Een zak vol munten, schat aan ervaringen en herinneringen
In gesprek met An Derieuw | 31 augustus 2021
De hond heeft net puppy’s, de poes kittens. Op bezoek bij An Derieuw en haar kinderen krijg ik eerst al dat nieuwe leven te zien. De zorgzame huisdiervrienden zijn zelf helemaal geen huismussen. Keer op keer trekken ze samen op ontdekking. ‘We zijn geen gezin om binnen te zitten. We zijn leergierig, speels en avontuurlijk.’ Ik leer An kennen als een onuitputtelijke bron aan toeristische kennis en ervaring. Ontzettend bevlogen en vaardig om mooie plekken en betaalbare mogelijkheden te vinden. Om haar kinderen mee te nemen in nieuwe ontdekkingen en te volgen in al hun avontuurlijke dromen.
Dé gezinsmomenten bij uitstek
Uitstappen zijn voor An en de kinderen dé gezinsmomenten bij uitstek.
Ook haar oudste dochter van twintig wil nog altijd mee.
‘Ieder zijn goesting, dat vind ik een belangrijk principe.
Al zijn verschillende leeftijden en interesses niet makkelijk te combineren.
Yenno houdt van geschiedenis. Yana van kunst. Yilka van dieren.
Mijn kinderen moeten het gezien hebben om het te onthouden.
Op uitstap leren ze het meest. Ook in musea. In Breendonk of een stad als Lier.
Als er doeboekjes zijn, dan vind ik ze. Ik maak vaak zelf zoektochten.
Ik probeer het telkens plezant en interessant voor hen te maken.
Ze mogen dan ADHD of autisme hebben. Bij alle vier waren ze in de kleuterschool verbaasd:
Ze kennen al zoveel dieren! Met dank aan de dierentuin en kinderboerderij.’
Onze zomervakantie is te kort
An wil haar kinderen ervaringen geven die ze zelf niet had als kind.
Ze gaan al op uitstap sinds de kinderen klein zijn. Stap voor stap groeide ze in zoeken en vinden.
Ondertussen vindt ze vlot haar weg, ook naar gratis evenementen en betaalbare mogelijkheden.
‘Heb jij al eens gegoogeld: Wat te doen met kinderen in het groot verlof?’
In januari beginnen An en de kinderen met plannen en sparen.
‘We zoeken naar wat nieuw is in de boeken van Iedereen Verdient Vakantie.
We maken een hele planning op. De kinderen gaan ook op kamp. Onze zomervakantie is te kort.
De kinderen beleven er telkens zoveel plezier aan. Ze fleuren op. Ze kunnen zichzelf zijn.
Ze halen er energie uit om de rest weer aan te kunnen. Hen zien genieten, geeft mij energie.’
“Bij het OCMW zeggen ze soms dat we te vaak op uitstap gaan. Als ik zie hoe mijn kinderen dan genieten, kan het niet vaak genoeg zijn.”
Waar ze thuis ruziën en kort op elkaar zitten, vinden ze elkaar onderweg.
‘De dag zelf versterkt hun band en steunen ze elkaar.
Thuis zit het er rap weer tegen. Ze zitten in hun apenjaren.
Op uitstap ervaren de kinderen dat ze op elkaar kunnen rekenen.
Ik hoop dat ze dat zullen blijven doen.’
‘Bij het OCMW zeggen ze soms dat we te vaak op uitstap gaan.
Als ik zie hoe mijn kinderen dan genieten, kan het niet vaak zijn genoeg.
Ik vind het jammer dat het aanbod nog zo weinig gekend is.
Het aanbod van Iedereen Verdient Vakantie. Of dat van Uit met Vlieg.
Veel meer gezinnen zouden er deugd van hebben.
Ik vertel er vaak over, en raad mensen dan een plek aan.’
Ik heb mijn grenzen al zo vaak verlegd, en zij ook
Acht jaar geleden namen ze een nieuwe horde.
Ze gingen voor het eerst als gezin echt op vakantie.
Een hele week naar Sunparcs in De Haan.
Ze trokken naar het zandsculpturenfestival en het serpentarium.
In de bungalow bouwden ze een kamp met lakens en matrassen.
Ze genoten van een quiz die An had gemaakt – ze doet niets liever.
Een quiz op steeds kleiner wordend krantenpapier.
Waar ze ook heen gaan, An doet graag mee met de kinderen.
‘Ik ben dan wel mama, ik ben ook graag kind.’
Regen of modder houdt hen niet tegen.
Ze moedigen elkaar aan en gaan door.
“Op uitstap ervaren de kinderen dat ze op elkaar kunnen rekenen. Ik hoop dat ze dat zullen blijven doen.”
Kajakken in de kleine Nete. Een touwenparcours. In duo over twee balken, vijf meter in de lucht.
De cobra of de Dalton Terror. Hoe hoger en hoe sneller, hoe liever.
Dat geldt toch voor de kinderen. An heeft hoogtevrees.
‘Ik verleg heel vaak mijn grenzen voor mijn kinderen.’
An laat de kinderen ook hun grenzen verleggen.
‘Ik daag hen uit. Doe dat gewoon een keer! Als het saai is, krijg ik hen niet meer mee.
We maken van alles een feest, zien van veel de humor in. Zo zijn we ingesteld.’
Paris, here we come
Het hoeft niet altijd ver of speciaal. Ze gaan ook wandelen in het bos.
Of picknicken in het park. Of op Halloweentocht met een organisatie uit de buurt.
Dat zien we als we met Yenno en Yelka in de fotoboeken kijken.
Ze brengen herinneringen tot leven. ‘Kijk, we beginnen weer te genieten.’
Het avonturenpark in Zonnebeke. Volendam. De tentoonstelling Corpus. Trollenbos. Plopsacoo.
Communies vieren in Walibi. Plezier met de mascottes in Vakantiepark Slagharen.
De Plantentuin in Meise waar je zo goed de berg kan afrollen.
Ze kunnen uren doorgaan.
“Mijn kinderen moeten het gezien hebben om het te onthouden. Op uitstap leren ze het meest. Ook in musea. In Breendonk of een stad als Lier.”
En dan haalt Yelka een zak vol munten boven.
Aandenkens aan vele plekken, vele uitstappen.
Waardevolle herinneringen en ervaringen.
Een schat die An haar kinderen meegeeft.
Een schat die deze zomer verder zal aangroeien.
In het bijzonder kijken ze uit naar het touwenparcours in Oudenaarde.
En voor het eerst zullen ze naar Parijs gaan. Dat willen ze al zo lang.
An Derieuw woont samen met haar kinderen Yana, Yenno, Yelka en Yinka in Leuven. Ze is heel creatief en houdt van ontdekken. Ze volgt een opleiding informatica en neemt graag deel aan de activiteiten van gezinswerking Wijland van de RuimteVaart in Leuven.
Dit verhaal werd gepubliceerd op 31 augustus 2021 in de categorie Gezinsuitstap.
Neergepend door
Els Hillaert leeft op van inspirerende verhalen horen en delen, invoelend luisteren, woorden die de kern raken, zorgzaam samenwerken en meewerken aan diepgaande verandering. Sinds maart 2020 is ze verhalenwever bij Iedereen Verdient Vakantie en ook als freelancer schrijft ze graag heldere en bezielde tekst en verhalen voor waarde.n.volle initiatieven.
Een extra luchtbel vol zuurstof en luchtigheid
In gesprek met Karen Daniëls en Sofie Giedts | 3 juli 2021
Terwijl vele deuren sloten, bleef de deur van gezinswerking Prego van Buurtwerk ’t Lampeke in Leuven open. Wagenwijd. Voor gezinnen één na één.
Tegelijk ging gezinswerkster Karen het voorbije jaar op vele gezinsdeuren kloppen. Om mensen erbij te houden. Samen terug naar buiten te gaan.
En nu staan tien gezinnen op de drempel. Ze kijken uit naar het moment dat De Zeekameel in Lombardsijde de deuren wagenwijd voor hen opent. Voor het eerst samen op vakantie. Ze werken er stap voor stap naartoe.
Open deuren doen weer ademen, brengen beweging en zorgen voor noodzakelijke zuurstof, letterlijk en figuurlijk. Frisse lucht in de longen en het hoofd. En luchtigheid als tegengewicht voor al wat weegt.
In het gezellige ontmoetingslokaal vol speelmogelijkheden in een oud fabriekspand in de ridderbuurt, praat ik erover met gezinswerkster Karen Daniëls en buurtwerkster Sofie Giedts van Buurtwerk ’t Lampeke.
Hier wordt aan de deur geklopt
Nabijheid. Daar staat gezinswerking Prego voor. Ook toen dat tijdens de pandemie een pak complexer werd. Op de drempel van weer meer kunnen, blik ik met Karen en Sofie terug. Net omdat zij voorbij deuren kwamen van wat nog steeds te weinig zichtbaar is. Hun ontmoetingsmomenten vielen even helemaal weg. Zodra het kon, kwamen ze weer met twee gezinnen samen. En ze bleven altijd bereikbaar voor individuele vragen en speelmomenten. Ze investeerden maximaal in wat kon. Veel gezinnen ervaren de ontmoetingsruimte niet voor niets als hun ‘tweede living’.
Er werd meer op hun deur geklopt dan ooit. Letterlijk en figuurlijk. Noden werden talrijker. Veel alleenstaande ouders voelden zich alleen, ook met de kinderen. Veel spontane gespreksmogelijkheden vielen weg. Ze hadden nood aan een gesprek met een andere volwassene. Er waren ook veel administratieve vragen. Drempels bij andere diensten werden hoger en moesten samen overwonnen worden. Ze zagen ook moois ontstaan: ‘Ouders die we al bereikten brachten ouders uit hun omgeving met hulpvragen mee. Een zus, een buurvrouw. Meer dan ooit. Vrijwillige buurtbewoners besloten om de ontmoetingsruimte elke zondag te open te houden. Zodat meer gezinnen konden komen spelen. Dat is hartverwarmend!’
De waarde van aankloppen en samen op tocht
Vaak was de ontmoetingsruimte van Prego de enige plek waar de ouders nog kwamen. Tegelijk maakte Karen zich zorgen om de ouders die ze niet meer bereikte. Ouders die thuis meer en meer geïsoleerd raakten. Karen: ‘Verschillende ouders met een oorlogsverleden in het land van herkomst, vergleden in angsten en gevoelens van toen. Oude trauma’s staken de kop op. Gelijkenissen met een dreigende oorlogssituatie en de herkenbaarheid van de isolatie wierpen hen terug in de tijd. Er was ook minder afleiding.’
Karen vertelt over een moeder die in het gebouw woont. Als Koerdische vrouw maakte ze heftige oorlogssituaties mee en twee jaar terug kreeg ze een post natale depressie. Ze sloot zich op. Ze geloofde fake nieuws en durfde bijvoorbeeld haar raam niet meer te openen. ‘Ik ging vaak op haar deur kloppen. Stap voor stap won ik haar vertrouwen en vonden we een manier om te praten die veilig voor haar voelde. Ik vertelde haar kleine anekdotes uit mijn eigen leven. Om wat luchtigheid te brengen. En het werkte. Het bracht ruimte voor haar eigen kleine grappige momenten. Fietsen, dat hielp haar vroeger om haar hoofd leeg te maken. Ik regelde een fiets bij het fietsatelier. Het begin van onze gezamenlijke fietstochten. Onderweg hadden we heel andere babbels. Ze kwam weer buiten. Er kwam meer ruimte in haar hoofd. Het gaat een stuk beter met haar.’
“Je denkt dat administratieve hulp voorrang heeft. Van een wandeling of ontmoeting zie je vaak niet meteen resultaat. Ondertussen weet ik hoe betekenisvol dat is.”
Karen zocht ook met andere ouders wat voor hen het verschil kon maken. Een leergierige man uit Somalië kon ineens niet meer naar de Nederlandse les of werken. Als hij niet bezig was, overvielen de oorlogsbeelden hem. Met hem deed Karen stukjes van een wandeling met luisterverhalen ‘Verhaaljagers’* in Leuven. Dat vond hij heel boeiend. Een kans om zijn Nederlands te oefenen en onderweg hadden ze persoonlijke babbels.
Toen enkele ouders aan elkaar vertelden hoe de ene ging wandelen met Karen en een ander ging fietsen, begreep Karen pas hoe belangrijk dat voor hen is geweest. ‘Je denkt dat administratieve hulp voorrang heeft. Van een wandeling of ontmoeting zie je vaak niet meteen resultaat. Ondertussen weet ik hoe ze ernaar uit keken. Hoe betekenisvol dat voor hen is. En hoe hecht onze band erdoor geworden is. Dat zal ook in de toekomst lonen.’
De twee bulten van de Zeekameel
Nu is het tijd om weer meer te verbinden en verder op ontdekking te gaan. Met meer en stevigere draden. De ouders vroegen al jaren om een groepsvakantie. Ook de kinderen hopen steeds iets tof met hun ouders te doen. Alleen met het gezin is vaak te complex voor hen. Karen: ‘Vroeger dacht ik dat mensen die opgroeiden in een stressvolle situatie als volwassene goed bestand zijn tegen stress. Ik zie vaak het tegenovergestelde. En op vakantie gaan is stressvol. Alle voorbereidingen, je bagage, de trein nemen… ’ Reden te meer om samen op vakantie te gaan. Door hun Ontdekkingtroef-project** is dat nu mogelijk. In juli trekt een groep van tien moeders en 29 kinderen voor een midweek naar vakantiehuis de Zeekameel in Lombardsijde.
Iedereen kijkt er ontzettend naar uit. Tegelijk zijn er nog veel zandheuvels te nemen. De begeleidsters kwamen met de mama’s in twee groepjes samen om over de vakantie te spreken. Ze hadden ontzettend veel vragen. Wat ze moeten meenemen, hoe groot de handdoeken moeten zijn. Hoe ze aan het plein moeten geraken waar ze vertrekken. Hoe ze gaan slapen, of ze lakens moeten meenemen, of er kinderbedjes zijn. Over het eten, hoever het precies wandelen is naar het strand en of hun kinderen dat kunnen…
“Onderweg hadden we heel andere babbels. Ze kwam weer buiten. Er kwam meer ruimte in haar hoofd. Het gaat een stuk beter met haar.”
Karen: ‘We hadden niet op alles een antwoord. Dus besloten we zelf al eens naar de Zeekameel te gaan. Om zelf eens tot het strand te stappen. Om alles zelf eens goed te zien. Eerst vond de uitbaatster dat wat raar. Ze had het druk. Eens we er waren en spraken, dacht ze meer en meer mee. Dat was heel mooi en zinvol. We zagen alle kamers en maakten samen met haar een kamerverdeling. Of het nu gaat over halal eten, de kamers of de kar die we kunnen gebruiken om naar het strand te gaan. Het was zeer waardevol. Ze kent ons als groep nu veel beter en dat geeft vertrouwen.’
Sofie beaamt: ‘Eigenlijk is het heel logisch dat we zowel met de groep als met de uitbaatster voorbereiden. En dat we hun vragen en mogelijkheden met elkaar verbinden. Heel concreet. Zo kunnen we vakantie hapklaar maken voor alle deelnemers.’
Dansen met de kinderen, zandheuvels overwinnen
Tijdens de voorbereidende bijeenkomst hadden de mama’s ook veel antwoorden op de vraag wat ze wilden doen: een daguitstap dichtbij, met de kinderen dansen, knutselen met schelpjes, een mama- verwennamiddag waarbij de grootste gemene deler ‘rustig efkes iets eten’ is. Sofie: ‘Vaak hebben mensen echt kleine wensen, dat is zo mooi. En dat ze zoveel ideeën hebben, toont hoe groot hun zin en verwachting is.’ Sofie ging met de buurtwerking al vaker op groepsvakantie. Zij gaat nu meer als extra begeleider, net als Nathalie van kinderdagopvang de Wurpskes. Op die manier slaan ze ook op een ongedwongen manier bruggen met de deelwerkingen van Buurtwerk ’t Lampeke.
“We hadden niet op alles een antwoord. Dus besloten we al eens naar de Zeekameel te gaan. Eerst vond de uitbaatster dat wat raar. Eens we er waren en spraken, dacht ze meer en meer mee.”
Nu zullen ze zich in groep verder voorbereiden op de naderende vakantie. Vrouwen helpen elkaar ook om drempels te overwinnen. Net omdat de vrouwen al zo lang uitkijken naar een vakantie, verwachten ze er veel van en gaan ze idealiseren. Bij een eerste tegenslag kan het plafond dan op hun hoofd vallen, is Sofies ervaring. En moeilijke momenten zullen er zijn, met zo’n grote groep samen. Daar willen ze de vrouwen enigszins tegen wapenen. Karen zal met elke moeder op voorhand bekijken hoe zij zal en kan omgaan met een tegenslag of spanning op vakantie. Gewoon al dat gesprek voeren, maakt dat vrouwen zich er meer bewust van worden. Ze beseffen ook hoe belangrijk nazorg zal zijn. Sofie heeft bij eerdere vakanties ervaren hoe er vaak een dip volgt, na zo’n intense tijd. Maar de deelnemers verzekerden haar toen: de meerwaarde van vakantie is veel groter dan de weerbots die er soms op volgt.
Sofie en Karen kijken uit naar een zonnige groepsvakantie. Ze hopen dat vrouwen ook voor de kinderen van de anderen gaan zorgen. Dat ze het goed met elkaar vinden en steun vinden bij elkaar. Dat voldoende zuurstof maakt dat de uitdagingen meevallen. Dat de gezinnen genieten en hun batterijen opladen. Dat ze met een extra luchtbel terugkeren naar huis. Een luchtbel gevuld met zeelucht, zuurstof, luchtigheid en plezier. Het wordt sowieso een avontuur. ‘Kom je nog eens terug?’, vragen ze me, ‘Om te horen hoe het is geweest.’
* Iedereen kan op wandeling met luisterverhalen in Leuven. Bij Verhaaljagers kan je je laten meeslepen met een wonderlijk vertelsel of een huiveringwekkende historie.
** In juli trekt Prego voor het eerst op gezinsvakantie naar Westende. Samen met tien moeders en hun kinderen die nog nooit op vakantie gingen. Wat een avontuur! De gezinsvakantie is deel van het Ontdekkingtroef-project van Buurtwerk ’t Lampeke. Iedereen Verdient Vakantie ondersteunt Ontdekkingtroef-projecten overal in Vlaanderen. Prego bereikt natuurlijk meer dan tien gezinnen. Ze vroegen de gezinnen mee die nog nooit op vakantie gingen, jongere kinderen hebben (de kerndoelgroep van Prego) én tegelijk een gezonde draagkracht hebben. Want een groepsvakantie vraagt ook wat van gezinnen. Ze organiseren deze zomer ook daguitstappen voor gezinnen die niet meekunnen op deze eerste groepsvakantie.
Karen Daniëls is gezinswerkster bij Gezinswerking Prego van Buurtwerk ’t Lampeke in Leuven. Ze houdt van schoonheid in kleine dingen, spreekt zich klaar uit en gaat ervoor. Ze houdt van cultuur en zorgzame gezelligheid.
Sofie Giedts werkt als buurtwerkster bij Buurtwerk ’t Lampeke in Leuven. Ze bruist van energie en is sportief. Ze hoefde niet lang te twijfelen om mee te gaan op vakantie met Prego ‘als ze het thuis kon regelen’. Ze kijkt ernaar uit om de pit in al die moeders te ervaren, en om bruggen te slaan naar de buurtwerking.
Gezinswerking Prego (Preventieve Gezinsondersteuning) is één van de deelwerkingen van Buurtwerk ’t Lampeke in Leuven. Gezinnen zijn er welkom in de gezellige ontmoetingsruimte vol speelmogelijkheden. Velen beschouwen het als hun ‘tweede living’. Ze kunnen er terecht voor individuele hulpverlening, (opvoedings)advies, om te spelen met het gezin en (in normale tijden) om andere ouders en gezinnen te ontmoeten.
Dit verhaal werd gepubliceerd op 3 juli 2021 in de categorie Gezinsuitstap.
Neergepend door
Els Hillaert leeft op van inspirerende verhalen horen en delen, invoelend luisteren, woorden die de kern raken, zorgzaam samenwerken en meewerken aan diepgaande verandering. Sinds maart 2020 is ze verhalenwever bij Iedereen Verdient Vakantie en ook als freelancer schrijft ze graag heldere en bezielde tekst en verhalen voor waarde.n.volle initiatieven.
Even niet alleen mama, even Ayan zijn
In gesprek met Farah Ayan | 29 juni 2021
Sinds ik kinderen heb, ging ik niet meer op vakantie.
De kinderen gingen dus nog nooit.
Straks gaan we. Naar zee. Een midweek.
Voor het eerst samen. Met tien mama’s en 29 kinderen.
Ik twijfelde lang of ik alle drie mijn kinderen zou meenemen.
Drie kinderen. Drie karakters, leeftijden, interesses, ritmes.
Twee handen, oren en ogen. Eén moederhart. Gespletenheid.
Begeleidsters Karen en Sofie overtuigden me:
We gaan je helpen. Je staat er niet alleen voor.
Dus gaan we voor het eerst samen.
Samen de zee in. Samen naar Plopsaland.
Ik ging al eens met mijn oudste zoon.
Nu zullen ze het alle drie ervaren.
De kinderen kijken er geweldig naar uit.
Ik ook. Samen genieten. Het is een grote stap.
Ik hoop dat het een nieuwe start wordt.
Een positieve ervaring. Vertrouwen.
Om nadien vaker met de drie kinderen op stap te gaan.
Vrijheid en rust ervaren, weg uit de dagelijkse routine.
Zonder verplichtingen, zorgen, dagen vol stipte uren.
Ik kijk hard uit naar de mama-verwen-namiddag.
Met de mama’s, zonder kinderen. We willen niets speciaals.
Samen ongestoord gezellig eten. Plezier maken. Verhalen delen.
Zoals die ene vakantie: met een vriendin naar Dubai.
Ik werkte nog als verpleegkundige. Ik werkte hard.
Mijn ouders vonden het goed. Vanzelfsprekend was dat niet.
Zalig was het! Vrijheid. Plezier. Attracties bezoeken. Uit eten gaan.
We konden zelf kiezen. We konden doen wat we wilden.
Ik hoop dat het een nieuwe start wordt.
Weer voelen: ik ben Ayan, niet alleen mama.
Op het strand liggen, zonnen en ervaren wie ik ben.
Genieten in gezelschap en terug weten wat ik graag doe.
En daar tussen de golven en de zandkastelen vinden:
Zo wil ik thuis vaker Ayan zijn. Zo kan ik dat doen.
Farah Ayan woont in Leuven, heeft twee zonen van vijf en vier jaar en een dochter van drie. Ze heeft een groot hart voor iedereen. Of het nu om koken, verzorging of tolken gaat, ze vindt zorgen voor anderen heel vanzelfsprekend. Ze komt met veel plezier naar de gezinswerking Prego in Leuven. Ze mist de gezellig drukke vrijdagen bij Prego, waar soms wel tien gezinnen samenkwamen om te praten, te eten, plezier te maken.
Gezinswerking Prego (Preventieve Gezinsondersteuning) is één van de deelwerkingen van buurtwerking ’t Lampeke in Leuven. Gezinnen zijn er welkom in de gezellige ontmoetingsruimte vol speelmogelijkheden. Velen beschouwen het als hun ‘tweede living’. Ze kunnen er terecht voor individuele hulpverlening, (opvoedings)advies, om te spelen met het gezin en (in normale tijden) om andere ouders en gezinnen te ontmoeten.
In juli trekt Prego voor het eerst op gezinsvakantie naar Westende. Samen met tien moeders en hun kinderen die nog nooit op vakantie gingen. Wat een avontuur! De gezinsvakantie is deel van het Ontdekkingtroef-projecten van ’t Lampeke. Iedereen Verdient Vakantie ondersteunt Ontdekkingtroef-projecten overal in Vlaanderen.
Dit verhaal werd gepubliceerd op 29 juni 2021 in de categorie Gezinsuitstap.
Neergepend door
Els Hillaert leeft op van inspirerende verhalen horen en delen, invoelend luisteren, woorden die de kern raken, zorgzaam samenwerken en meewerken aan diepgaande verandering. Sinds maart 2020 is ze verhalenwever bij Iedereen Verdient Vakantie en ook als freelancer schrijft ze graag heldere en bezielde tekst en verhalen voor waarde.n.volle initiatieven.
Ik wandel als een pepola, een vlinder
In gesprek met Suzan Ahmad Kader | 24 juni 2021
Praten met Suzan is als een ontdekkingstocht. Telkens ziet ze ergens een zijweggetje dat ze neemt. Vrolijk lachend in haar zomerjurk neemt ze ons mee.
Ik ontmoet haar op de zomerse binnenplaats van Wijland, de gezinswerking van De Ruimtevaart in Leuven.
Hoe kronkelig ons gesprek ook is, het Noorden op haar kompas is helder.
Het heet VRIJHEID.
Mijn grootste reis
Meer dan twintig jaar geleden vluchtte ik
weg uit de oorlog, weg uit Irak
samen met mijn dochtertje van vijf.
Eerst te voet.
Ik droeg mijn dochter op mijn schouders.
Zakken vol eten en spullen voor haar op mijn rug.
Dagenlang. Ik was sterk toen. Door al het zware werk.
Nadien reed ik mee met een camion en namen we de boot.
Ik ontfermde me ook over de chauffeur die zeeziek was.
Ik was erg bang. Maar ik moest sterk zijn.
In Brussel werden we snel naar Leuven gebracht. Bij Pater Paul De Greef.
Het duurde even voor ik hem vertrouwde. Voor ik zag dat hij een engel is.
Hij heeft zoveel voor ons gedaan. En voor vele andere vluchtelingen.
Wandelen als een vlinder
Ik hou van wandelen. Ook van dansen.
Van wat de beweging met me doet.
Niet alleen omdat dat goed is voor de calorieën.
Loslaten, ontspannen, vliegen, flaneren.
Na het stappen voel ik me blij, niet meer zwaar.
Ik wandel me licht.
In het Koerdisch zeggen we:
Ik wandel als een vlinder, een pepola.
We gaan veel wandelen in Leuven.
Er zijn zoveel mooie plekjes. Ik ken de namen niet.
Ik ontdekte onlangs nog een stukje natuur. Tussen mijn huis en werk.
Kom eens langs, dan neem ik je mee.
Naar de berg en de vijvers waar de kikkers kwaken.
Vakantie voelen in een doos
Met Sarah van De Ruimtevaart gingen we op dorpeltrekking.
Samen met mijn twee puberzonen, hun neef en vriend.
Eerst hadden ze geen zin om mee te gaan. Nadien waren ze heel blij.
Ze gooiden cijfers - een dobbelsteen - die de richting bepaalden.
We zijn drie keer de straat op en af gelopen. Wat hebben we gelachen!
Het mooiste moment was in het park met de voeldoos.
Iemand stak iets in de doos, een ander moest het raden.
Die stoere jongens waren bang om hun hand in de doos te steken.
Ze genoten en ik ook. Samen zorgeloos, zo leuk.
Wat is vakantie voor jou, vroeg Sarah.
Dit, zei ik. En ook: Water, bos en bergen.
Niet de zee. Daar is het te druk.
Mijn mooiste kinderen
Het geluid van water en het gezang van vogels.
Die geven mij een vakantiegevoel.
Ik hoor ze in onze tuin. De Dijle stroomt vlakbij.
We hebben duiven, eenden, kanaries en parkieten.
Het is klein en gezellig in onze tuin. Zeker in de zomer.
In de winter voel ik veel verdriet. Zonder bloemen en blaadjes.
In mijn tuin kom ik tot rust
als ik eerst de problemen heb opgelost.
Dan geniet ik van de bloemen en rozen.
Ik praat met hen. Ik vertel hen:
Jullie zijn mijn mooiste kinderen.
De mooiste kinderen van de hele wereld.
Wij, de indianenfamilie
Bijna elk jaar gaan we kamperen in de Ardennen.
Met mijn vriend Aram en de kinderen.
Ik zou altijd naar dezelfde plek gaan. Het is er goed.
Als je een watermeloen koopt, moet je chance hebben
dat hij rood is vanbinnen.
Aram is avontuurlijker. Hij probeert graag iets nieuws.
Slapen in een tent. Naast de rivier.
We wandelen de bergen op.
De kinderen zwemmen in de rivier.
Ik niet. Ik durf het niet meer.
Dicht bij de natuur. Koken op een vuur.
Een plek zo ver mogelijk van andere mensen.
Daar voel ik nooit verdriet, ben ik altijd blij.
Wij, de indianenfamilie. Zo voelt het simpel leven.
Dansen terwijl de zon ondergaat.
Dat is vakantie. Dat is vrijheid.
Suzan Ahmad Kader woont in Leuven, met haar kinderen en vriend. Ze werkt in Kringwinkel ’t Spit in Leuven en is er verantwoordelijk voor de juwelen. Ze houdt van dansen en van haar eigen kledingstijl, los van mode en van wat anderen haar willen voorschrijven. Het is haar lichaam. En ze verstelt kleren zodat haar figuur er het mooist in uitkomt. Haar grote droom is om ooit op reis naar Egypte te gaan. Ze voelt zich aangetrokken tot de piramides.
Suzan komt regelmatig naar Wijland, de gezinswerking van De Ruimtevaart in Leuven. Het project ‘WIJ-zijnerevenussenuit-LAND van Wijland is één van de vele Ontdekkingtroef-projecten overal in Vlaanderen, die Iedereen Verdient Vakantie ondersteunt.
Dit verhaal werd gepubliceerd op 24 juni 2021 in de categorie Gezinsuitstap.
Neergepend door
Els Hillaert leeft op van inspirerende verhalen horen en delen, invoelend luisteren, woorden die de kern raken, zorgzaam samenwerken en meewerken aan diepgaande verandering. Sinds maart 2020 is ze verhalenwever bij Iedereen Verdient Vakantie en ook als freelancer schrijft ze graag heldere en bezielde tekst en verhalen voor waarde.n.volle initiatieven.
Dit wordt het jaar van ons vakantieproject!
In gesprek met Jorinde, Sarah en Klara van De RuimteVaart | 22 juni 2021
De zon schijnt vrijmoedig op de gezellige binnenkoer van de RuimteVaart in Leuven. Ruimte aan de Vaart waar mensen samen werken aan een wereld zonder uitsluiting. Ze kunnen hier zichzelf zijn en meebouwen aan de plek. Ze kunnen hier komen spelen met hun kinderen.
De strandstoelen staan al klaar. Kitscherig roze glazen met rietjes. Vlierbloesemdrank. Later een ijsje. In vakantiesfeer praat ik met Jorinde en Sarah over WIJ-zijnereventussenuit-LAND. Dat is het Ontdekkingtroef-project* van gezinswerking Wijland van de RuimteVaart. Collega Klara vertrekt met een gezin op dorpeltrekking en zal later aansluiten.
We praten over bootjes die gekaapt worden door muggen, even zorgeloos samen in het moment zijn en een ijsjesportemonnee en anekdotes delen. Tussenin spelen we stoelendans voor een plek in de schaduw. Het vakantieproject lééft binnen de werking van de RuimteVaart. Ze hopen dat de impact nog lang voelbaar zal zijn. ‘Dat we nog lang op dit jaar terugkijken als het jaar van ons vakantieproject! En niet op het jaar van het coronavirus.’
“Vroeger was vakantie iets voor tussen de soep en de patatten. Vakantie leeft hier nu.”
Eén twee drie vakantie
Het WIJ- zijnereventussenuit-LAND-project, kent drie grote stappen.
Eén. Jorinde, Sarah of Klara gaan op dorpeltrekking met elk gezin. Met een rugzak vol lekkers, ludieks en mogelijkheden. Leuvense bestemming onbekend. Er is tijd om te laten gebeuren wat wil. En ruimte voor de vraag: Wat is vakantie voor jou? Waar geniet jij van? Zo komen ze met het gezin tot vakantiewoorden en -ideeën.
Twee. Gezinnen gaan in kleine groepjes met twee of drie andere gezinnen op een heerlijke daguitstap. Ze worden samengebracht rond hun favoriet: een avontuurlijke uitstap, een citytrip, of een ontspannen speelse dag. Op voorhand denken ze samen na over waar ze naartoe willen, hoe ze er heen gaan en wat ze nodig hebben.
Drie. Elke gezin plant een gezinsuitstap, met ondersteuning van de mensen van Wijland. Een zomerse daguitstap om met het gezin te beleven.
Eén, twee, drie!
Van dorpeltrekking naar daguitstap.
Jorinde: ‘Er zijn ongeveer vijfentwintig gezinnen betrokken bij het project. Het stappenplan is de kapstok van ons project. In de praktijk is het natuurlijk maatwerk met elk gezin. Net die samenspraak vinden we zo belangrijk.’
Sarah: ‘Jorinde is nu het vakantiegezicht. Dat is heel fijn. Voordien was vakantie iets voor tussen de soep en de patatten. Vakantie leeft hier nu. Ook collega’s komen vragen hoe ze een vakantie kunnen boeken. Hopelijk kunnen we dat na het project verder zetten.’
Schipper mag ik overvaren?
De voorbije maanden gingen ze erg vaak op dorpeltrekking met een gezin. Naast het materiaal van de Ontdekkingtroef-pakketten** nemen ze ook een grabbelzakje mee met een dobbelsteen, handjes, een bellenblaas, …, en papier, krijt, een voeldoos, een picknickdekentje en lekkers voor onderweg. De dobbelsteen stuurde vier stoere tieners drie maal heen en weer dezelfde straat door en bracht er humor in. Geblazen bellen werden enthousiast gevolgd. De omgevingsbingo liet een mama en dochter loskomen tot ze vlot mensen aanspraken. Soms zaten ze twee straten verder al in een heel andere sfeer. Soms ontdekten ze vlakbij huis een heel mooie plek waar ze nog nooit waren geweest.
Fantasieprikkelend...
Bootjes vouwen en te water laten bleek een voltreffer. Telkens weer. Een weerbarstige tiener leerde heel geïnteresseerd hoe hij een bootje moest vouwen en een andere vouwde fier een unieke boot. De kinderen gingen er vaak helemaal in op en bleven de bootjes maar volgen.
De bootjes prikkelden fantasie: ‘Een vis heeft hem opgegeten.’ En ‘Kijk er zit een mug op mijn boot. Die heeft hem gekaapt.’ Eén keer ontvingen ze twee dagen later een foto: ‘We zijn onze bootjes nog gaan zoeken en kijk, we hebben ze gevonden!’
Niets moet. Het werkt.
Jorinde: ‘Op dorpeltrekking mag alles en moet niets. Er is geen doel of druk, we moeten nergens op tijd zijn. Even onbezonnen onderweg. Daardoor ontstaat ruimte voor improvisatie en het grappige en speelse. Ook voor ouders werkt dat heel goed. Ze komen even helemaal los van de dagelijkse situatie. Rugzak even aan de kant. Het is vaak heel luchtig en leuk, zelfs als gezinnen in een heel moeilijke situatie zitten. Ze gaan er samen in op en amuseren zich. De ene keer helpen ze elkaar, de andere keer zijn ze heel competitief.’
“Een dorpeltrekking is even onbezonnen onderweg. Er ontstaat ruimte voor improvisatie en het grappige en speelse. Ook voor ouders werkt dat heel goed.”
Sarah: ‘ Sommige ouders komen nu niet vaak buiten. Samen met ons ontdekken ze nieuwe plaatsen en ervaren ze dat het veilig is. Het is ook heel dankbaar om met een gezin alleen op stap te gaan. Door samen een leuk moment te beleven, groeit onze vertrouwensband. Nieuwe mensen leren Wijland ook beter kennen.’
Ik ga op reis en ik neem mee…
Water, zon, een luxueus ontbijt, een riviertje, subtropisch zwembad, met drie op een gocart, familie, vrienden, vrijheid, Plopsa, kajakken, een rustig, fijne groep, … De vakantiewoorden en -wensen van de deelnemers zijn heel divers. Volgende week komt een eerste groep samen om een groepsuitstap voor te bereiden. Groepen van drie gezinnen werken erg goed, merken ze. Een kleine groep zorgt voor veiligheid. Ieders inbreng, bijdrage en initiatief is welkom én nodig, Sarah: ‘We werken vaak zo bij Wijland: eerst een activiteit in groep, die je nadien ook met je gezin kan doen. Mensen leren van elkaar, nemen elkaar op sleeptouw en ondersteunen elkaar. De één heeft veel ervaring met de bus, de ander krijgt er stress van, om maar iets te noemen. Samen voelen ze zich comfortabeler en groeien hun vaardigheden en zelfvertrouwen.’
“Een mama zei op dorpeltrekking dat ze nu een vakantiegevoel had omdat ze het moment eens met mij, een andere volwassene, kon delen.”
Voor onbezorgde groeps- en gezinsuitstap, bedachten Sarah en Jorinde onder andere de ijsjesportemonnee. ‘We willen de gezinnen een klein bedrag meegeven in een ijsjesportemonnee. Om iets lekkers te kopen tijdens de uitstap. Om de kinderen en zichzelf iets extra te gunnen. Dat draagt toch echt bij aan een relaxte en fijne vakantiebeleving. Het is heel mooi dat we door het project van Iedereen Verdient Vakantie ook daar budget voor hebben.’
Ook het sociaal restaurant draagt bij aan zorgeloze uitstappen. Zij zullen picknickpakketten voorzien en maken plannen voor extra veel verse groentjes en versgebakken cake. Gezinnen die pas laat terugkomen, kunnen afhaalmaaltijden bestellen. Zo is hun thuiskomst rustig. Samen met de ouders zullen ze bekijken of er extra materiaal nodig is, zoals wandelschoenen of regenjassen en hoe ze eraan geraken.
Ik zag, ik zag, wat jij ook kan zien
Gezinswerking Wijland bereikt veel alleenstaande ouders en mensen die op zoek zijn naar een stukje extra netwerk. Dat ervaarde Klara ook vandaag: ‘De mama zei op dorpeltrekking dat ze nu een vakantiegevoel had omdat ze het moment eens met mij, een andere volwassene, kon delen. Er is geen instant oplossing voor problemen, maar zo zetten we ministapjes. Ik geloof dat het ervaringen zijn die op de achtergrond verder leven. Herinneringen die terugkomen. Als je elkaar weer ontmoet, als je passeert op een plek. Het brengt luchtigheid, plezier en kracht. En dat is zo belangrijk. Het schept een band en je hebt nieuwe aanknooppunten. De volgende keer vraag ik bijvoorbeeld of ze de krijttekeningen die we samen maakten nog hebben gezien. ‘
Sarah: ‘Na een dorpeltrekking en uitstap komen ze weer in hun dagelijkse realiteit terecht. Ik hoop en denk ook dat mensen zich nadien enigszins gedragen voelen. We hopen echt dat ze dat door de groepsuitstappen ook bij elkaar gaan ervaren. Een fijne dag samen, dat schept een band en nieuwe herinneringen.’
Jorinde: ‘Ik hoop dat ouders mekaar vinden door het project. En dat ze door het project vertrouwen vinden in zichzelf om nadien nog uitstappen te maken. Dat we goesting kunnen zaaien…’
Ze willen aan het einde van het project ruimte maken voor gezinnen om hun uitstap-ervaringen en anekdotes met elkaar te delen. Zodat ze elkaar en samen kracht putten uit de herinneringen.
‘We gaan er nog lang op kunnen teren,’ zegt Klara. ‘Wat zou dat mooi zijn, dat we nog lang terugdenken aan dit jaar als het jaar van ons vakantieproject. En niet als het jaar van het coronavirus.‘
* Het project ‘WIJ-zijnerevenussenuit-LAND van Wijland is één van de vele Ontdekkingtroef-projecten overal in Vlaanderen, die Iedereen Verdient Vakantie ondersteunt.
** Zelf inspiratie opdoen voor een dorpeltrekking? Vraag hier je ontdekkingtroef-pakket aan.
Jorinde Maes is sinds januari 2021 hét vakantiegezicht van De RuimteVaart. Ze werkt binnen de gezinswerking Wijland, o.a. op het vakantieproject. Eerder werkte ze als stagiair in het sociaal restaurant. Haar rustige en volhardende aanpak wordt door haar collega’s gewaardeerd. ‘Wij zouden al lang beren op de weg zien, maar Jorinde begint er direct aan, stap voor stap en brengt het tot een goed einde.’ Ze gaat dagelijks met haar kat aan de leiband wandelen in het Josaphatpark in Brussel.
Sarah Blokken werkt sinds 2017 bij de gezinswerking Wijland van de RuimteVaart. Haar collega’s zien haar als de mooimaker van het team: alles wat ze maakt doet ze met veel zorg. ‘Als zij een kalender maakt, wordt die gepimpt met kleuren, figuren en stickertjes. Fijn om te zien, uit te delen en te krijgen. Leuk en luchtig. Dat maakt Wijland ook Wijland.’
Klara Roelants is sinds 2018 een enthousiast lid van het Wijlandteam. ‘Klara is steeds het zonnetje in huis’, zeggen haar collega’s. Koffiekoeken hebben daar een positieve, spinnen een negatieve invloed op. ‘Als ze iets zegt, kan je er van op aan.’
De RuimteVaart in Leuven is een vereniging waar armen het woord nemen. Een bijzonder levendige plek met een sociaal restaurant, de gezinswerking Wijland, een naaiatelier, energiesnoeiers, een buurtmoestuin, en meer. Vele mensen bouwen er aan een plek zonder uitsluiting, zetten er hun talenten in en komen er thuis.
Bij gezinswerking Wijland komen kinderen, ouders en begeleiders samen om te spelen en te groeien. Ouders ontmoeten er andere ouders en kunnen er hun netwerk uitbreiden.
Dit verhaal werd gepubliceerd op 22 juni 2021 in de categorie Gezinsuitstap.
Neergepend door
Els Hillaert leeft op van inspirerende verhalen horen en delen, invoelend luisteren, woorden die de kern raken, zorgzaam samenwerken en meewerken aan diepgaande verandering. Sinds maart 2020 is ze verhalenwever bij Iedereen Verdient Vakantie en ook als freelancer schrijft ze graag heldere en bezielde tekst en verhalen voor waarde.n.volle initiatieven.
We ontdekten nieuwe plekken én andere kantjes van elkaar
In gesprek met Angela Van Bauwel | 22 januari 2021
Met vrienden op dobbelsteentocht
Met Bianca, een vriendin, haar kinderen en mijn dochter
ging ik deze zomer op ontdekkingstocht bij mij in de buurt in Eksaarde.
We namen het dorpeltrekboekje*, een dobbelsteen en picknick mee.
De kinderen bepaalden de weg
door te gooien met de dobbelsteen.
We stapten en stopten.
We luisterden welke vogels we konden horen.
We spraken over koetjes en kalfjes
en telden ze in de wei.
Het zoontje in de buggy vond een stok.
Vanaf dan wou hij enkel nog wandelen, met de stok.
Het was een prachtige zomerdag.
Aan een vijver bij een oud gebouwtje stopten we.
Wat was het er heerlijk rustig!
We aten er onze picknick op.
We ontdekten op verschillende manieren.
Meer leuke plekjes in de buurt.
We ondersteunden elkaar.
We tetterden, lachten en deden serieus.
De kinderen hadden het naar hun zin.
En terug thuis gaf ik iedereen nog een ijsje.
Je hebt niet veel nodig om samen te genieten.
Dat leer je ook door armoede.
Quality time met mijn dochter
Met mijn dochter ga ik ook vaak op ontdekking.
Moeder-en-dochter-momentjes.
We namen een nieuwe fietsroute.
We zochten een dreefje toen we niet langs de grote baan wilden.
En opeens fietsten we in een soort oprijlaan
met rijen hoge bomen langs weerszijden.
‘Net als in de film!’ Riepen we.
Mijn dochter is een echte ontdekker.
‘En nu wil ik dat wegje in’, zegt ze wel vaker.
’t Is hier eigenlijk een heel mooie streek om te wandelen en fietsen.
Dat zagen we deze zomer nog meer.
We kwamen aan een grote vijver, met een prachtig lindeboom.
Op de Kruiskapelroute.
In de vijver stond een reiger.
Een echte of een standbeeld?
Dat zagen we lang niet. Tot we vlakbij waren.
Wat hebben we toen gelachen!
We combineren wandelen en TikTokfilmpjes.
Tijdens het wandelen steekt ze haar gsm eens weg.
En op leuke plekjes maken we dan filmpjes.
Dat doet zij heel graag. Dat is quality time met mijn dochter.
Op ontdekking komen we uit onze comfortzone.
We maken plezier, zingen soms samen en doen zottekes.
En we praten eens anders, in een heel relaxte sfeer.
Dat is geluk.
De ontdekkingsmicrobe doorgeven
En als vrijwilliger kunnen we dat geluk doorgeven.
Door ontdekkingtroef-pakketten en een woordje uitleg aan vele mensen te geven.
Door met een kleine groep op ontdekkingtroef-tocht te gaan in Lokeren.
Dat maakt het nog mooier.
*Het dorpeltrekboekje zit in het pakket #ontdekkingtroef van Iedereen Verdient Vakantie.
Je kan hier zo'n pakketje bestellen om zelf op dorpeltrekking te gaan.
Angela Van Bauwel woont samen met haar man, 18-jarige zoon en 12-jarige dochter in Eksaarde bij Lokeren. Na een faillissement hebben ze heel diep en in de armoede gezeten. Ze is trots te kunnen zeggen dat ze door heel veel vechten nu uit de armoede geraken en weer kunnen ademhalen. Met dank ook aan Bert van De Moazoart. Ze was lang vrijwilliger bij Rap Op Stap Lokeren en bij De Moazoart. Ze kunnen nog steeds op haar rekenen. Angela heeft al 11 jaar te kampen met reuma en fibromyalgie, maar blijft vechten om zoveel mogelijk te doen wat ze belangrijk vindt. Ze doet nu vrijwilligerswerk bij paarden. Het buitenwerk en het contact met de paarden doen haar echt openbloeien. Dat paarden zo’n therapeutische werking hebben, had ze nooit kunnen bedenken!
Dit verhaal werd gepubliceerd op 22 januari 2021 in de categorie Gezinsuitstap.
Neergepend door
Els Hillaert leeft op van inspirerende verhalen horen en delen, invoelend luisteren, woorden die de kern raken, zorgzaam samenwerken en meewerken aan diepgaande verandering. Sinds maart 2020 is ze verhalenwever bij Iedereen Verdient Vakantie en ook als freelancer schrijft ze graag heldere en bezielde tekst en verhalen voor waarde.n.volle initiatieven.
Opeens op een camping, samen onder de partytent
In gesprek met Abdel Ahmindach | 3 december 2020
Efkes weggaan is zo belangrijk
Efkes weggaan is zo belangrijk. Ruimte, plezier, avontuur.
Niet alleen voor ons. Het voorkomt ruzie in gezinnen!
Hier zeggen de kinderen snel ‘Laat mij met rust.’
Samen op stap komen ze goed overeen.
We gaan vaak naar buiten. Fietsen, wandelen, zwemmen.
De kinderen hebben dat nodig en verdiend na een week school.
Ook uitstappen doen we graag. Zee, Zoo, Plopsaland.
Door Rap op Stap kunnen we er heen.
De kinderen kijken er telkens naar uit en leren veel.
Gisteren herkenden ze Gent op tv: ‘Kijk, daar zijn wij geweest!’
Roste centjes voor Marokko
Elk jaar willen we naar Marokko. Vorig jaar was het onzeker:
Onze auto was kapot, we hadden geen geld voor de reparatie.
Mijn dochter schudde haar spaarpot leeg, alle roste centjes:
‘Hier papa, voor de auto, voor Marokko.’
We vonden een oplossing en gingen. De sfeer is er heel anders:
Is het niet voor vandaag, het is voor morgen.
Voor de kinderen is het de hemel op aarde:
Aan zee, verwend door hun grootouders.
En wij kunnen eens alles loslaten.
Geen slecht nieuws in de brievenbus.
Familie ontmoeten in Oostende
Dit jaar was alles anders. We bleven deze zomer hier:
We konden samen een week naar Vayamundo.
Overdag naar zee, en binnen zwemmen à volonté.
Een paradijs waar we allemaal van genoten.
Het mooiste was toen mijn neef uit Frankrijk belde:
‘We komen vandaag op bezoek.’ - ‘Maar we zijn aan zee!’
De kinderen waren zo blij: eindelijk konden ze de baby vasthouden.
En mijn neef en zijn vrouw genoten met ons mee.
Elk moment met Rap op Stap is een goed moment!
Ik vertel het aan andere mensen die het moeilijk hebben.
Laat ons dat doen!
In augustus wilden we nog een weekend weg. Vayamundo was volzet.
Begrijpelijk, vele mensen willen eens gaan.
Camping Noordzee was nog vrij. ‘Laat ons dat doen!’ Zei ik.
‘Desnoods slapen we in de auto, zoals onderweg naar Marokko.’
Ik kocht een eenvoudige partytent, en heel toevallig een koopje:
Twintig dekens in een inboedel-verkoop.
De kinderen werden verrast, opeens op een camping aan zee.
’t Was een plezant avontuur, samen onder de partytent!
De kinderen vonden het geweldig.
Een mini-Marokko-ervaring.
Abdel Ahmindach en zijn vrouw Bouchra en hun 5 kinderen Souheyla, Amal, Rania, Ilias en Asma wonen in Lokeren. Ze zijn heel blij dat ze van hun appartement konden verhuizen naar een huis met een tuin. Op stap gaan in Lokeren en ver erbuiten, daar genieten ze heel erg van. Ze gaan graag naar het sociaal restaurant van Ontmoetingshuis de Moazoart en zijn heel dankbaar voor de hulp die ze er krijgen. Waar mogelijk helpen zij ook graag anderen. Ze steken vaak een handje toe bij de voedselpakketten en vertellen mensen over Rap op Stap.
Dit verhaal werd gepubliceerd op 3 december 2020 in de categorie Gezinsuitstap.
Neergepend door
Els Hillaert leeft op van inspirerende verhalen horen en delen, invoelend luisteren, woorden die de kern raken, zorgzaam samenwerken en meewerken aan diepgaande verandering. Sinds maart 2020 is ze verhalenwever bij Iedereen Verdient Vakantie en ook als freelancer schrijft ze graag heldere en bezielde tekst en verhalen voor waarde.n.volle initiatieven.
Rust vinden in ‘t Meetjesland: “Volgend jaar willen we terug!”
In gesprek met Wendy Mignolet | 1 oktober 2020
‘Volgend jaar willen we terug! En dan graag voor een week,’ zegt Wendy Mignolet. In augustus verbleef ze samen met haar drie kinderen en mama drie dagen in de jeugdherberg van Maldegem in het Meetjesland. Het was één van haar zoontjes die hen richting Maldegem trok. Dus organiseerde Wendy een verblijf en twee uitstappen, met de boeken van Iedereen Verdient Vakantie. Het werd een uitstap waarin ze vrijheid, rust en gastvrijheid ervaarden, en vooral ook fijn samenzijn met het gezin. Daar willen we graag meer over horen!
‘Eén van mijn zoontjes is zot van treinen en wees in de boeken van Iedereen Verdient Vakantie steeds naar de stoomtrein in Maldegem. Ik zag toen ook de jeugdherberg in Maldegem en begon te plannen.’
Vakantie plannen met de boeken in de hand
Wendy vindt het ondertussen evident om alles zelf uit te zoeken en te plannen: ‘Ik leg het boek van de vakanties naast dat van de daguitstappen. Zo plan ik ons verblijf en de uitstappen. Uiteindelijk zijn de boeken vrij duidelijk.’ Op voorhand maakte ze een hele planning van hun verblijf, inclusief een uitstap naar de stoomtrein van Maldegem en eentje naar het zwembad van Brugge. De duidelijke planning is vooral voor haar tienerdochter – die autisme heeft - erg belangrijk.
“Ik vind het heel belangrijk dat mijn dochter zich deel van het gezin voelt. De vakanties helpen daarbij.”
Samenzijn als gezin
De vakanties zijn belangrijke momenten van samenzijn, van samen genieten. Mede omdat haar dochter doorgaans in een MPI verblijft. ‘Ik vind het heel belangrijk dat ze zich deel van het gezin voelt. De vakanties helpen daarbij.’
Wendy gaat ook vaker op vakantie met Horizont vzw, die onder andere vakanties organiseren voor alleenstaande ouders met kinderen. Ze geniet van die vakanties: ‘Ik heb er ook al vrienden gemaakt.’
Alleen met het gezin geeft dan weer meer vrijheid, zeker in een jeugdherberg. ‘Je moet enkel op tijd zijn voor het eten. Daarnaast heb je vrijheid en kan je je dag helemaal zelf invullen.’
Alles was goed.
Prikkelarm op vakantie
Omdat ook haar zoontjes een milde vorm van autisme hebben, zoekt Wendy telkens naar een rustige omgeving zonder te veel prikkels. ‘Jeugdherbergen zijn eenvoudig ingericht, vaak ook gelijkaardig. Dat is goed voor de kinderen, want herkenbaar. Het terrein van de jeugdherberg was ook heel leuk om te spelen en ligt rustig in de natuur. Ik heb echte buitenkinderen. Ook thuis gaan we vaak naar het bos. We waren heel blij dat we daar zaten en niet aan zee terwijl het er zo druk was met het mooie weer.’
“Het terrein was heel leuk om te spelen en rustig in de natuur. Wat fijn dat we daar zaten en niet in de drukte aan zee.”
Alles was goed
Ook Wendy’s mama ging mee. Dat is gezellig en Wendy is dan ook meer gerust als één van de kinderen het even moeilijk heeft. Wendy denkt met plezier terug aan een moment terwijl ze in de jeugdherberg waren. ‘Mama en ik waren rustig aan het praten in de studio. Ondertussen zagen we de kinderen met z’n drieën mooi samenspelen op de speeltuin op het binnenplein. Alles was goed. Van binnen heb je overzicht over het hele stuk, dat is daar zo handig! Als mijn kinderen zich amuseren is het voor mij goed.’
Terugkeren naar waar het goed is
Wendy hoopt dat ze andere ouders met kinderen met een beperking kan aanmoedigen om ook op vakantie te gaan. Naast de rust en het veilig spelen, ervaarde zij ook gastvrijheid in Maldegem: ‘Uitbaatster Griet en haar ouders waren heel vriendelijk en gastvrij. We kregen zelfs een ijsje toen we in het warme weer terugkwamen van de stoomtrein. Met de bus vanuit Brugge is de plek ook makkelijk te bereiken. Wat deze jeugdherberg ook speciaal maakte voor ons, is dat we in een soort studiootje verbleven. Met een kitchenette en douche en toilet op de kamer. En omdat er twee aparte plaatsen waren in de studio, konden mijn dochter en mama er nog een spelletje spelen, terwijl de jongens al sliepen.’
Zot van treinen...
Iedereen had het zo naar z’n zin, dat Wendy graag terug wil naar de jeugdherberg in Maldegem. Voor de kinderen is het soms makkelijker om terug te gaan naar een plek die ze al kennen. Wendy hoopt er de volgende keer een hele week te kunnen verblijven. ‘Want in Maldegem en Brugge is nog veel meer te ontdekken.’
Wendy Mignolet is alleenstaande mama van een tienerdochter en tweelingjongens van 5 jaar. Ze houdt van er samen op uit trekken met haar kinderen en van wandelingen met de honden. Wendy hoopt van harte dat haar kinderen ondanks hun beperking een mooie toekomst krijgen en dat ze nog lang van hen mag genieten.
Dit verhaal werd gepubliceerd op 1 oktober 2020 in de categorie Gezinsuitstap.
Neergepend door
Els Hillaert leeft op van inspirerende verhalen horen en delen, invoelend luisteren, woorden die de kern raken, zorgzaam samenwerken en meewerken aan diepgaande verandering. Sinds maart 2020 is ze verhalenwever bij Iedereen Verdient Vakantie en ook als freelancer schrijft ze graag heldere en bezielde tekst en verhalen voor waarde.n.volle initiatieven.
Na de vakantie zien we thuis ook meer moois
In gesprek met Nabeel en Noor | 24 juli 2020
‘Prachtig!’ Zo vatten vader Nabeel en dochter Noor (13 jaar) hun 4-daagse vakantie samen. Nabeel, zijn vrouw en hun 4 tieners verbleven in een appartement op vakantiedomein Floreal in La Roche-en-Ardenne. Hun ogen schitteren als ze over de vakantie vertellen: over de schoonheid van de Ardense bergen en het plezier om samen achter een pingpongbal aan te gaan. ‘En toen we terug thuiskwamen vonden we ons eigen huis ook weer mooier’, vertellen ze. Af en toe vertaalt Noor een woord of zin voor haar vader of mij.
Ik ontmoet vader en dochter in Wijkcentrum De Kring in Eeklo. Ze zijn net 4 dagen terug thuis van hun vakantie. Voor de tweede keer gingen ze in België op vakantie met Iedereen verdient Vakantie. Dit jaar was hun vakantie nog veel leuker dan vorig jaar, en dat kwam vooral door de plek. Met meer comfort, een mooie en rustige omgeving en meer speelmogelijkheden. Al hadden ze ook wat corona-tegenslag: het zwembad, de bowling en biljart konden pas opengaan op de dag dat zij weer vertrokken.
“Kunnen spelen is voor de kinderen het belangrijkste. Mij deden de rust en de natuur goed.”
Zomervakantie plannen in de winter
‘Mocht ik geen gezin hebben, ik zou niet op vakantie gaan. Maar als de kinderen gelukkig zijn, ben ik het ook’, zeg vader Nabeel. Dus maakte hij al twee winters op rij plannen voor een korte zomervakantie. Met behulp van Lien van het Rap op Stapkantoor in Eeklo zocht hij betaalbare mogelijkheden. En met het hele gezin kozen ze een mooie, haalbare vakantieplek. Om dan, maanden op voorhand, te beginnen dromen, uitkijken en sparen …
Riviergeluiden als muziek
Dit jaar genoot Nabeel ook van de vakantie. ‘Ik heb vier dagen naar de bergen gekeken. Zo mooi. Langs elke kant had je een ander zicht. Die prachtige bergen gaven me een rustig en heel mooi gevoel. En het was er zo stil. Zonder lawaai van de straat en de auto’s zoals thuis. Kunnen spelen is voor de kinderen het belangrijkste. Mij deden de rust en de natuur goed. De rivier, de Ourthe, was dichtbij. Luisteren naar het geluid van de rivier, daar genoot ik van. Het klonk als muziek. Zo mooi. Net als de Iraakse muziek waar ik van hou.’
“Het zou leuk zijn om ook thuis vaker dingen samen te doen met het hele gezin, zoals op vakantie.”
Samen achter een pingpongbal
Noor vertelt enthousiast over haar mooiste vakantiemoment, toen tijdens het pingpong spelen het balletje in het gesloten buitenzwembad belandde: ‘Ineens zochten we allemaal samen naar oplossingen, zonder dat we op de zwembadplek konden. De mensen keken naar ons. We werkten samen en de wind hielp door het balletje naar de rand te blazen. En toen hadden we het terug en konden we verder spelen.’
“Als we altijd thuisblijven, zien we het mooie niet meer. Als we op vakantie gaan, zien we zoveel mooie en nieuwe dingen. En als we enkele dagen later weer thuiskomen, zien we ook weer de mooie dingen aan onze thuis.”
Het mooie van vakantie en thuis
Enkele dagen op een vakantieplek doorbrengen, zorgt voor een andere sfeer. ‘Het zou leuk zijn om ook thuis vaker dingen samen te doen met het hele gezin, zoals op vakantie’, zegt Noor. ‘We speelden voor het eerst minigolf, en mijn jongste kinderen bleken er heel goed in te zijn. Dat was een grote verrassing voor me’, zegt Nabeel. ‘Als we altijd thuisblijft, zien we het mooie niet meer. Maar als we op vakantie gaan, zien we zoveel mooie en nieuwe dingen. En als we enkele dagen later weer thuiskomen, zien we ook weer de mooie dingen aan onze thuis. Toen we terug in Eeklo aankwamen, zagen we de nieuwe zandbak op de markt, van Eeklo Beach. Dat maakte de kinderen heel blij.’
Nieuwe vakantiedromen
Het gezin bekijkt of het mogelijk is om deze zomer nog naar een pretpark te gaan, want de kinderen willen dat graag. Noor en haar grote zus willen graag eens kamperen, maar dat is voor de ouders niet haalbaar, omwille van Nabeels gezondheidsproblemen. Nabeel droomt al van het samen zoeken naar een vakantieplek voor volgend jaar. En van het einde van het coronavirus, zodat zijn kinderen niet beperkt worden in hun activiteiten, en contact leggen weer makkelijker gaat.
Nabeel Al Taie woont sinds 3 jaar in Eeklo en ging samen met zijn vrouw, 2 dochters en 2 zonen (19, 18, 13 en 12 jaar) voor de tweede keer op een korte vakantie in België via Iedereen Verdient Vakantie. Nabeel en zijn gezin komen uit Irak, waar hij werkte als journalist, wat binnen de politieke context heel onveilig was. Daarom vluchtte hij 4 jaar geleden naar België. Hij heeft veel medische problemen en voortdurend zware pijn, waardoor hij niet kan werken en het liefst thuisblijft. Dat alle gezinsleden hier goed hun draai hebben gevonden, is heel belangrijk voor hem. Zijn grootste droom is dat de kinderen hier altijd gelukkig zijn.
Noor Al Taie (13 jaar) kijkt er naar uit om in september naar het eerste middelbaar te gaan. Ze wil graag dokter worden. Ze houdt van rolschaatsen, lezen, schilderen en tekenfilm kijken. Ze wil graag eens kamperen en droomt ervan naar Disneyland Parijs te gaan.
Dit verhaal werd gepubliceerd op 24 juli 2020 in de categorie Gezinsuitstap.
Neergepend door
Els Hillaert leeft op van inspirerende verhalen horen en delen, invoelend luisteren, woorden die de kern raken, zorgzaam samenwerken en meewerken aan diepgaande verandering. Sinds maart 2020 is ze verhalenwever bij Iedereen Verdient Vakantie en ook als freelancer schrijft ze graag heldere en bezielde tekst en verhalen voor waarde.n.volle initiatieven.
Vakantie voor gezinnen met een ernstig ziek kind: de max!
In gesprek met Yves Bisschops | 16 juni 2020
Vzw Villa Max biedt kosteloze en unieke vakanties aan voor gezinnen met een ernstig ziek kind. Voor hun vakanties werken ze samen met Casa Ametza, een toeristische partner in het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Yves Bisschops, die zich bezighoudt met de public relations en fondsen van de organisatie, vertelt me met veel enthousiasme over het netwerk van Villa Max, de dromen van de organisatie en het belang van vakantie.
Het concept
Yves doet de geschiedenis van Villa Max uit de doeken. ‘De organisatie is eigenlijk ontstaan uit het concept van Villa Pardoes in Nederland. Zij bieden vakanties aan voor gezinnen met een ernstig ziek kind. Oorspronkelijk organiseerde Villa Pardoes deze vakanties voor zowel Nederlandse als Belgische gezinnen, maar het succes in Nederland werd zo groot dat ze moesten besluiten om zich enkel nog tot Nederlandse gezinnen te richten’, zegt Yves. Het concept was echter zo inspirerend voor veel Belgische gezinnen, dat Marleen en Redgy, zelf ouders van een ziek kindje, het initiatief namen om een soortgelijke organisatie in België op te zetten. Villa Max was geboren.
Het netwerk van Villa Max als een warm deken
Villa Max krijgt geen subsidies. ‘Alle centen die binnenkomen, komen van bedrijven, verenigingen of particulieren die sponsoren. Hun financiële en logistieke hulp maakt onze vakanties mogelijk’, aldus Yves. ‘De vraag is groter dan het aanbod. Om ook het aanbod te doen groeien, is een groter netwerk van ondersteunende partners nodig, die zich liefst voor langere termijn engageren. Zonder partners zou Villa Max niet bestaan.’
De nood aan vakantie voor Belgische gezinnen met een ziek kind is zo groot dat Villa Max moest uitbreiden. ‘Een paar jaar geleden zijn we dan ook gestart met allerlei initiatieven om Villa Max extra bekend te maken en nieuwe partners aan te trekken. Want hoe meer partners je kan bereiken, hoe meer gezinnen kosteloos op vakantie kunnen’, zegt Yves.
“Ik hoor soms dat wij in een harde maatschappij leven. Ik zie dat ook af en toe, maar ik voel dat zelf niet. Omdat ik het geluk heb om in zo’n warme omgeving te mogen werken.”
Samen met de partners, bestaat het netwerk van Villa Max uit een heleboel vrijwilligers. Allemaal geëngageerde mensen met een groot hart die mee instaan om de vakanties mogelijk te maken. Yves: ‘Ik hoor soms dat wij in een harde maatschappij leven. Ik zie dat ook af en toe, maar ik voel dat zelf niet. Omdat ik het geluk heb om in zo’n warme omgeving te mogen werken.’
Yves vertelt dat hij in zijn job bij Villa Max al heel veel warme projecten is tegenkomen, waarvan de initiatiefnemers de mensen waarvoor ze het doen vaak zelf niet kennen, maar zich toch inzetten. ‘België is echt warmer dan we denken’. Hij verwijst naar het project ‘Crazy Crochet’, dat hij samen met Kathy Vanden Broek, onthaalmedewerkster bij Casa Ametza, opzette voor de Warmste Week. Het doel: mensen zelf een dekentje laten haken om zo het wereldrecord van ‘grootste gehaakte poncho ter wereld’ te kunnen verzilveren. Meer dan duizend mensen, verspreid over heel België en zelfs over de landsgrenzen heen, hebben zich geëngageerd voor dit solidaire project. ‘De meer dan 5000 dekentjes werden verkocht voor de Warmste Week en het deel dat niet verkocht geraakte, werd geschonken aan andere goede doelen. Zo ondersteunen we weer andere organisaties.’ Villa Max heeft duidelijk een maatschappelijke functie.
Vakanties zonder drempel
Voor gezinnen met een ernstig ziek kind is het geen evidentie om op vakantie te gaan. De succesformule van Villa Max ligt precies in het wegnemen van drempels, zowel financieel als logistiek. De vakanties zijn kosteloos en alles wordt aangepast op basis van de zorgbehoeften. De organisatie zorgt dat hun aanbod bij de juiste mensen terecht komt en selecteert de gezinnen zorgvuldig. Yves: ‘Als een gezin geselecteerd wordt, belt Villa Max hen op voorhand op en gaan ze samen op zoek naar een geschikte vakantie op maat die aan alle noden voldoet. Ook wat medische behoeften betreft, kijken we erop toe dat alle zorgmiddelen ter beschikking gesteld kunnen worden. We proberen om zo goed als mogelijk voorbereid aan de start te komen.’
“Op vakantie komen gezinnen uit hun isolement. Ze maken weer connectie met de buitenwereld.”
Daarnaast kunnen de gezinnen tijdens een Villa Max-vakantie vrijblijvend deelnemen aan tal van activiteiten die volledig georganiseerd worden door vrijwilligers: er is dagelijks kinderanimatie, er zijn knutselactiviteiten, spelletjes,… ‘Het volledige aanbod wordt zo opgesteld dat iedereen op maat kan deelnemen. Zo hebben we bijvoorbeeld een groot ganzenbord met grote dobbelstenen. Het ene kind kan die dobbelstenen gewoon smijten en daarvoor zijn hele lichaam gebruiken, een ander kind heeft alleen zijn armen om te smijten maar daar zit dan serieus wat kracht achter, en nog een ander kind bedient de dobbelstenen vanop een scherm uit de rolstoel.’ Aan de kant wordt telkens koffie en thee klaargezet, zodat ook de ouders bij de activiteiten betrokken kunnen worden als ze dat willen.
‘Er komen altijd zes gezinnen tegelijk op vakantie’, zegt Yves. ‘Maar elk gezin kan zelf kiezen hoe ze hun vakantie willen beleven’. Gezinnen kunnen samen of apart activiteiten doen. Ze kunnen uitstappen maken via Iedereen Verdient Vakantie of een stadsbezoek aan Antwerpen brengen. Er is een aangepast zwembad in de buurt en in het nabije park kunnen ze bootje varen, minigolven,... ‘Elke vakantieweek verloopt telkens anders, naargelang wat de vrijwilligers en partners aanbieden’, zegt Yves.
Casa Ametza als de ideale vakantiesetting
Casa Ametza in Brasschaat ondersteunt alle Villa Max-vakanties. Hun zes huisjes zijn helemaal aangepast aan alle zorgnoden. De huisjes worden op maat aangekleed voor de gezinnen om het ultieme vakantiegevoel te creëren: met smileys aan het raam en helemaal ingericht op zen Villa Max.
Yves zegt dat er meteen een klik was: ‘Dankzij onze samenwerking kan Casa Ametza de huisjes sowieso bepaalde delen van het jaar verhuren aan het doelpubliek dat zij voor ogen hebben. Bovendien klopt de locatie helemaal’, vertelt Yves. Casa Ametza ligt in het park van Brasschaat, waar voldoende ruimte en rust is, waar ongelooflijk veel mogelijkheden zijn om je te amuseren als gezin en toch dicht genoeg bij een ziekenhuis voor als het echt even nodig is. ‘Natuurlijk hopen we dat de gezinnen geen gebruik moeten maken van een ziekenhuisbezoek, maar de mogelijkheid ertoe geeft wel een extra veiligheid.’
Over het belang van vakantie
Dankzij de drempelverlagende werking van Villa Max, kunnen gezinnen met een gerust gevoel op vakantie vertrekken. Vakantie kan dan de kracht geven om een volgende stap te zetten. Vakantie kan er dan voor zorgen dat er terug een deur is die opengaat, ongeacht de moeilijkheden waar gezinnen nog doorheen moeten.
Yves vertelt dat het hele vakantiegebeuren een echt proces is: ‘Je hebt de fase vóór de vakantie, die begint vanaf het moment dat je als gezin wordt opgebeld. Je kan dan beginnen uitkijken naar de vakantie en hebt een doel voor ogen. Zeker voor onze gezinnen is dit een belangrijk aspect. Dan is er de vakantie zelf die we maximaal zo tof willen maken en op maat van elk gezin. En dan is er nog de fase achteraf’.
“Ik wil nog meer gezinnen een deugddoende vakantie kunnen aanbieden. Er zijn zoveel gezinnen die er nood aan hebben.”
Als Yves vertelt over de fase achteraf, wordt het belang hiervan al snel duidelijk. Deze fase gaat over de essentie van vakantie, over de helende werking. Heel veel mensen hebben kracht gekregen, energie kunnen opdoen en zien weer mogelijkheden naar de toekomst toe. En ook heel belangrijk: ze hebben een netwerk opgebouwd onder de gezinnen. ‘Als je een ziek kind hebt, zit je meestal in een isolement, je komt niet vaak meer buiten. De ene ouder zit in het ziekenhuis bij het zieke kind, de andere ouder zit thuis bij het gezonde kind. Op vakantie komen ze uit hun isolement. Ze maken weer connectie met de buitenwereld en delen op het einde vaak telefoonnummers om nadien ervaringen uit te kunnen wisselen’.
Sommige gezinnen merken ook dat ze samen wél dingen kunnen doen waarvan ze niet wisten dat het mogelijk was. Yves vertelt over een gezin met een kindje dat al 4 à 5 jaar niet meer was gaan zwemmen. Tijdens de vakantieweek via Villa Max, waar ze konden zwemmen in een aangepast zwembad, beseften ze dat samen zwemmen wel mogelijk was. Het gaat dus vaak om kleine stappen, maar met zo’n grote impact. ‘We doen inspanningen en zien meteen het effect op de gezinnen. Dat is telkens onbeschrijflijk’, zegt Yves. ‘Samen met de vrijwilligers ben ik elke keer opnieuw ontroerd.’
Vakantie in tijden van corona
Ook bij Villa Max hebben ze de impact van corona duidelijk gevoeld. De vakantieweek in de paasperiode werd geannuleerd.
Yves vertelt dat gezinnen met een ziek kind in deze vreemde tijd net nog meer nood hebben aan vakantie. ‘Ze hebben nog meer behoefte om te kunnen uitkijken naar iets, om kracht en energie op te doen.’ Het is belangrijk voor mensen om een doel voor ogen te hebben. In deze coronatijd missen mensen dat doel van ergens kunnen naar uitkijken. ‘Dat is vakantie vooral, een doel om naar uit te kijken.’
“Het volledige aanbod wordt zo opgesteld dat iedereen op maat kan deelnemen.”
Hoewel de nood groot is, zullen deze gezinnen nu niet spontaan zeggen dat ze op vakantie willen. ‘Omwille van de ziekte van hun kind, willen ze zeker nu geen risico’s nemen.’ Villa Max probeert dus alles in het werk te stellen om de zomervakanties maximaal voor te bereiden op basis van de meest voorzichtige coronamaatregelen. Zodat, als de vakanties kunnen doorgaan, de gezinnen met een gerust hart kunnen vertrekken. ‘We hebben al een strikt coronadraaiboek uitgewerkt om vakanties toch mogelijk te maken’, vertelt Yves. ‘We gaan op voorhand al een persoonlijke spel- en knutseldoos meegeven met de gezinnen, zodat iedereen zijn eigen pakketje heeft. Gezamenlijk spelen zal mogelijk zijn, mits de nodige afstand en het dragen van mondmaskers.’ De aparte huisjes in Casa Ametza zijn ook een voordeel. ‘We kunnen alles binnen de huisjes aankleden zodat ze voldoen aan de veiligheidsnormen.’
Een eigen villa als droom
Yves is een dankbaar man. ‘Bij Villa Max ontvangen we gezinnen die niet altijd door de gelukkigste tijd van hun leven gaan en je kan mee helpen om hen de gelukkigste week van hun leven geven. Dat geeft me zoveel vreugde.’
De ultieme droom van de initiatiefnemers, Marleen en Redgy, is om een eigen huis te bouwen, een echte Villa Max, waar ze het hele jaar door gezinnen kunnen ontvangen. Als ik aan Yves vraag wat in tussentijd zijn hoop is voor de toekomst, antwoordt hij overtuigd: ‘nog meer gezinnen een deugddoende vakantie kunnen aanbieden. Er zijn zoveel gezinnen die er nood aan hebben.’ Vakantie op zen Villa Max: kosteloos en toch onbetaalbaar!
Yves Bisschops begon een jaar geleden bij Villa Max, na 26 jaar actief te zijn geweest als verantwoordelijke in 2 organisaties voor personen met een beperking. Hij kreeg de taak om Villa Max nog meer in de kijker te zetten, nieuwe initiatieven op te zetten en partners aan te trekken. Dit alles met het doel om nog meer gezinnen een fijne vakantie aan te bieden en Villa Max blijvend op de kaart te zetten.
Met trots kan Yves melden dat samen met een warme groep van vrijwilligers en partners al meer dan 80 gezinnen hebben kunnen genieten van een deugddoende Villa Max-vakantie.
De ambitie van Yves is om Villa Max nog meer basis te geven en extra partners te vinden die Villa Max ondersteunen.
Dit verhaal werd gepubliceerd op 16 juni 2020 in de categorie Gezinsuitstap.
Neergepend door
Michelle Roosenbroeck werkt voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie van Toerisme Vlaanderen. Zij houdt van reizen en nieuwe mensen en culturen ontdekken. In haar werk als vakantiebemiddelaar organiseert ze daguitstappen en vakanties voor mensen die het moeilijker hebben om vakantie te beleven. Michelle gelooft dat vakantie ons leven rijker maakt, omdat het vreugde en innerlijke rust brengt. Ze houdt van luisteren en schrijven, en als verhalenwever kan ze die twee passies combineren en mensen aanmoedigen om vakantie te beleven.
