voortdurend afwegen en zoeken naar echte winst voor iedereen: bedrijf, klanten en medewerkers.’ We praten met Bart Van Kerckhoven, directeur van het Reigersnest in St-Idesbald. Voor Bart is een investering goed besteed als die meerdere doelen dient: een betere vakantie-ervaring voor elke gast moet tegelijk ook drempels verlagen voor mensen die minder vanzelfsprekend van vakantie kunnen genieten. In een verhaal in twee delen verkennen we Barts visie op ondernemerschap in een sociaal geëngageerde branche. In deze tweede episode staan we stil bij zakelijke afwegingen die een sociaal doel dienen.

Ondernemerschap bij het Reigersnest betekent sociale doelstellingen bereiken via een zakelijk coherentie visie. Sociale en financiële argumenten staan naast elkaar. Je kunt maar vakantie mogelijk maken voor iedereen, door je accommodatie ook zakelijk optimaal te  benutten. Bart: ‘We proberen maximale van onze sociale doelstellingen te bereiken aan een gezond rendement. De ene keuze sluit de andere in. We hebben een optimale bezetting nodig om ons sociaal doel te realiseren. Door te blijven sleutelen aan de kwaliteit van onze faciliteiten, wordt ons product tegelijk aantrekkelijker voor iedereen en drempelverlagend voor bepaalde doelgroepen.’

"We proberen maximale van onze sociale doelstellingen te bereiken aan een gezond rendement. De ene keuze sluit de andere in."
- Bart Van Kerckhoven

Doordrongen van (sociaal) ondernemerschap

Dat het Reigersnest in de sector van sociaal toerisme actief is, hoeft niet te betekenen dat je product minderwaardig moet zijn aan regulier vakantieaanbod op de markt. Bart: ‘Sociaal toerisme betekent niet per definitie een eenvoudig concept, maar wel integendeel zoveel mogelijk mensen – ook wie minder vakantiekansen heeft – een optimaal vakantie-aanbod laten ervaren.’ Dat vraagt een voortdurende afweging van kosten en baten, waarbij elke investering een zo groot mogelijke meerwaarde betekent voor zoveel mogelijk gebruikers.

Bart: 'Ondernemend denken betekent voor mij goed kijken naar wat werkt en wat beter kan. Het betekent ook juiste combinaties maken van dingen die bijdragen aan een positieve vakantie-ervaring van onze gasten en tegelijk de degelijkheid van het zakelijke concept op de lange termijn versterken.'

Maximale benutting van de accommodatie

De kerntaak van het Reigernest is heerlijke gezinsvakanties faciliteren die voor iedereen toegankelijk zijn. Om die kernopdracht waar te maken, is een visie op wat maximaal mogelijk is belangrijk. Dat begint bij een optimale benutting van de accommodatie. Hoe meer het vakantiedomein benut wordt, hoe meer inkomsten en dus mogelijkheden het concept biedt om de sociale missie waar te maken.

Korting bieden aan mensen in armoede is dan niet tegenstrijdig met een zakelijke benadering van  ondernemerschap, zegt Bart. Het totaalplaatje moet rendabel zijn. Bart diversifieerde het aanbod en vertaalde dat in producten die bepaalde doelgroepen in bepaalde periodes aanspreken: zeeklassen, groepsfaciliteiten, weken voor senioren, een aanbod voor grootouders met kleinkinderen, gezinnen in de weekends en schoolvakanties.

Na vijf jaar volgehouden beleid in die richting kan Bart zeggen: missie geslaagd. Met bijna 40.000 overnachtingen per jaar wordt de accommodatie volledig benut. Een uitgekiende mix van doelgroepen en aangepaste service maakt dat mogelijk.


Drempels wegwerken maakt betere vakantie-ervaring voor iedereen

Sociaal toerisme specialiseert zich in vakantie mogelijk maken voor iedereen. Focus ligt dan vaak bij het wegwerken van drempels die sommige doelgroepen ervaren om wel of niet deel te kunnen nemen aan vakantie. Bij ‘drempels’ denken we al snel aan twee dingen: betaalbaarheid van de vakantie en (fysieke) toegankelijkheid van de accommodatie. Het eerste pakt het Reigersnest op in partnerschap met het Steunpunt Vakantieparticipatie van Toerisme Vlaanderen. Mensen met een beperkt inkomen krijgen 30% korting op hun verblijf.

"Hier doen wij aan toegankelijkheid."

Toegankelijkheid dan. Wanneer in toeristische kringen het begrip ‘toegankelijkheid’ valt, staat dit kort door de bocht bijna gelijk met rolstoeltoegankelijk. Voor Bart zijn dat allesbehalve synoniemen. ‘Hier doen wij toegankelijkheid. Dat zit niet alleen in hellende vlakken en brede doorgangen, maar vooral in de bereidheid van mensen om elkaar te helpen. Dat zie ik hier gebeuren, en dat is een uitdrukking van onze essentie: hier bij Reigersnest doen we dingen voor elkaar en samen.’ Bovendien kan elke ingreep in een verbeterde fysieke toegankelijkheid een meerwaarde betekenen voor alle gasten. Bart: ‘Door met zorg aanpassingen te doen die ouderen, mensen met autisme of slechtzienden ondersteunen, maakt je een gebouw ook ineens meer kindvriendelijk. Resultaat: ouders ook tevreden, en meer mensen die terugkomen.’


Kernaanbod boeiend en in één moeite voor iedereen toegankelijk

Wat maakt van een vakantie een heerlijke, zorgeloze tijd? Bart vraagt het zich voortdurend af en neemt initiatief om dat hoogste doel te bereiken. ‘We ontwikkelen hier een aanbod dat mensen zo interessant vinden dat ze voor een verblijf in het Reigernest kiezen. Tegelijk willen we dat hetzelfde aanbod mensen met bepaalde drempels helpt in hun vakantiebeleving.'

Bijvoorbeeld: Als je met je gezin naar zee gaat, weet je bijna zeker dat de kinderen je op de dijk de oren van het hoofd zeuren om eens met de gocart te mogen rijden. En je weet vooraf dat je iets wil gaan drinken. Het Reigersnest biedt die dingen als pakket aan, dat mensen vooraf met korting kunnen aankopen. Bart: ‘Dat is interessant voor iedereen, en echt helpend voor mensen die vooraf hun budget zorgvuldig moeten plannen. Als je dat aan lokale ondernemers zo uitlegt, neemt ook voor hen het sociale argument de bovenhand. Dan gaat het niet langer over winstmaximalisatie. Dat gaat het om een partnerschap om vakantie mogelijk te maken voor iedereen.’

foto: Stefan Jacobs, TVL

Bart Van Kerckhoven

In gesprek met

Bart Van Kerckhoven is directeur van Het Reigersnest, het vakantiecentrum van de Gezinsbond in Sint-Idesbald, Koksijde. Bart is vrijetijdsagoog van opleiding, en specialiseerde zich later in sportmanagement en marketing.

‘Ook in het sociaal toerisme is een commerciële insteek belangrijk’, zegt Bart. ‘Ook een sociaal product moet je slim managen en verkopen, anders kan je je missie niet realiseren. Commercieel werken betekent voor mij de brug slaan tussen de missie van je onderneming en het veld waarin die missie een meerwaarde kan betekenen. Voor het Reigersnest betekent dat: het recht op vakantie realiseren in de praktijk, door je product helder op de kaart te zetten, je gebouw optimaal te benutten en de interactie tussen mensen mogelijk te maken. Het betekent rendabel werken en zo investeren dat mensen kansen krijgen om met elkaar in contact te komen.’

Het Reigersnest is partner in het netwerk ‘Iedereen verdient Vakantie’. Mensen met een beperkt inkomen kunnen hun verblijf aan goedkoper tarief boeken via Steunpunt Vakantieparticipatie. In 2017 verbleven op die manier 181 vakantiegangers samen meer dan 500 nachten in het Reigersnest.

In twee artikels zoomen we in op de managementvisie van Bart. In een eerste deel licht hij de drie criteria toe van zijn kernproduct: een heerlijke, laagdrempelige gezinsvakantie. In het tweede deel vertelt hij over keuzes die hij daarvoor als ondernemer maakt.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 11 januari 2018 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Vakantie: nooit verlegen moeten zijn om wie je bent

In gesprek met Bart Van Kerckhoven, Het Reigersnest | 8 januari 2018

De directeur van het Reigersnest in St-Idesbald ziet het sociaal toerisme als een sector waarin de combinatie tussen winst en sociale meerwaarde bij uitstek gezocht en gemaakt wordt. Bart Van Kerckhoven noemt zichzelf ondernemer in een sociale context. Sinds vijf jaar staat hij aan het hoofd van het vakantiecentrum van de Gezinsbond aan zee. In een verhaal in twee delen verkennen we Barts visie op ondernemerschap in een maatschappelijk geëngageerde branche. In dit eerste stuk staan we stil bij de kern van waar het in het Reigersnest om draait: los van wie je bent en wat je hebt, het moet voor jou ook mogelijk zijn om ontspannen vakantie te beleven.

Met de term sociaal toerisme heeft Bart wat moeite.  ‘Ons product is toerisme tout-court. Onze extra drive zit in de toewijding om iedereen een heerlijke vakantie-ervaring te bieden. Elke financiële, sociale of technische drempel die we wegwerken, verhoogt de vakantiebeleving voor elke gast.’ Het product – om het in zakelijke termen te vatten – van het Reigersnest is gezins- en kindvriendelijke vakantie die voor iedereen toegankelijk is. 

Iedereen evenwaardige vakantiekansen

Bart: ‘Het Reigersnest wil een vakantieplek zijn waar je een doorsnede van de samenleving ontmoet. Iedereen gelijkwaardige vakantiekansen: dat is onze focus, ons sociaal doel. Zowel mensen die geen drempels ervaren als gezinnen met minder mogelijkheden genieten hier van precies dezelfde faciliteiten.'

"Als we op drempels botsen, proberen we die weg te nemen. Dat is trouwens voor iedereen even interessant." - Bart Van Kerckhoven

Een voorbeeld: Op wisseldagen verlaten de gasten hun kamer in de voormiddag, om ruimte te maken voor de onderhoudsploeg en de nieuwe vakantiegangers. Dan stelt het Reigersnest gratis familie-gocars ter beschikking. Dat is interessant voor alle gezinnen, en in het bijzonder voor mensen met een beperkt vakantiebudget. Iedereen geniet, niemand ervaart uitsluiting.

Het enige verschil dat het Reigersnest maakt is de prijs van het verblijf. Via de samenwerking met het Steunpunt Vakantieparticipatie biedt het Reigersnest 30% korting aan mensen met een laag inkomen. Die faciliteit wordt op de achtergrond georganiseerd. Behalve de vakantieganger in kwestie, hoeft niemand daarvan te weten.

Ontmoetingskansen a volonté

Inclusie gaat hier vanzelf, zegt Bart. Kinderen spelen – los van rang of stand – met elkaar. Ouders ontmoeten elkaar via de kinderen. De binnen- en buitenspeeltuin zijn ontmoetingsplekken. Bart realiseerde infrastructuuraanpassingen die ontmoeting tussen mensen aanmoedigt. Via leuke trapjes kijken kinderen aan de bar en onthaalbalie op ooghoogte naar kelner en onthaalmedewerker.  ‘We hebben ook een kamer ingericht voor ouders met kleine kinderen. Er is een babytafel, een microgolf om babyvoeding op te warmen. Er staat een tafel en zetels. Ouders gaan er vanzelf het gesprek aan met elkaar.’

Iedereen mag zich ‘als thuis’ voelen

Bij het Reigersnest willen ze dat elke gast zonder (sociale) druk en zonder drempels een blije tijd kan beleven.

"Een mens beleeft een heerlijke vakantie als je zonder schroom kunt doen waar je zin in hebt, zonder te moeten anticiperen op het oordeel van anderen. Dat vrije gevoel, daar komen mensen voor terug."

Kinderen kunnen gratis deelnemen aan alle animatie-activiteiten. Nergens zit er een financieel addertje onder het gras dat hen of hun ouders in verlegenheid kan brengen. Iedereen kan boeken en strips uitlenen zonder waarborg. Je mag in de bar zitten zonder dat je iets ‘moet’ drinken. Er is geen kelner die komt vragen of je nog iets wil bestellen. 

Niet moeten bezorgd zijn over wat een ander over je denkt is cruciaal in je vakantietijd. En als dat kan, levert dat soms heerlijk authentieke plaatjes op. Zoals toen Bart een gast in het vizier kreeg die onbekommerd zijn middagdutje deed in de bar. De man had z’n schoenen uitgeschopt en lag, op z’n sokken in een fauteuil, licht snurkend van z’n slaapje te genieten. ‘Dat bedoel ik met zoals thuis, lacht Bart. Dan denk ik: missie geslaagd.’

Bart Van Kerckhoven

In gesprek met

Bart Van Kerckhoven is directeur van Het Reigersnest, het vakantiecentrum van de Gezinsbond in Sint-Idesbald, Koksijde. Bart is vrijetijdsagoog van opleiding, en specialiseerde zich later in sportmanagement en marketing.

‘Ook in het sociaal toerisme is een commerciële insteek belangrijk’, zegt Bart. ‘Ook een sociaal product moet je slim managen en verkopen, anders kan je je missie niet realiseren. Commercieel werken betekent voor mij de brug slaan tussen de missie van je onderneming en het veld waarin die missie een meerwaarde kan betekenen. Voor het Reigersnest betekent dat: het recht op vakantie realiseren in de praktijk, door je product helder op de kaart te zetten, je gebouw optimaal te benutten en de interactie tussen mensen mogelijk te maken. Het betekent rendabel werken en zo investeren dat mensen kansen krijgen om met elkaar in contact te komen.’

Het Reigersnest is partner in het netwerk ‘Iedereen verdient Vakantie’. Mensen met een beperkt inkomen kunnen hun verblijf aan goedkoper tarief boeken via Steunpunt Vakantieparticipatie. In 2017 verbleven op die manier 181 vakantiegangers samen meer dan 500 nachten in het Reigersnest.

In twee artikels zoomen we in op de managementvisie van Bart. In een eerste deel licht hij de drie criteria toe van zijn kernproduct: een heerlijke, laagdrempelige gezinsvakantie. In het tweede deel vertelt hij over keuzes die hij daarvoor als ondernemer maakt.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 8 januari 2018 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Verhalen vertellen blijkt basis voor een warme vriendschapsband

In gesprek met Fanny, Dries, Rita, Marleen, Dirk, Hilde, Claudine, Carine en Patrick | 28 november 2017

Het was oktober 2016 toen een groep van negen vakantiegangers uit alle Vlaamse windstreken elkaar voor het eerst ontmoetten. Hun doel: een videoverhaal maken over de betekenis van vakantie in hun leven. Maar er gebeurden ook andere wonderen. Er ontstond medeleven, respect en warme vriendschap. In amper twee dagen groeide de onderlinge band zo sterk, dat de groep besloot samen een moment van vakantie te beleven. Fanny Bulcke maakte het mogelijk. Buitengewone Boerderij Megusta in Vlimmeren werd in november 2017 het decor van een warm weerzien.

Groep Digital Stories in Vlimmeren
V.l.n.r Carine, Fanny, Dries, Rita, Patrick, Dirk, Hilde, Claudine, Boer John, Rita en Marleen.

 

In ‘haar’ filmpje toonde Fanny vorig jaar haar kracht, de kracht van een moeder die ondanks de scherpte van armoede met haar gezin vakantie wilde beleven. Een jaar later opende ze, als moeder van een groot nest, haar armen voor de vriendengroep die haar dierbaar werd. Een half jaar bereidde ze dit vakantieweekend voor. Ze rekende zolang tot ze een betaalbare vakantie kon organiseren voor iedereen. Ze contacteerde Hoeve Megusta en ging er naartoe om afspraken te maken. Ze maakte een menu en hield maandenlang de prijzen van voeding en dranken in de gaten. Ze bedacht een quiz, koos een film en bereidde een creatieve workshop voor.

‘Ik heb mijn hele leven van anderen gehoord dat ik te min was. Dankzij een sterke man naast mij ben ik gaan geloven dat ik dit wel zou kunnen. Ik ben gelukkig als ik andere mensen gelukkig kan maken’, zegt Fanny.

Iedereen weer samen

Fanny, Dries, Rita, Marleen, Dirk, Hilde, Claudine, Carine en Patrick waren er. Hans sprong binnen op vrijdagavond. Griet sloot aan op zaterdagmiddag. En dan was er Jenneke, die vorige week overleed na een lange ziekte en er nu op een andere manier toch bij was. Met haar foto, een kaars en een extra bord op tafel. Een vriendin, Rita, nam haar plaats in aan de tafel.

Jenneke Bos overleed op 14 november. Op 24 november zette de groep voor haar een kaars bij het raam.

 

Bijzondere band

‘Er was vorig jaar een speciale band ontstaan’, zegt Patrick. Hij vertelt over Jenneke, en haar verhaal over hoe ze zelfs op vakantie aan de nierdialyse ging. Hilde: ‘We zijn toen meteen begonnen met verhalen vertellen aan elkaar. De hele tijd stond centraal wie je bent, dat je mag zijn wie je bent, dat je een verhaal hebt om aan de wereld te vertellen.’

De herinnering aan het verhalenweekend is nog levendig. Het blijft hangen, zeggen ze, omdat de verhalen nu ‘ergens’ in de buitenwereld zijn en de vertellers er soms nog leuke reacties op krijgen. ‘Dat filmpje toen, ja… dat was ik hé, zoals ik ben’, zegt Carine. Hilde: ‘En andere mensen herkenden zichzelf in onze filmpjes.’

Sfeerbeelden weekend
 

Ondanks de pijn

Elk op hun eigen manier hebben ze ’t soms ook moeilijk gehad het afgelopen jaar. Jenneke verliezen deed pijn bij iedereen, en bij vriendinnen Rita en Rita in het bijzonder. Dries en Fanny werden opnieuw geconfronteerd met ziekte en angst voor wat komen zou. Marleen en Dirk maakten een kwetsbare periode door. ‘Iedereen heeft iets kwetsbaar’, zegt Marleen. Dirk geniet van de energie die hij in deze groep opdoet, zegt hij: ‘Ik hou van echte contacten. Daar gaat een kracht vanuit.’ Hilde had – volgens haar dokter – beter thuisgebleven. ‘Maar ik wilde iedereen terugzien. We hebben samen zo’n klik gemaakt. Dat weekend is het begin geweest van mijn kennismaking met Vakantieparticipatie, en sindsdien is er zoveel moois gebeurd.’

Mooi Megusta

Van ‘mooi’ gesproken… het vakantieweekend bij Hoeve Megusta was één en al schoonheid. De schoonheid van een goed gesprek bijvoorbeeld, en hoe bijzonder het toch is dat mensen stil naar elkaar kunnen luisteren. De schoonheid van de natuur. Van de ontmoeting tussen mensen. Van de ontmoeting met een dier. De schoonheid van gastvrij ontvangen te worden door John en Ingrid, uitbaters van de boerderij.


Missie geslaagd, iedereen dankbaar

Fanny telde, rekende en organiseerde tot de boel betaalbaar was voor iedereen. Het vakantieverblijf kostte 39 euro per persoon. Voeding en drank werd zorgvuldig gepland, aangekocht en meegebracht. Ook tijdens het weekend hield Fanny de kosten in de gaten. Een extra pakje koffie, verse broodjes van bij de warme bakker kwamen mee op het budget. En op zondagmiddag telde ze een laatste keer. ‘Dames en heren,’ kondigde ze aan. ‘Alles van eten en drinken voor het hele weekend hebben we kunnen waarmaken voor 19,80 euro per persoon.’

Applaus. Knuffels. Dankwoorden. En bloemen.
Bloemen voor een dame die zichzelf met glans durfde tonen
en een heerlijke vakantie mogelijk maakte voor dierbare vrienden.

 

De filmpjes van 2016 nog eens bekijken kan hier:
Dirk: 'Ga op reis en ontdek jezelf' | Patrick: 'Music on, problems off' | Rita: 'Samen met familie op vakantie" | Carine: 'Oefenen in niet moeten' | Claudine: 'Vakantie is mijn natuurmedicament' | Marleen: 'Goede stilte, slechte stilte' | Fanny: 'Met niets heb je veel' | Jenneke: 'Vakantie is: vrijheid durven nemen' | Hilde: 'Vakantie is mogelijkheden zoeken' | Groepsboodschap: 'Ontdekkingen over vakantie'

 

Groep Digital Stories

In gesprek met

Fanny, Dries, Rita, Marleen, Dirk, Hilde, Claudine, Carine, Jenneke en Patrick leerden elkaar kennen in de aanloop naar het forum Vakantieparticipatie 2016. In groep vertelden ze elkaar verhalen over hoe vakantie belangrijk is voor hen. Van die verhalen maakten ze video-getuigenissen.  Die kan je nog altijd bekijken. Begin hier. 

Een jaar later ontmoetten ze elkaar weer. Helaas heeft de groep inmiddels afscheid moeten nemen van Jenneke. Een vriendin van Jenneke nam haar plaats in en ging mee op vakantieweekend naar Hoeve Megusta, Bijzondere Boerderij in Vlimmeren. 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 28 november 2017 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Duizend mensen zongen ‘Iedereen Vakantie’. En het stopt nog niet!

In gesprek met Hannelore Herreman | 7 november 2017

Een hemelsblauw zevendehands caravannetje. Een door vakantiegangers gecomponeerd vakantielied. Zingende madammen en mijnheren van Allez, Chantez!. Toffe samenwerkingen met vakantiemakers. Hannelore Herreman voelde zich een zomer en najaar lang omringd door schoonheid, creatieve mensen en vakantiepret. Dertien keer hing ze de VakantieToer-caravan achter haar auto, laadde kids en picknick in en reisde door Vlaanderen. Muzikanten en zangers van Allez, Chantez! reisden mee. En ‘Oren’ – vrijwilligers die vakantieverhalen verzamelen – luisterden bij genieters van vakantie hoe wij in Vlaanderen vakantie mogelijk maken voor elkaar. Samen bezorgden ze ruim duizend Vakantiegangers een memorabel moment van vertellen en samen zingen.

Dat het een krachttoer was, zeker en vast. Op 1 en 2 juli componeerde Allez, Chantez! met een groep vakantiegangers  een uniek vakantielied. Twee weken later stonden Caravan, Oren en Allez, Chantez! voor het eerst voor een enthousiast publiek in Camping De Lage Kempen (Hechtel-Eksel). Dertien stops later eindigde toereditie 2017 in Vayamundo (Oostende). Ruim 1000 mensen oefenden het vakantielied en zongen mee ‘Iedereen Vakantie!’ Gezinnen, kinderen, hoogbejaarde mensen en aarzelende jongeren (her)ontdekten het plezier van samen zingen. En dat ze in één adem ontdekten dat iedereen echt wel recht heeft op vakantie, is mooi meegenomen.

Enkele dagen na de definitieve slotakkoorden in Vayamundo blaast Hannelore uit. En blikt blij terug. 'Op zoveel plekken werden we warm ontvangen. Ik kreeg echt het gevoel dat er al een stevige familie bestaat rond Iedereen verdient vakantie. Een familie die ik alleen maar zag groeien.’ Ze haalt er de foto’s van haar favoriete momenten bij. We mogen meekijken…

2 juli: het vakantielied wordt geboren

Vakantieparticipatie wil met een eigen lied op toernee en vroeg vakantiegangers en sympathisanten om dat mee te bedenken. In Jeugdherberg De Veurs (Voeren) werd twee dagen gebrainstormd, geneuried, gewikt en gewogen, gekozen en gezongen.

veurs

 

1ste stop, De Lage Kempen, meteen een voltreffer

lage kempen

Hannelore: ‘Onze try-out in De Lage Kempen (Eksel) werd meteen een hoogtepunt. Uitbaatster Gonnie is een super zorgzame gastvrouw. En alsof het zo moest zijn troffen we er een gezin op vakantie dat al jaren fan is van Vakantieparticipatie. Je had moeten zien hoe blij ze waren toen de caravan arriveerde.’


De Bosberg 

bosberg

Hannelore: ‘De directrice van vakantiecentrum De Bosberg (Houthalen) was vanaf moment één al enthousiast. De VakantieToer was voor hen een heerlijke animatie, die helemaal past in de manier waarop het personeel er zorg voor draagt dat elke gast zich gezien en gewaardeerd voelt. Het was heerlijk zingen met grootouders en kleinkinderen, gezinnen en een oergezellige groep van Horizont.’


Moerkensheide 

Hannelore: ‘Moerkensheide in De Pinte is een tof jeugdverblijf van de Scouts. We speelden er voor kinderen van 5 tot 16 jaar. Zij waren er via de speelpleinwerking van OCMW Gent op kamp. Die gasten hebben er een feestje van gemaakt. Een chaotisch feestje weliswaar, maar héérlijk voor iedereen. Al hebben de zangers stevig uit hun pijp moeten komen (lacht).’


Vayamundo 

Hannelore: ‘Vayamundo Oostende was onze dertiende en laatste stop, dag op dag vier maanden nadat het lied gecomponeerd werd. Verschillende mede-componisten waren speciaal naar Oostende afgezakt. De cirkel was rond. 150 vakantiegangers zongen geweldig enthousiast mee. Een schoner eindakkoord kan een mens zich niet wensen.’


En meer...

De IedereenVakantieToer stopte ook in De Lilse Bergen (Lille), Kafée Kasserol (Lier), Zilvermeer en Zilverstrand (Mol), Floréal (Blankenberge), Sint-Pietersabdij (Gent), De Snuffel (Brugge), Plokkersheem (Watou) en het Sportimonium (Zemst). Caravan, Oren en Allez, Chantez! werden meestal met veel enthousiasme ontvangen. Soms was het een beetje zoeken om de juiste snaar te raken.


Oren?

Bijna elke stop waren er één of enkele vrijwillige ‘Oren’ bij. Ze luisterden naar vakantieverhalen en vroegen naar ervaringen over hoe wij in Vlaanderen vakantie mogelijk maken voor elkaar. Via dat luisteronderzoek wil Steunpunt Vakantieparticipatie beter begrijpen wat werkt en waar nog aan gewerkt moet worden om het recht op vakantie voor iedereen te garanderen.

Marleen Vandecraen (foto) reisde bijna een hele zomer mee. Hannelore: ‘Dat bleek een grote meerwaarde. Mensen willen graag vertellen en vinden het waardevol als er naar hen geluisterd wordt. Mijn grootste respect voor alle Oren. Ze hebben veel verhalen beluisterd, en daar zaten soms echt donkere ervaringen tussen. Je moet het maar doen.’


Is ’t nu echt gedaan met de Toer?

Nog niet helemaal, zegt Hannelore. De caravan komt nog naar het Forum (7 december, Oostende). ‘We gaan daar met 400 mensen samen het vakantielied zingen.’ Er is bovendien een videoclip in de maak.

En dan? ‘Volgend jaar doen we wellicht verder, maar dan anders. Ik hoop dat de caravan een reizende ontdekkingskar kan worden, barstensvol verhalen, foto’s, klank en voeldingetjes over vakantie. Er wordt aan de voorstellingen gesleuteld.' En vooral: de Toer wil meer mensen bereiken die vakantiedrempels ervaren. Een intensere samenwerking met Rap op Stap kantoren, buurtwerkingen en sociale organisaties zit er dik in. 

‘Maar nu eerst rustig evalueren’, zegt Hannelore. ‘En ons voorbereiden op de finale. Op 7 december vullen we de Grote Post in Oostende met de samenklank van vierhonderd stemmen. Dat gaat wat geven!’

Foto's: Robert Boons

Hannelore Herreman

In gesprek met

Hannelore Herreman is de drijvende kracht achter de IedereenVakantieToer 2017. Ze toverde een oeroud caravannetje om tot een aantrekkelijke eye-catcher, organiseerde het componeerweekend, legde de Toer vast en zorgde voor promotie en communicatie. Hannelore – vaak samen met haar man en kinderen – haakte dertien keer de caravan aan en deed de toer op rolletjes lopen. 

De IedereenvakantieToer is een initiatief van Steunpunt Vakantieparticipatie van Toerisme Vlaanderen, in samenwerking met Allez Chantez en vakantiemakers.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 7 november 2017 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Leven. Genieten. Hoop.

In gesprek met Kathleen De Keyser | 30 oktober 2017

Met een bijna lichtgevende glimlach stapt Kathleen De Keyser op ons af wanneer de Vakantietoer-caravan parkeert in de Ezelstraat in Brugge. Enkele uren laten zal Allez Chantez er samen met gasten van Hostel Snuffel vakantiesfeer tevoorschijn zingen. Een vriendelijke septemberzon tovert de Brugse stoep om tot een perfecte plek voor een babbel. Kathleen installeert zich gemakkelijk op haar rollator en ik zit naast haar op de grond. Om te luisteren, te ontdekken en te leren. Een uur later omhelzen we elkaar, met allebei het vage gevoel dat er ‘iets’ gebeurd is in ons gesprek. ‘Iets’ dat ons op wonderlijke wijze doet voelen dat we mens zijn en als mensen met elkaar verbonden zijn.

Kathleen – ‘zeg maar Kaatje’ – is chronisch ziek. Toen ze tien was, kreeg ze diabetes. Later kwam daar polyneuropathie bij. Na drie jaar nierdialyse kreeg Kaatje in 2011 een nier- en pancreastransplantatie. Kaatje heeft altijd pijn. Stappen is een afmattende opgave. Haar ziekte dwingt haar tot een fijngevoelige afstemming tussen haar creatieve plannen en eerder beperkte fysieke draagkracht. 

‘Dankzij de orgaandonor zit ik hier nog’, zegt Kaatje. ‘Ik kreeg een nieuw leven, al weet ik dat het elk moment fout kan lopen. Een onnozele bacterie kan ineens alles veranderen. Maar ik leef, ik leef ontzettend graag en probeer van elk moment te genieten.’

‘Genieten’ krijgt een bijzondere betekenis in dit gesprek, anders dan het grote genieten waarnaar we in deze tijd zo koortsachtig vaak zoeken. Kaatje spreekt de woorden met eerbied uit: leven, genieten, hoop.

 

Leven

Het besef van vergankelijkheid transformeert het leven tot de grootste kostbaarheid. Elk goed moment is een bron van vreugde. Het leven is geweldig boeiend,’ zegt Kaatje, ‘maar alleen als je daarvoor openstaat. Eén van mijn favoriete spreuken is Life is to short to be unhappy. De jaren vliegen voorbij. Als je dat beseft wil je wel in het moment leven, op een manier die liefdevol is naar anderen en jezelf.’

Kaatje en mama
Kaatje en haar mama: 'Life is to short to be unhappy'

 

In het moment leven. Het doet me denken aan vakantie, als periode met begin- en eindtijd, waartussen alleen maar het moment van belang is. Heeft het met de dwang van de agenda te maken dat de tijd die buiten deze periode valt zo anders voelt? Waar blijft de magie van het moment in het leven van elke dag? Welke magische dagen herinnert Kaatje zich?


Hoop

Kaatje aan de zoo
Aan de Zoo: 'Het kon weer! Ik kon het weer!'

Kaatje: ‘Drie jaar geleden trok ik met m’n oudste broer een dag naar de Zoo van Antwerpen. Een zondag was het. Een Belgische zomerse zondag, zo eentje waar de zon moeite moet doen om door de wolken te geraken. Ik wilde een vriendin verrassen die daar werkte. We hadden elkaar jaren niet gezien. Die ontmoeting was voor ons allebei ontroerend.’

Het was een belangrijke dag voor Kaatje. Omwille van de ontmoeting, en vooral omdat ze het kon. ‘Met de trein. Dat was speciaal lastig, want op- en afstappen was echt niet gemakkelijk. Met mijn broer erbij kreeg ik er wel vertrouwen in.’

Het kon weer. Het was weer mogelijk. Ze liep dagen later nog op rozen. Omwille van de hoop die uit één eenvoudige vakantiedag voortvloeide. ‘Dat ik het weer mocht meemaken, dat ik het weer kon! Die ervaring fluisterde me toe dat de wereld weer groter zou worden voor mij. Dat ik weer nieuwe dingen zou gaan zien, zoals vroeger.’


Genieten

Hoe belangrijk is vakantie dan, vraag ik. Ze kijkt me aan en spert haar ogen ver open. ‘Su-per belangrijk! Omdat je alles kunt loslaten. Ik herinner mij van gezinsvakanties vroeger hoeveel beter ik sliep op de camping, hoeveel deugd het deed om dicht bij de natuur te leven.’ En later, toen ze nog goed kon stappen, beleefde ze met een vriend een kasteelvakantie in Frankrijk. ‘Mijn vriend kende dat niet, vakantie. Hij vond het machtig. Zijn depressieve gevoelens vielen tijdens die reis compleet weg.’

"Mensen ontmoeten, met toeristen praten in Brugge, wandelen langs de Damse vaart. Dat is ook vakantie." - Kathleen 

Lange vakanties kunnen nu voorlopig niet. Maar Kaatje blijft wel buitenkomen. Mensen ontmoeten en met vrienden afspreken. Naar Brugge trekken en met toeristen praten, gewoon op een bank, in de bus of ergens onderweg. Als figurant meedoen met een opname voor een tv-programma. Wandelen langs de Damse vaart vanaf de vroege lente tot de nazomer. Komen kijken naar de vakantietoer in Snuffel Hostel. Kaatje: ‘Niets moet, het mag, het is terug mogelijk. Dat is genieten.’

‘Kijk, dat is voor mij ook vakantie!’, lacht ze.  ‘Later, als ik nog sterker ben, wil ik wel eens een weekje weg met Samana. Maar nu, dit al kunnen, hier al zijn: dat geeft me inspiratie. Dat is echt heel veel waard.’

Foto's in header en tekst: Kathleen De Keyser

Kathleen De Keyser

In gesprek met

Kathleen De Keyser, zeg maar Kaatje, werkte bij Toerisme Vlaanderen. Noodgedwongen gaf ze in 2009 het werk op. Niet zij, maar haar chronische ziekte besliste dat het niet langer kon. Ze hoopt ooit weer te kunnen werken, voor een dag of twee per week. Voorlopig adviseert de dokter haar om het niet te doen.

Kaatje heeft sinds haar 10de levensjaar diabetes type 1. Kort nadien kwam daar autonome chronische sensorimotorische inflamatoire demyeliserende polyneuropathie bij.  Na iets meer drie jaar nierdialyse kreeg Kaatje eind 2011 een nier- en pancreastransplantatie. Haar linkervoet is meer verlamd dan rechts, en stappen is meestal vermoeiend. Kaatje is enorm dankbaar voor de transplantatie. Ze leeft, en neemt er de nevenwerkingen van zware medicijnen bij.

Plannen heeft ze genoeg. Kaatje werkt aan een boek over haar leven en ziek zijn. ‘Suiker is niet altijd zoet’, zal dat heten. En ooit wil ze naar Japan. ’t Is een oude meisjesdroom. De cultuur, het gezonde voedsel, de schoonheid trekt haar aan. ‘Schoonheid kan me zo blij maken’, zegt ze. 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 30 oktober 2017 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Pagina's

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |