Overslaan en naar de inhoud gaan

Vakantie

Dichtbijvakantie? Helemaal 'pro'!‏

In gesprek met Carine Vangenechten | 3 oktober 2014

Ze woont in Lommel en gaat met vakantie in Hechtel, op luttele kilometers van thuis. Carine Vangenechten (49), alleenstaande moeder van drie volwassen kinderen en zorgkundige in opleiding is vurig 'pro' dichtbijvakanties. Het vakantiegevoel heeft niets te maken met het aantal afgelegde kilometers, vindt ze. Rust, gezelligheid, de natuur en met nieuwe ogen naar je omgeving kijken hebben dat wél.

Carine en haar gezin stellen het met een te besteden gezinsbudget van 110 euro per week. Elke week legt ze vijf euro aan de kant om met vakantie te kunnen. Met de resterende 105 euro springt ze slim om. In het oogstseizoen vult ze haar diepvries met groenten. Als het kermis is, zoekt ze een leuk maar betaalbaar alternatief voor de kinderen. Verjaardagscadeautjes houdt ze bescheiden. Want als het hoofd van Carine op vakantie staat, heeft ze daar bijzonder veel voor over. 'Ik heb die dagen vakantie echt nodig, en zou het iedereen aanraden', steekt ze van wal.

'Wat vakantie met mij doet? Gewoon, er even tussenuit zijn doet al deugd. Als je thuis zit tussen die vier muren, blijven de dagelijkse dingen op je afkomen. Daarom wil ik graag twee keer per jaar even weg. Als ik dan terugkom, kan ik er weer tegen omdat ik ervan genoten heb en nog een tijdje kan nagenieten. En de kinderen, die vinden het nog altijd even fijn, ook nu ze al volwassen zijn.

Soms ga ik naar de zee, soms ook heel dicht bij huis. Vakantiepark de Lage Kempen in Hechtel ligt op maar een kwartiertje rijden van bij mij thuis. Ik heb daar mijn rust, mijn vrijheid. We kunnen er wandelen, zwemmen en gezellig op het terras zitten. Ik kan enorm genieten van wandelen en bijpraten met de kinderen. Trouwens, als ik dicht bij huis op vakantie ga, kan de oudste gewoon naar zijn werk gaan en 's avonds op bezoek komen en blijven slapen. Dat vindt hij net zo fijn als ik.

Nog een voordeel van een dichtbijvakantie? Dat je al eens naar huis kunt. Om iets bij te halen, of om de dieren eten te geven. Ook voor mensen die bijvoorbeeld voor hun ouders zorgen, is vakantie dicht bij huis een interessant idee. Ikzelf reed bijna elke dag even met de fiets naar huis.

"Of een vakantie in je eigen streek wel interessant genoeg is? Natuurlijk wel. Ik leerde mijn streek op een andere manier kennen. Ik heb een museum bezocht, en ben in bossen geweest waar ik nooit eerder was. Je ontdekt dan dat er in je eigen buurt ook veel mooie en interessante dingen zijn. Ik wist trouwens voordien niet dat ik zo fijn kan fietsen in mijn eigen omgeving. Ik fiets nu veel vaker dan vroeger, ook als ik niet op vakantie ben."

Het allermooiste van mijn vakanties in De Lage Kempen zijn de momenten dat we buiten op het terras kunnen zitten. Ik heb mooie herinneringen aan een gezellige babbel en een barbecue met de buren ginds. Via hun zoon, die altijd goeiedag riep naar mij, kwamen we met mekaar in contact. We hebben lang gepraat, en dat is heerlijk, want ik ben iemand die heel graag praat met andere mensen. Ik heb nog altijd contact met die mensen.

Eigenlijk zou een mens niet moeten twijfelen. Op vakantie gaan is iets dat iedereen zou moeten doen. Natuurlijk kost het wat geld, maar er zijn instanties die je daarbij kunnen helpen. Ikzelf ga al een jaar of zes via Vakantieparticipatie op reis.' 

"En je moet er natuurlijk wat voor doen en wat voor laten. Neen zeggen tegen sommige dingen, volhouden om een beetje te sparen, doorheen het jaar wat voedingsmiddelen opzij houden om mee te nemen op vakantie. Wie het vakantiegevoel één keer heeft ervaren, voelt vanzelf dat het al die moeite meer dan waard is."

NOPIC

In gesprek met

Carine Vangenechten is 49. Ze woont in Lommel, is zorgkundige in opleiding en moeder van drie volwassen kinderen. Carine is vurig 'pro' dichtbijvakanties. 
 

Dit verhaal werd gepubliceerd op 3 oktober 2014 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Stilte, water en natuur in hoekje Limburg: je ziel gaat er vanzelf zingen‏

In gesprek met Katy Stroobants | 30 oktober 2014

‘In Limburg is ook water’, lacht Katy Stroobants, uitbaatster van ‘Botel’, een drijvend hotel op de Maasplassen in Ophoven (Kinrooi). In het meest Noordoostelijke puntje van Vlaanderen vinden waterliefhebbers rust, stilte, zoet water en uitgestrekte natuurgebieden. Je slaapt er in de buik van het schip en ontbijt met zicht op de uitgestrekte plassen, de Maas en de bijzondere vogels die het gebied bevolken. Bij aankomst voel je ’t meteen: hier is met ziel en zaligheid aan gebouwd, door twee mensen die van hun boot en van het water houden.

In het gastenboek krabbelde Ilya, een dertienjarig knaapje dat hier deze zomer met zijn mama verbleef: ‘Het was echt een heerlijke vakantie. Het ontbijt was heerlijk. Varen met de boot (de stilsloep n.v.d.r.) was echt leuk doordat je zelf kunt varen en dan nog het prachtige uitzicht en vooral de vriendschap.’ Moeder en zoon boekten hun vakantie via Vakantieparticipatie. ‘Ik had ze een grote kamer gegeven in plaats van de standaardkajuit die ze hadden geboekt. En doordat we een gereduceerd tarief konden aanbieden, konden zijn mama en ik het jongetje op een ochtend verrassen met een tocht met de stilsloep. Het kind was in de wolken. Als dank maakte Ilya voor ons een armbandje’, vertelt Katy.

Waar ze je ’s nachts voor mogen wakker maken, daar ligt je passie

Het Botel is het levenswerk van Katy en haar man Leo Van der Schaft. Toen Katy en Leo jaren geleden allebei haast tegelijk hun werk kwijtraakten, beslisten ze om te gaan voor wat ze echt graag wilden doen. Leo heeft een voorliefde voor boten, en met Katy’s passie om gastvrouw te zijn en lekker te koken, was de combinatie snel bedacht. Er volgden omzwervingen langs streken, boten en ideeën, tot ze uiteindelijk op een schip uit 1880 botsten. ‘Ons bomma’, zoals ze die boot liefdevol noemen, bood zeiltochten en lekker eten ‘op grootmoeders wijze’. Toen Bomma te klein werd om aan de toenemende vraag te kunnen voldoen,  ging het koppel op zoek naar een andere boot.

Liefde op ’t eerste gezicht, daarvoor ga je graag back to basics.

Op een scheepswerf in Nederland vonden ze een hotelschip. ‘Het was liefde op het eerste gezicht. En alles viel nu ineens op z’n plaats’, vertelt Katy. De boot is gebouwd in Polen, in 1954. Later kwam de boot naar Nederland, deed dienst als rondvarend hotelschip en daarna als opvang voor daklozen en asielzoekers. ‘Het schip was compleet afgeleefd. Maar Leo – die interieurarchitect is – had wel een beeld van wat het kon worden.’  Het koppel deed vijf jaren over de renovatie. Ze verkochten hun huis, leefden een tijd in een stacaravan en verhuisden, toen het kon, met de twee kinderen naar de boot. ‘Het was letterlijk back to basics. We waren voordien toch veel comfort gewend, maar dat bleek bij nader inzien allemaal niet nodig te zijn om gelukkig te leven. We hadden hier op de boot twee kamers ingericht. Voor water moesten we 150 meter lopen, en we hadden maar een klein beetje elektriciteit. Als je in die situatie zit, ga je vanzelf anders leven.’ Het hotel op het water ziet er nu schitterend uit. De uitbaters bedachten de inrichting zelf en voerden de renovatie met hun eigen handen uit.

Katy Stroobants en Leo Van der Schaft op hun Botel.
Katy Stroobants en Leo Van der Schaft op hun Botel.

 

Pay it forward

Zonder de vele tips, adviezen en hulp van mensen die toevallig op hun pad terecht kwamen, had het allemaal niet gelukt, denkt Katy. ‘Zo hebben we meer dan twee jaar gratis op de scheepswerf mogen liggen. Dat gaf ons de kans om iets op te bouwen.’ Nu ze zelf in de situatie zijn dat ze kunnen ‘geven’, willen ze ook van betekenis zijn voor andere mensen die aan hun toekomst timmeren. Dat doen ze onder meer door af en toe iemand aan te werven in een GIBO-statuut (Gespecialiseerde Individuele Beroepsopleiding, voor langdurig werkzoekenden met een arbeidshandicap n.v.d.r.). Het idee van Pay it forward inspireert Katy en Leo: je doet iets voor een ander zonder er zelf iets voor terug te willen. Je vertrouwt er gewoon op dat die persoon op zijn beurt dan later weer voor anderen van betekenis kan zijn.

Mensen kansen geven om tot rust te komen

Hun engagement voor mensen in armoede is een uiting van hetzelfde idee. ‘We kiezen ervoor om met Vakantieparticipatie samen te werken omdat we willen delen. Omdat we andere mensen ook kansen willen geven. Ingewikkelder dan dat hoeft het niet te zijn.’ Het feit dat mensen hier voor enkele dagen rust kunnen vinden, bij het water, in de stilte en middenin de natuur kan al zoveel deugd doen. ‘We zien veel van onze gasten aankomen met de stress nog in hun lijf, met hoog opgetrokken schouders. Na een paar dagen is de rust vanbinnen weergekeerd. Dat kan je gewoon zien.’

Onze reporter was zo gecharmeerd, dat ze meteen een kort verblijf in het vooruitzicht stelde. Om er nadien over te kunnen vertellen. Hoe voelt vakantie aan het water in het donkere winterseizoen? Volg het hier, en laat je verrassen.

Kathy Stroobants

In gesprek met

Katy Stroobants, uitbater van Botel Ophoven: ‘de mensen denken bij 'vakantie' vaak aan water, dan meestal aan de zee. Maar hier, in het puntje van Limburg is ook water. En als ik eerlijk mag zijn: ik vind het hier veel mooier, veel rustiger en je zal hier geen files tegenkomen.’  Wel kilometers wandelpaden, hectaren struinnatuur en onmetelijke plassen om met een stilsloep te verkennen. En ook voor wie stad of cultuur aan zijn vakantie wil toevoegen is er genoeg te doen: de Oude vestingstad Stevensweert, het witte stadje Thorn en de stad van de gebroeders Van Eyck Maaseik liggen dichtbij.
Botel verhuurt stilsloepen, elektrische bootjes waarmee je urenlang het water op kunt. Er is ook accommodatie om te vergaderen en een compleet ingerichte kookstudio, waar Katy kookles geeft aan groepen.  Botel heeft drie Groene Sleutels: eentje voor het hotel, eentje voor de vergaderaccomodatie en eentje voor de stilsloepen. De Groene Sleutel is een internationaal keurmerk voor milieuvriendelijke toeristische bedrijven. Meer info vind je hier:www.groenesleutel.be

Dit verhaal werd gepubliceerd op 30 oktober 2014 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

We love to say YES!‏

In gesprek met Dominique Lemey | 28 november 2014

Stap van de kusttram aan halte ‘Groenendijk Bad’, ergens halverwege tussen Nieuwpoort en Oostduinkerke. Wandel via de Noordzeedreef in de richting van de duinen. Na amper tien minuutjes ligt Domein Westhoek op je linkerkant. Laat je verwelkomen, soigneren en verrassen.  Voel je thuis. Omarm de stilte van de duinen. Luister. Kijk. Proef. En ontspan. Want je bent welkom, je mag hier thuis komen. Rijk of minder rijk. Bijzonder of onopvallend. Je mag gewoon ‘zijn’. Zijn wie jij bent.

Welkom zijn? Dat voel je meteen. Als je ervaart dat je verwacht werd. Als men je aankijkt, je in de ogen kijkt, naar je lacht. Als je precies de informatie krijgt die je nodig hebt om je weg te vinden in je nieuwe omgeving. Receptionist Lanceloot kent zijn vak: gastvrij mens zijn tussen de mensen. ‘We love to say yes’: klinkt de missie van Domein Westhoek. 

Waar je verwacht wordt, kom je thuis

Je voelt je welkom, als je op je kamer komt en ervaart dat die klaar is om jouw plekje te worden voor je vakantie. Schoon, en fris. De ramen op een kiertje zodat je frisse lucht kan inademen. Zodat de stilte van de duinen je kan overrompelen. ‘Wat is het hier stil,’ fluister ik. ‘Wat ga ik hier straks zalig slapen’, weet ik. Maar om te slapen is er straks nog tijd genoeg. Eerst een biertje proeven bij Huguette in de bar. We zijn welkom, we worden verwacht. Dat lachte ze ons bij aankomst al toe, toen ze naast collega Lanceloot aan de receptie grapjes stond te maken.

Hartelijkheid is besmettelijk

We steken de benen onder de tafel en reiken nieuwsgierig naar de kaart. Een biertje uit de streek? Ons oog valt op een ‘Hendrik Geeraert’. Een blond bier dat zijn naam dankt aan de moedige schipper die in 1914 de Nieuwpoortse sluizen opende en daardoor de opmars van de Duitse invaller stopte. Het brengt die Groote Oorlog in gedachten. Een deel van de opbrengst van het bier gaat naar de Nieuwpoortse scholen. Huguette serveert met zwier en hartelijkheid. Trakteert haar gasten op een praatje, vertelt op vraag ook over zichzelf. Ze werkt hier graag, zegt ze. Heel graag, en als gast voel je dat.

Met liefde goed doen willen doen wat je doet

Lanceloot en Huguette hebben nog 33 collega’s. Die kwamen allemaal aan boord omwille van hun sociaal profiel, zegt Dominique Lemey, die sinds negen jaar directeur is van Domein Westhoek. De meeste medewerkers zijn al in de ‘wijze levensfase’ terecht gekomen, meestal de 45 al gepasseerd. De oudste extra, Gilberte, is 70.  Een bewuste keuze van Dominique. ‘Onze gasten moeten hier kunnen thuiskomen, en dan zijn de sociale competenties van onze medewerkers het belangrijkst.'

"Liever één pint vriendelijk neerzetten, dan vijf pinten kunnen dragen: dat is mijn criterium. Het is het hart dat telt. Niet ‘de beste’ willen zijn, maar goed willen doen wat je doet. Met liefde."

Een leven in de horeca mag ook nog evenwichtig zijn

Wijze medewerkers dus, als geheim achter gastvrijheid? Deels wel, maar ook dit: ‘Ik vind het heel belangrijk dat elke medewerker naast zijn of haar werk nog genoeg tijd heeft voor een privé-leven. Dat ze – zelfs al werken ze in een vakantiecentrum dat constant draait – ook in het weekend kunnen vrij nemen voor belangrijke gebeurtenissen in hun familie. We proberen ons aan een 38-urenweek te houden. Bovendien staat de deur hier altijd open. Is er iets, dan komen ze het me zeggen of vragen. En het is mijn gewoonte om ze elke dag allemaal persoonlijk een hand te geven,’ zegt Dominique.

Samen trots zijn

Dat ze samen, als ploeg, iets opbouwen zit er natuurlijk ook voor iets tussen. Dat ze trots kunnen zijn op een bezettingsgraad die bijna verdubbelde  in de afgelopen jaren.  Dat ze enkele belangrijke sportclubs onder hun vaste gasten mogen rekenen ook: voetbalteams zoals Racing Genk, de Oostendse Basketclub Okapi. Dominique (trots): ‘De voorzitter van de UCI heeft hier al geslapen, en de coureurs die de Driedaagse van De Panne rijden. En zelfs de piloten van de US Airforce Thunderbirds.’ Trots ook op ‘hun’ accommodatie, die steeds aantrekkelijker wordt en gasten een zorgeloze vakantie verzekert.

 
 
Een gloednieuw en heerlijk warm zwembad met zonneterras pal tegen de duinen aan. Met een eigentijdse sauna, bibliotheek, fitnessruimte, een buffetrestaurant en een knus à la carte restaurant.

 

Het restaurant krijgt trouwens nog dit jaar een complete make-over. ‘Het zal onherkenbaar zijn,’ lacht de directeur, die daarmee een lang gekoesterde droom zal zien uitkomen.  ‘We love to say yes’: en dat geldt blijkbaar ook voor de enorme uitdaging die zo’n ingrijpende verbouwing met zich meebrengt.We zijn benieuwd. Dus gaan we zeker eens terug. Want we weten dat we welkom zijn.

In gesprek met

Dominique Lemey is sinds negen jaar directeur van Domein Westhoek. Maak kennis met Domein Westhoek: www.domein-westhoek.be , vergezel de fanclub op Facebook.

Domein Westhoek biedt korting aan mensen met een beperkt inkomen, via Steunpunt Vakantieparticipatie. De korting geldt een heel jaar door, volgens beschikbaarheid. Vakantiegangers kunnen kiezen voor een verblijf in een appartement (4 personen) of kamer (2 volwassenen + max. 2 kinderen). Het domein is gesloten van halverwege november tot half februari, met uitzondering van de kerstvakantie. Boekingen kunnen enkel via Vakantieparticipatie en haar aangesloten lidorganisaties, en dat kan zo.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 28 november 2014 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

‘We doen wat nodig is, zoals in een hechte familie’‏

In gesprek met Guy en Sigrid Mertens | 16 december 2014

‘We zitten middenin de dagelijkse werking van ons vakantiecentrum,’ zeggen Sigrid en Guy Mertens. Zes maanden geleden maakten ze overstap van het inmiddels gesloten zeeklassenverblijf Home Mathilde Schroyens naar vakantiecentrum La Rose des Sables. Directie of niet: je kunt pas goed de koers van je bedrijf bepalen als je de basis in je vingers hebt. Kamers poetsen, de balie bemannen en de bediening in de bar doen: dat hoort er allemaal bij. En ook: van nabij betrokken zijn op je gasten. ‘We doen wat nodig is voor onze gasten, zoals dat in een hechte familie gebeurt.’

Zeeklassen

La Rose des Sables heeft 110 slaapplaatsen voor groepen. Tijdens het schooljaar zijn dat voornamelijk scholen die op zeeklassen komen. Dat zoiets veel verder gaat dan accommodatie en maaltijden aanbieden, is voor Sigrid en Guy evident. Ze hebben tenslotte jaren zeeklassenervaring in hun rugzak.

Prikkelende activiteiten

‘We willen de leerkrachten inspireren om er een echte ontdekkingsweek van te maken. Dus werken we aan arrangementen voor de zeeklassen. Met een garnalenvisser te paard bijvoorbeeld, waarmee de kinderen op garnalenvangst kunnen trekken, en later garnalen kunnen schoonmaken, klaarmaken en proeven.’  Het koppel ontwikkelde ook een zoektocht in de omliggende duinen. En Guy kent het Nationaal Visserijmuseum van binnen en buiten, en neemt daar graag de kinderen mee naartoe. ‘Want die jonge gasten, die willen iets nieuws ontdekken. En dan zoeken wij graag mee naar prikkelende activiteiten die een meerwaarde bieden.’

"We willen leerkrachten inspireren om van de zeeklassen een echte ontdekkingsweek te maken."

Meerwaarde in ‘gewone’ dingen

Al zit de meerwaarde voor vele kinderen lang niet altijd bij het spektakel. ‘Sommige kinderen hebben nog nooit de zee gezien’, zegt Guy. Voor hen ligt het spektakel van strand en getijden geduldig te wachten. ‘Voor andere kinderen is het een bijzondere ervaring om zelf hun kamer op orde te houden, hun bed op te dekken, de tafel af te ruimen.’ Guy herinnert zich een kind dat op zeeklassen eindelijk aan een gezonde nachtrust toekwam. ‘Want dat ventje moest thuis helpen in de nachtwinkel van de familie.’ Leerkrachten staan er meer dan eens verbaasd naar te kijken. Ze leren de kinderen beter kennen, krijgen een vollediger beeld van hun talenten, persoonlijkheid en leefgewoonten.

Familiaal verblijf

Naast het groepsverblijf telt La Rose des Sables ook 23 gastenkamers. Voor alleenstaanden, koppels en gezinnen. Buiten het toeristische seizoen vinden vooral senioren de weg naar het vakantiecentrum. Die gasten willen Sigrid en Guy net zo goed een verrassend en ontspannend verblijf kunnen bieden. En ze zijn best bereid daar flink ver in te gaan, zo blijkt.

Extra zorg-toets voor senioren 

De  Bingo-avond tijdens de seniorenweken is altijd een succes. ‘Dat is mijn avond’, lacht Guy, ‘de grapjas uithangen, en dan zien dat de mensen er deugd van hebben: dan heb ik net zoveel plezier als onze gasten.’  Het koppel broedt nog op een uitstap naar Ieper voor hun bejaarde gasten. ‘Want zij staan zo dicht bij die realiteit van toen, bij die verhalen, maar durven of kunnen die uitstap niet op eigen initiatief ondernemen. En dus gaan wij dat met hen doen.’  Sigrid vult aan: ‘Maar soms moet het zelfs zo ver niet zijn. We merken dat veel oudjes hier op verlof komen en dan dag in dag uit in het vakantiecentrum blijven. Ze willen wel naar de zee hoor, maar ze geraken er niet op eigen kracht. En als we dat merken, dan gaan we mee.  Want je moet de zee toch gezien hebben als je hier met vakantie komt?’

"Veel van onze gasten leggen elke maand wat geld opzij voor hun vakantie. Als het dan zover is, mag dat toch echt wel goed zijn, toch?"

Doen wat je in familieverband ook voor mekaar zouden doen

Dat medemenselijke, voelen wat een ander nodig heeft en daar dan alles even voor aan de kant schuiven: zo willen Sigrid en Guy het hebben. Ook als dat betekent dat één van hen een ganse dag met een iemand op de spoedafdeling van het ziekenhuis moet zitten. Of als één van de gasten terminaal ziek blijkt te zijn, dringend zorg nodig heeft en geen familie heeft om op terug te vallen. ‘We hebben het meegemaakt. Dan kan je zo’n vrouw, die als Franstalige in een Vlaams ziekenhuis terecht komt, toch niet aan haar lot overlaten? Dan blijf je bij haar, tot er een humane oplossing uit de bus komt.’

Info

Wat er in de buurt te beleven valt? Guy en Sigrid suggereren alvast dit:

________________________________

In gesprek met

Guy Mertens en zijn echtgenote Sigrid zijn de uitbaters van vakantiecentrum 'La Rose des Sables'. Zes maanden geleden maakten ze overstap van het inmiddels gesloten zeeklassenverblijf Home Mathilde Schroyens in Koksijde naar hun nieuwe werkplek in Oostduinkerke.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 16 december 2014 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Pagina's

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |