“We rijden in een rode bus
over slingerende wegen
van de bergen tot aan de zee
we reizen op gevoel”
Els Milleville zingt mee met het Troevertjeslied.*
Joni Tierens’ handen en benen dansen mee op de muziek.
Ze zitten in de ontzettend gezellige Troevertjesbus.
Op een zonnige woensdag, aan de rand van een woonwijk in Diksmuide.
Pieter speelt voor hen een privéconcert op de piano.
Hij brengt de vrolijke sfeer erin.
Lalalalalalalai lalalala
Els, Joni en Pieter in de bus ‘de kleinste concertzaal ter wereld’.
Door de open deur genieten Yarka, begeleider Dries en ik mee.
En dan gaat Els pianospelen.
Pieter toont haar hoe ze de pedalen kan bedienen.
Els raakt aandachtig de toetsen aan.
Uit de stilte ontstaan steeds nieuwe klanken.
Harmonieuze melodietjes. En opnieuw.
Er verandert iets in de sfeer. Bij ons allemaal.
Er valt een rust over ons.
Waaw, zegt Yarka. Dit is mindfulness.
Ze gaat in het gras tegen een boom zitten.
De franjes dansen in de wind.
De vogel in de kooi huppelt mee op de muziek.
Door het raam krijg je een vergezicht van grasland.
Knotbomen en een poel die glinstert in de zon.
Binnen voelt behaaglijk samen.
Els blijft spelen. Spelen en vertellen.
Haar muzikale verhaal.
Luister je mee?
Dan neemt Joni plaats aan de piano.
Els gaat bij Yarka in het gras zitten.
Ik kruip wat dichter bij Joni.
Ook Joni neemt ons pianospelend mee
open en vrij - in zijn wereld.
Iedereen applaudisseert. Joni ook.
Hij steekt zijn duim op.
En speelt opnieuw:
In mij trilt een diepwarme, rustige levendigheid.
Ik denk die ook bij de anderen te zien.
Dat is het, zegt Yarka.
Plots geraakt worden door het onverwachte,
door wonderlijke schoonheid en talenten van mensen.
Wat een samenhorigheid is er nu voelbaar.
Pieter glundert: dit is wat zo vaak gebeurt.
Joni heeft nog een melodietje in zijn hoofd.
De ogen van Els stralen.
Ze zijn klaar om te gaan wandelen.
Samen met begeleider Dries.
* Els en Joni hadden de eer om de Troevertjesbus te ervaren in een soort ‘avant première’. Een daguitstap met de Troevertjesbus naar bijzondere plekjes in de Westhoek, is onderdeel van het Ontdekkingtroef-project ‘Westhoektroevertjes’ van WVA vzw, dat Pieter Lonneville en Yarka Neutens trekken.
Joni Tierens en Els Milleville wonen samen in VillaVip Diksmuide. In een VillaVip wonen mensen met een beperking samen in gezinsverband met een zorgkoppel, Nikka en Koen in Diksmuide.
Joni heeft groene vingers en houdt van schapen en koeien aaien en wil graag nog eens naar de Menenpoort. Els heeft gouden knutselhanden.
Dit verhaal werd gepubliceerd op 29 april 2021 in de categorie Daguitstap.
Neergepend door
Els Hillaert leeft op van inspirerende verhalen horen en delen, invoelend luisteren, woorden die de kern raken, zorgzaam samenwerken en meewerken aan diepgaande verandering. Sinds maart 2020 is ze verhalenwever bij Iedereen Verdient Vakantie en ook als freelancer schrijft ze graag heldere en bezielde tekst en verhalen voor waarde.n.volle initiatieven.
Hier staan met onze eigen voeten, met nieuwe ogen ontdekken
In gesprek met Eugenie Bempunga en Mieke Beckers | 15 maart 2021
Naast elkaar voor het scherm lachen en babbelen ze. Eendrachtig.
Eugenie Bempunga en Mieke Beckers van Mama Bolingo.
Organisatie Mama Bolingo - Bolingo betekent liefde -
brengt vrouwen en meisjes van Congolese roots voornamelijk in Antwerpen samen voor ontmoeting, activiteiten en vorming.
Al bijna twintig jaar delen Eugenie en Mieke lief en leed.
Sinds die ene ‘toevallige’ ontmoeting op straat in Pulle.
Waar Eugenie - als vluchteling uit Congo net in België gearriveerd -
letterlijk en figuurlijk haar weg zocht.
Ze delen zoveel verhalen en ervaringen.
Ze delen zoveel engagement en dromen.
Eugenie bereidde ons gesprek voor, schreef een blad vol.
Met dankbaarheid, groot enthousiasme en hoop.
Van haar en de deelnemende vrouwen en meisjes.
Samen op ontdekking is het voornaamste doel van hun Ontdekkingtroef-project*.
Zien en ervaren wat Vlaanderen allemaal te bieden heeft.
De vrouwen vaker uit hun isolement en keuken krijgen. Het land in.
Gaandeweg ontdekken ze dat waardigheid een even grote rol speelt.
Na een bezoek aan het Africamuseum** in Tervuren
voelen jonge meisjes zich trots op hun Afrikaanse afkomst en cultuur.
Gezinnen kijken uit naar een eerste verblijf aan zee.
Ze ervaren dat ook zij daar welkom zijn. Wat doet dat deugd!
Naar het Africamuseum, als een lopend vuurtje
Sculptuur in Africamuseum
Plannen en uitstellen.
Plannen en veranderen.
Het project van Mama Bolingo nam een valse start, die nieuwe ideeën bracht.
Flexibel en aanhoudend
zochten Eugenie en Mieke wat wèl kon:
beginnen bij een bezoek aan het Africamuseum in Tervuren.
De meeste vrouwen hadden er nog nooit van gehoord.
Vrouwen en meisjes die in Congo geboren zijn,
of hier, die als (politiek) vluchteling naar hier kwamen, en vaker deelnemen aan activiteiten van Mama Bolingo.
Eugenie spoorde hen aan om mee te gaan.
Het vroeg wat overtuigingskracht.
En toen de eerste vrouwen, al dan niet met hun gezin, toezegden,
ging het nieuws ineens als een lopend vuurtje in de Congolese gemeenschap.
Eugenies telefoon stond enkele dagen (en nachten) roodgloeiend.
Ze bleven hun plannen bijstellen en het museum organiseerde mee.
Niet de geplande zestien, maar veertig mensen gingen mee.
Eigenlijk is onze cultuur veel rijker dan we wisten
In bubbels kwamen ze naar Tervuren.
In tijdsloten bezochten ze het museum.
- Komt er in de toekomst een tentoonstelling waar bezoekers verwonderd zullen staan van die bijzondere coronatijd?
Van nieuwe gewoontes, eenzaamheid en onze creativiteit?
Wat zullen ze dan vreemd vinden, wat heel gewoon?
Wat zou jij zeker laten zien?
De vrouwen, meisjes en hun gezinnen waren erg enthousiast. Onder de indruk.
Ze leerden bij over de Afrikaanse geschiedenis en rituelen.
Over het koloniaal verleden en de natuur.
‘Het gebouw was zo indrukwekkend
en alles zo mooi gepresenteerd en uitgelegd.’
Eugenie raadt iedereen een bezoek aan.
Een meisje was zo blij dat haar land eens positief in beeld kwam.
‘Ik ben nog nooit in Congo geweest. Nu ik dit zie, wil ik er graag eens naartoe.’
“De boodschap van het museum kwam aan bij de vrouwen: We hebben er onze plaats gekregen. We zijn hier gezien.”
Ze genoten vooral van de mooie en talrijke kunst, zoals de maskers.
‘Eigenlijk is onze cultuur veel rijker dan we zelf wisten.’
‘Ik ben trots om Congolees te zijn.’
‘Ook blanken komen onze kunst bekijken en waarderen die.’
Eugenie en Mieke hoorden zoveel mooie reacties. Ze raakten hen.
‘Dat is toch wat je hoopt voor elk kind.
Dat ze trots zijn op zichzelf, hun cultuur, hun afkomst,’ zegt Mieke.
‘De boodschap van het museum kwam aan bij de vrouwen’, zegt Eugenie.
‘We hebben er onze plaats gekregen. We zijn hier gezien.’
Dansen in het Rumbapaviljoen
Het was een ontzettend geslaagde activiteit, én gezellig.
In het Rumbapaviljoen dansten ze op de muziek.
Samen even alles loslaten. Heerlijk!
Ook de andere bezoekers deden mee.
Tot ze met te veel mensen in het paviljoen waren.
Op de parking deelde Eugenies man pakketjes uit
met gehaktballetjes, gekookte banaan, kippenbilletjes en beignets.
Geen Mama Bolingo-activiteit zonder lekkers!
Die uitstap maakte Mama Bolingo bekender.
Ook nadien belden mensen Eugenie.
Ze hadden gehoord hoe goed het museum was en wilden ook gaan.
Dus gingen ze de week nadien met een tweede, kleinere groep.
Ook mensen van Kameroense, Burundese en Ivoriaanse afkomst sloten aan.
Een sleutelfiguur die wonderen doet
Mensen blijven bellen:
Wanneer ga je terug op uitstap?
Wanneer mag ik nog eens mee?
‘We zijn slachtoffer van het succes.’
Eugenie zegt het met trots, maar de vele vragen wegen ook.
‘Eugenie is iemand die iedereen raakt’, zegt Mieke.
‘Mensen vertrouwen haar en kijken naar haar op.
Ze is zo verbonden met de gemeenschap en dat doet wonderen.’
Het toont hoe belangrijk een sleutelfiguur is.
Een rolmodel, iemand die schakelt en verbindt.
Zo wordt veel mogelijk. Zo verdwijnen drempels en argwaan.
Zo vinden de vrouwen van Mama Bolingo makkelijker aansluiting
bij het aanbod van Iedereen Verdient Vakantie.
Ze gaan anders nooit op uitstap of vakantie. Enkel op bezoek bij familie.
Mieke vertelt dat het niet altijd makkelijk is om de vrouwen mee te krijgen.
Ze verkiezen vaak de vertrouwde gezelligheid van gewoon bij elkaar zitten. Veilig.
‘Dan schiet Eugenie opeens in een soort colère, overtuigt hen met een woordenvloed.
Tot ze meegaan en daar achteraf ontzettend blij mee zijn.’
Vele vrouwen willen nu nog eens naar het museum.
Meer ontdekken, meer welkom
Park Merlo*** is hun volgende bestemming.
Vier bubbels kunnen er een weekend gaan logeren. Ze vinden het nu al ongelooflijk:
In Oostende verblijven, op hotel gaan, dat is iets voor rijken, dachten ze.
Nu zullen ze met hun eigen voeten in Oostende staan. Op hotel gaan.
Ze zullen het ook ervaren. Ze zijn dat waard!
Mieke en Eugenie zien het project een ongelooflijke kans.
Ze ervaren nu al dat de vrouwen en hun gezin zich hierdoor meer als Vlaming gaan identificeren.
‘Ze vinden het ongelooflijk dat een Vlaamse dienst hen ondersteunt
om Vlaanderen te ontdekken. Hierdoor voelen ze zich meer welkom.’
“In Oostende verblijven, op hotel gaan, dat is iets voor rijken, dachten ze. Nu zullen ze zelf met hun voeten in Oostende staan. Ze zijn dat waard!”
Eugenie en Mieke maken plannen:
het Gallo-Romeins museum, een weekend in Westende en een uitstap naar Gent.
‘We willen samen bekijken hoe iedereen die wil nog mee kan op een uitstap.
We dromen er al twintig jaar van om met de vrouwen op ontdekking te gaan.
Nu doen we het. Met dank aan Iedereen Verdient Vakantie.'
* Het project van Mama Bolingo is één van de vele Ontdekkingtroef-projecten overal in Vlaanderen, die Iedereen Verdient Vakantie ondersteunt.
** Het Africamuseum is een partner van Iedereen Verdient Vakantie.
*** Park Merlo is een vakantiedomein in Bredene
Eugenie Bempunga is bezieler en verantwoordelijke van Mama Bolingo vzw. Mama Eugenie, zoals vele mensen haar noemen, zet zich met onuitputtelijke inzet als vrijwilliger in voor de Afrikaanse gemeenschap. Ze is ook voorzitter van Internationaal Comité Antwerpen. Sinds ze in 2003 van Congo naar België kwam, zette ze al diverse projecten op en inspireert ze ook andere (zelf)organisaties. Het leverde haar de prijs ‘Mama van Afrika’ op. Haar beignets zijn legendarisch!
Sinds ze Mieke Beckers in 2003 op staat in Pulle ontmoette, zijn ze onafscheidelijk. Als tweelingzussen, zeggen ze vaak. Mieke werkt als vormingswerker, kent de Afrikaanse gemeenschap door haar partner die uit Senegal komt en heeft twee dochters, twee stiefkinderen en een pleegzoon. Eugenie noemt haar ‘madame Kalanga’ naar een heel geëngageerde en dynamische vrouw ten tijde van Mobutu.
Dit verhaal werd gepubliceerd op 15 maart 2021 in de categorie Daguitstap.
Neergepend door
Els Hillaert leeft op van inspirerende verhalen horen en delen, invoelend luisteren, woorden die de kern raken, zorgzaam samenwerken en meewerken aan diepgaande verandering. Sinds maart 2020 is ze verhalenwever bij Iedereen Verdient Vakantie en ook als freelancer schrijft ze graag heldere en bezielde tekst en verhalen voor waarde.n.volle initiatieven.
Plekken worden mooier als we ze delen
In gesprek met Martine, Orenda, Bianca, Helena en Bert | 7 januari 2021
Een zonnige novemberochtend in Lokeren. Rap Op Stapvrijwilligers Martine en Orenda nemen me mee met de fiets. Langs de mooiste plaatsen in Lokeren en omstreken. Onderweg vertellen ze vol enthousiasme en wijzen ze me op borden, hertjes en prachtige vergezichten. Bovenal bezingen ze de charme van Lokeren: een groene stad met zoveel natuur dicht bij het centrum. Terecht. ‘Alles is zo bereikbaar. En je kan telkens nog iets nieuws ontdekken.’ Terwijl we fietsen, groeten de mensen hen. Als was Lokeren een groot dorp. Ze nodigen ook jou uit om je te laten meenemen. Langs enkele van de mooiste plekjes in Lokeren en bijzondere momenten die zij en andere Lokeraars Bianca, Helena en Bert er beleefden. Omdat plekken en ervaringen nog mooier worden als we ze delen.
Molsbroek: Een pareltje en een terras met een prachtig uitzicht
Het Molsbroek is met zijn 80 hectare het grootste beschermde natuurgebied van de Durmestreek. Het is een moerasvlakte met veel watervogels. Je kan er bijzondere broedvogels spotten, met sprookjesachtige namen als woudaap, porseleinhoen, zwartkopmeeuw en sprinkhaanzanger. ‘Het is echt een pareltje. Op een uurtje kan je op de verharde en hoger gelegen dijk helemaal rond stappen. Onderweg heb je zoveel mooie zichten op het moeras,’ vertelt Martine.
“Als mijn zoon onderweg ineens zegt: ‘Mama, eigenlijk is de wereld toch mooi, hé.’ Waaw, dan ben ik gelukkig!”
Ook Orenda komt hier vaak: ‘Aan de houten chalet van het Bezoekerscentrum* is een terras in de hoogte. Vandaar heb je een prachtig uitzicht over het water, de ganzen, de vogels. Ik geniet er zo van. Het maakt mij altijd rustig, ook als ik boos of verdrietig ben. Water heeft die invloed op mij. Ik groeide hier vlakbij op. Toen ik kind was, kwamen we als het vroor over het moeras lopen.’
Durme: Wilde ontmoeting bij valavond
De rivier de Durme loopt als een glinsterende ader door Lokeren. Je kan er op varen en kajakken en er rustig langs wandelen en fietsen. Dichtbij de rode fietsbrug deed Martine deze zomer een bijzondere ontdekking: ‘Een vriendin vroeg me mee en we wandelden op een smal padje langs de Durme. Helemaal alleen. En toen zagen we ze: een familie bevers. Ze zwommen aan de kant van het water, tussen de takken en planten. Zo mooi! Ik had ze hier nog nooit gezien. Mijn vriendin had die tip gekregen: voor een ontmoeting met de bevers, moet je om acht uur ’s avonds aan de Durme zijn.’
Oude spoorwegbedding: Frisse lucht, verse melk en een gelukkig gevoel
Tussen Lokeren en Moerbeke gaat een fietspad tussen de velden en de bossen. Tot 2008 liep hier Spoorlijn 77A. Tonnen suikerbieten hobbelden hier per trein naar de suikerfabriek in Moerbeke-Waas.
Als het goed gaat, doet Orenda die route nu twee keer per week met de fiets. ‘Ik ga verse melk halen in een melkautomaat bij de boer op zijn hof in Eksaarde. Je kan er ook een klein fris glaasje melk kopen, heerlijk op een warme dag. En ondertussen heb ik mijn beweging en frisse lucht. Ik geniet van de vergezichten: de velden, de bomen, de dorpjes en kerken die in de verte verschijnen. Onderweg zie ik eekhoorns, konijnen en veel vogels. Hier fietsen geeft me altijd een gelukkig gevoel. De verschillende seizoenen vind ik heel mooi! Soms sta ik erop dat mijn tienerzoon meegaat, zodat hij toch wat beweging krijgt. Vaak heeft hij geen zin, maar nadien is hij altijd blij dat hij meeging. En als hij dan onderweg ineens zegt: ‘Mama, eigenlijk is de wereld toch mooi, hé’, waaw, dan ben ik gelukkig!’
Splettenbrug: Net als in mijn kindertijd
Over de Moervaart in Eksaarde ligt de karaktervolle Splettenbrug. Op de Moervaart kan je varen en vissen. Langs de Moervaart kan je wandelen en fietsen. Dat deed Bianca deze zomer voor het eerst. ‘Met een vriendin en onze kinderen wandelden we langs de Moervaart en passeerden we Splettenbrug. Het was stralend weer en jongeren sprongen er in het water. Het deed me terugdenken aan mijn jeugd. We woonden aan een dijk. We waren vrij. Nu konden we de kinderen er ook vrijer laten. We hoefden niet steeds te zeggen: ‘Pas op, een auto, een fiets, een brommer! Het was er prachtig en heel ontspannen.’
Bianca: ‘We hoefden niet steeds te zeggen: ‘Pas op, een auto, een fiets, een brommer! Het was er prachtig en heel ontspannen.’
De Daknamse Meersen: Een paradijs achter de poortjes
Bert komt al zijn hele leven in de Daknamse Meersen, en nog deed hij er onlangs een nieuwe ontdekking. De Daknamse Meersen liggen naast het fietspad tussen Lokeren en Daknam. ‘Na een drukke werkdag ga ik vaak ’s avonds stappen om mijn 10 000 stappen te halen. Op een avond zag ik er twee poortjes die ik nog nooit had gezien. Zoiets dat je enkel ontdekt als je rustig te voet bent. Ik liep door de poortjes en wat een wereld ging er voor me open! Wat een zotte wandeling! In het bos, de beek over… en bij valavond zag ik er grote wilde herten, en geen mens! Het is één van die verborgen parels die ik heb ontdekt.’
Bert: 'Op een avond zag ik daar twee poortjes die ik nog nooit had gezien. Ik liep erdoor en wat een wereld ging er voor me open!'
Bert vindt het ook heerlijk om met zijn kinderen op ontdekking te gaan, om op zoek te gaan naar deuren in verschillende kleuren bijvoorbeeld. ‘Mensen komen op plekken in de buurt die ze anders nooit zouden zien. Dat is één van de leuke dingen aan deze tijd.’
Bospark: Heerlijk samen met de kinderen
Voor veel gezinnen blijft het Bospark dé plek bij uitstek. Bianca: ‘De speeltuin, diertjes, het terras. Er is zoveel te doen. En gratis, dat is ook belangrijk. Soms gaan we voor een uurtje, en zeg ik tegen mijn zoon: ‘Leef je maar eens goed uit!’ Soms maken we er een uitstap van en nemen we picknick mee.
Ook Helena gaat er graag heen met haar dochter. ‘Zo zijn we eens buiten en de lucht is er goed. We gaan er wandelen. Een rustig ritme. Mijn dochter geniet er van de speeltuin. We houden van de geitjes. Ze zijn zo speels en hebben zo’n mooi gezicht. Ik geniet er heel erg van dat mijn dochter het nog leuk vindt om dingen met mij te doen. Binnen enkele jaren is dat misschien anders.’
Kom naar buiten…
Natuurlijk zijn er nog meer mooie en bijzondere plekken in Lokeren. ‘t Verloren Bos met de jeugdherberg, het pittoreske dorp Daknam, de Urbanusroute, Park Ter Beuken. En de mooie route langs de Durme die je weer tot aan de Markt brengt.
Dat Lokeren zeker je bezoek eens waard is, dat toonden Martine en Orenda. Dat het bij jou in de buurt even mooi is, zal je hen misschien niet snel horen zeggen. Wel raden ze graag iedereen aan: ‘Kom naar buiten, ga ontdekken in je eigen buurt! Het is plezant, het is gezond. En vraag iemand mee, want eens samen praten doet ook zo’n deugd.’
Foto’s: Orenda Baetens en Martine Galmart (bever-foto)
* Het bezoekerscentrum Molsbroek wordt beheerd door vzw Durme. Als erkende terreinbeherende natuurvereniging, beheert de organisatie natuurreservaten in elf gemeenten (zo'n 470 hectare) in het Waas- en Scheldeland, waaronder het Molsbroek.
Martine Galmart, Orenda Baetens en Bianca De Groote zijn vrijwilligers bij Rap Op Stap Lokeren in Ontmoetingshuis De Moazoart. Helena Bartosova woont ook in Lokeren en geniet van uitstappen met Rap Op Stap. Bert Reniers is coördinator van De Moazoart.
Dit verhaal werd gepubliceerd op 7 januari 2021 in de categorie Daguitstap.
Neergepend door
Els Hillaert leeft op van inspirerende verhalen horen en delen, invoelend luisteren, woorden die de kern raken, zorgzaam samenwerken en meewerken aan diepgaande verandering. Sinds maart 2020 is ze verhalenwever bij Iedereen Verdient Vakantie en ook als freelancer schrijft ze graag heldere en bezielde tekst en verhalen voor waarde.n.volle initiatieven.
Wat een parels zien we blinken bij #ontdekkingtroef!
In gesprek met Hannelore Herreman en Jeroen Marijsse | 12 oktober 2020
#ontdekkingtroef van Iedereen Verdient Vakantie begon als initiatief om het vakantiegevoel te ervaren waar je ’t niet verwacht. Om minder stress te ervaren terwijl je onderweg bent. Om vakantie te laten beginnen als je op je dorpel vertrekt. Om zomaar gewoon in ontdekkingsmodus te komen. Zo ontstonden de dorpeltrekkingen*. Corona stuurde de verdere #ontdekkingtroef-plannen in de war, maar al snel zagen Jeroen Marijsse en Hannelore Herreman de grote kans. ‘Corona zorgde voor een aardverschuiving en een schaalvergroting. Lokale organisaties wakkeren nu zelf dat ontdekkingsgevoel aan bij mensen. Ze gaan samen op dorpeltrekking en boksen projecten in elkaar. Dat is zo mooi om zien!’ Nog tot 16 oktober kunnen organisaties een projectvoorstel indienen, waarmee hun creatieve #ontdekkingtroef ideeën financiële ruggensteun kunnen krijgen.
Ons gesprek begint ook op een dorpel, die van het treinstation van Denderleeuw. Jeroen vraagt me wat mijn droombestemming is. Ik stamel ‘Iets met bergen, het Noorden’. En voor we het goed en wel beseffen, wijst Googlemaps ons de route naar Zweden en beginnen we te stappen. We belanden zo in een tof parkje met veel bomen; de esdoorn kleurt al mooi rood. We gaan er zitten in een prachtig amfitheater (Was dat niet Griekenland?). Met een lekker sapje erbij en de zon die door de wolken piept, is het gezelligheid troef. Perfect om samen in de bijzondere dynamiek van #ontdekkingtroef te duiken.
Ontdekking, verwondering en toeval
#ontdekkingtroef wil mensen graag wat reisstress ontnemen en hen stimuleren om meer te ontdekken. De dorpeltrekking nodigt op een speelse manier uit om je ontdekkingsknop aan te zetten. En die dorpeltrekking kan overal. Een tip? Begin dicht bij huis, en trek dan pas wat verder weg.
“Vakantie hoeft geen perfect plaatje te zijn. Ook als het slecht weer is bijvoorbeeld, kunnen we ons heel goed amuseren.”
#ontdekkingtroef wil mensen een vakantiegevoel laten ervaren waar het minder voor de hand ligt. Mensen op weg zetten naar vele onontdekte parels in Vlaanderen. Hannelore: ‘Mensen hebben vaak het idee dat vakantie een perfect plaatje moet zijn. Dat beeld willen we doorprikken. Ook als het slecht weer is bijvoorbeeld, kunnen we ons heel goed amuseren. Er is nog zoveel meer te ontdekken dan de zee en de zoo!’
Voor de uitwerking van #ontdekkingtroef vonden ze inspiratie bij Microadventures van Alastair Humphreys, De Columbus van Wim Lybaert en hun eigen ervaringen. Hannelore: ‘We willen bijdragen aan verwondering. Met een verwonderde blik herken je ineens dat iets een parel is! Verwondering en toeval hangen samen. Meestal zorgen toevalligheden toch voor de mooiste herinneringen, niet?’
Hemel en aarde bewegen voor superleuke inspiratiesessies
Jeroen en Hannelore hadden de ambitie om in heel Vlaanderen inspiratiesessies te houden om met de dorpeltrekking en het #ontdekkingtroef-pakket te werken. In maart hielden ze één inspiratiesessie, en toen kwam corona. ‘Eerst dachten we: #ontdekkingtroef is gedaan, maar na twee weken besloten we om de inspiratiesessies online te geven!’ En dat doen ze nog steeds, elke vrijdag.
Jeroen: ‘In het begin waren die digitale inspiratiesessies een grote uitdaging. Soms moesten we hemel en aarde bewegen om mensen erbij te krijgen. Ik herinner me een vrouw die zo verwonderd was van wat er technisch gebeurde: "Ik zie Marie-Jeanne nu op mijn scherm! Wat is dat curieus!" Van in het begin hebben we er ook veel humor in gebracht.’ Jeroen werkt nu zeven jaar voor Iedereen Verdient Vakantie. ‘Ik heb nooit eerder zo dicht bij de organisaties gestaan als nu. En dat door digitale inspiratiesessies!’
“We hadden nooit kunnen dromen dat op zoveel plaatsen in Vlaanderen mensen op ontdekking zouden gaan!”
Hannelore: ‘De inspiratiesessies zijn superleuk om doen! We halen er heel veel energie uit. We begonnen telkens met “hoe is het?” Dat was zo belangrijk die eerste maanden. Welke ideeën heb je al gehad om toch contact te houden met je doelgroep?’
De veerkracht en creativiteit van de sector
Ze hoorden toen zoveel mooie verhalen en initiatieven, zegt Jeroen: ‘De veerkracht van de hele sector heeft me toen hard geraakt. De gedrevenheid en creativiteit die zichtbaar werd, geweldig!’
“Ze ervaarden dat ze door de dorpeltrekking zo’n andere gesprekken voerden met hun cliënten. Ze gaan het blijven doen.”
Jeroen en Hannelore sommen op wat hen blij verraste.
Een organisatie organiseerde een dorpeltrekking-bingo. Op zoek naar een blauwe deur, een krijttekening… Een begeleidster werd tijdelijk werkloos en ging toch naar de voorzieningen. Ze plakte dingen op het raam om toch maar contact te maken met haar gasten. 'Het is niet omdat ik werkloos ben, dat ik niet meer mag plannen en geen perspectief meer mag geven', zei ze. Een organisatie gebruikte de dorpeltrekking als instrument voor gesprekken met cliënten, omdat ze elkaar binnen niet meer mochten ontmoeten. Het leidde tot echt andere gesprekken. Zo waardevol, dat ze ’t gaan blijven doen. Er waren ook vrije radio-uitzendingen en een zoo in de wijk met dierentekeningen aan het raam. De voorbeelden zijn eindeloos.
#ontdekkingtroefprojecten overal in Vlaanderen
Minister Zuhal Demir kende steunmaatregelen toe, om vooral vakantie-ervaringen mogelijk te maken voor mensen in de meest kwetsbare situatie. Met een deel van dat budget stelde Iedereen Verdient Vakantie de projectoproep #ontdekkingtroef** op waarvoor sociale organisaties projecten kunnen indienen. Tijdens de eerste projectoproep in juli werden 19 projecten goedgekeurd. Pareltjes!*** Er loopt nu een tweede projectoproep, die op 16 oktober afsluit.
Hou het simpel!
Als ze organisaties één tip geven voor hun project, dan is het: "hou het simpel!" Hannelore: ‘De eenvoud in het project van Wijkcentrum de Kring in Eeklo raakte me. Ze gaan met een kleine groep mensen op uitstap naar verschillende steden in Vlaanderen. Zij beslissen naar welke stad en vragen: "Wie gaat er mee?" Met de deelnemers bouwen ze dan samen het programma op. Fantastisch toch?’
“Ik heb in die 7 jaar nog nooit zo dicht bij de organisaties gestaan als nu. En dat door digitale inspiratiesessies!”
Ze ziet ook heel veel mooie ideeën ontstaan. Herkenbaar, maar dan net iets anders. Zoals bij t’Hope in Roeselare: ‘Op een eerste bijeenkomst leggen ze postkaartjes klaar en vragen mensen om op voorhand een kaartje te schrijven over hun uitstap. Wat schrijven mensen op? Wat vinden ze belangrijk? En waarom? Vandaaruit gaan ze met elkaar in gesprek: waar en hoe kunnen we dat vinden? En kunnen we het ook op een andere plaats ervaren dan we eerst dachten? Prachtig!’
Doe eens zot!
De inspiratiesessies en de projectoproep brachten partners weer dichter bij het netwerk en waren een toegangspoort voor nieuwe leden en samenwerkingen. Al 5000 dorpeltrekking-pakketten vlogen de deur uit. Een derde druk is onderweg. Tientallen nieuwe projectdossiers wachten op een beoordeling, evenveel projecten willen uit de startblokken schieten. Er blijft dus veel bewegen en te ontdekken.
“Ze vragen mensen om op voorhand al een kaartje te schrijven over hun uitstap. Wat schrijven mensen op? Wat vinden ze belangrijk?”
Hannelore en Jeroen maken nu werk van hun winteroffensief: ‘We willen mensen een extra boost geven: Kom naar buiten! Dat is heel gezond! We willen hen ideeën geven om leuke dingen te doen tijdens de wintermaanden. We willen hen aanmoedigen: doe eens zot!’
De bezielers dromen nu van een ontdekkingtroef-community: ‘Zodat mensen kunnen uitwisselen welke verwonderingen ze hadden. Dat is onze volgende uitdaging.’
* Ging je nog niet op dorpeltrekking, en ben je benieuwd? Bestel nu je #ontdekkingtroefpakket boordevol inspiratie om je eigen buurt of Vlaanderen te ontdekken.
** Alle info om een project in te dienen bij #ontdekkingtroef.
*** Inspiratie voor #ontdekkingtroef projecten.
Hannelore Herreman is verbonden aan Iedereen Verdient Vakantie, en is samen met Jeroen trekker van #ontdekkingtroef: de dorpeltrekking, inspiratiesessies en projectoproep. ‘Geen enkel idee is té zot voor Hannelore. Heerlijk om met zo een sidekick die ideeën verder vorm te geven’, zegt Jeroen.
Jeroen Marijsse werkt sinds zeven jaar voor Iedereen Verdient Vakantie. ‘Jeroen is een bergenman, een echte ontdekker, die er vaak op uittrekt met de mobilehome. Hij brengt dus zelf helemaal in de praktijk wat we uitdragen met ontdekkingtroef’, zegt Hannelore.
Dit verhaal werd gepubliceerd op 12 oktober 2020 in de categorie Daguitstap.
Neergepend door
Els Hillaert leeft op van inspirerende verhalen horen en delen, invoelend luisteren, woorden die de kern raken, zorgzaam samenwerken en meewerken aan diepgaande verandering. Sinds maart 2020 is ze verhalenwever bij Iedereen Verdient Vakantie en ook als freelancer schrijft ze graag heldere en bezielde tekst en verhalen voor waarde.n.volle initiatieven.
Tijd brengt verwondering
In gesprek met Carine en Patrick | 20 mei 2020
Toen half maart de coronamaatregelen duidelijk werden, meer en meer organisaties de deuren sloten, vakanties werden afgelast, vrijwilligerswerk stilviel en mensen in hun kot moesten blijven, dacht ik onmiddellijk aan Carine en Patrick. Zij zijn enthousiaste vrijwilligers die er steeds zijn voor anderen. Ze genieten van op stap gaan en verkennen – mede dankzij Iedereen Verdient Vakantie – ons land. Ze zijn veel onderweg en worden steeds vergezeld door hun huisknuffels. Hoe zou het met hen zijn? Op welke manier is hun leven veranderd? Hoe gaan zij hier mee om? Waren ze niet net gestart met dorpeltrekking? Hoog tijd om hen te bellen. Ik bel met Carine, Patrick zit vlakbij en vult aan waar nodig. Ik luister naar hun verhaal over lege agenda’s, thuis gezet zijn, missen van vrienden, wandelen en verwondering.
Ik val meteen met de deur in huis en vraag Carine hoe ze merkten dat corona verandering bracht en waar ze op dat moment waren. Carine: ‘Wij waren thuis. Er werd veel geschrapt in onze planning. Die werd leger en leger en plots hadden we alleen nog een lege agenda. Het is raar om niets meer te doen, niemand meer te mogen zien.’
Bewegingscoach zette hen aan het wandelen
Vlak voor de crisis ging het koppel op aanraden van hun huisarts naar een bewegingscoach. In augustus 2021 zouden ze graag gaan wandelen in de Oostenrijkse bergen. Om zich fysiek voor te bereiden stelde de coach samen met hen een plan op. Het was de bedoeling om 3 keer per week 5 km te gaan wandelen. ‘We waren gelukkig al gestart met wandelen. Voor de maatregelen was het niet simpel om dit in te plannen in onze drukke agenda. Nu gaat dat vanzelf. Er komt immers niets anders dat onze aandacht vraagt.’ Samen wandelen zorgt ervoor dat ze zich minder opgesloten voelen, het geeft terug moed en krikt hen op.
Dorpeltrekking
Omdat ze niet ver uit de buurt van hun woonplaats mogen, gaan ze op dorpeltrekking en kijken in hun eigen streek rond. Sint-Niklaas is een groot gebied waardoor ze niet altijd in hun onmiddellijke buurt wandelen. Soms fietsen ze naar een volgend gehucht of nabijgelegen dorp en verkennen ze daar de buurt. Niet alleen de uitgestrekte natuur trekt hun aandacht maar ook een mooi kapelletje, een speciale brievenbus, een bloeiende kerselaar, rustende paarden, elfenbankjes, een houtstapel… Deze tijd geeft tijd om naar de natuur te kijken, tijd om verwonderd te zijn.
“Wij hebben geluk dat we dankzij de bewegingscoach reeds wandelden , moesten we dat niet gehad hebben dan was ons verhaal heel anders geweest.”
Tijdens het wandelen respecteren ze de social distance. ‘Om de zoveel tijd posten we foto’s van onze wandelingen op Facebook. Als het ergens te druk is om te wandelen geven we tips voor rustigere momenten.’
Wandelen ondersteunt hen in deze rare periode maar ook interesse op afstand doet deugd. Carine: ‘Ik kreeg telefoon van ontmoetingshuis ZigZag om eens te horen hoe wij dit ervaren. De psycholoog van Patrick belde om te vragen hoe het ging. We kunnen niet meer naar onze bewegingscoach maar hij volgt ons telefonisch op. Leuk dat de mensen ons bellen en met ons inzitten.’
Vrienden missen en bezorgd zijn om familie
Carine mist het om onder de mensen te zijn. ‘Ik chat wel en telefoneer maar dat is niet hetzelfde. Ik besef dat ik de vrienden al lang niet gezien heb maar dat dit ook nog lang kan duren. Dat maakt me soms triest. De vrienden komen af en toe samen via Facetime maar dat is voor mij te druk.’ Patrick leeft voor zijn muziek. Zeg een lied en hij kent de uitvoerder en het jaartal. Een idee nodig voor een passende song? Vraag het aan Patrick. Doordat het Ontmoetingshuis ZigZag gesloten is kan hij niet meer draaien op fuiven. Hij mist dit. Via Facebook post hij dagelijks wel zijn favoriete platen maar het vervangt niet het dj’en en fuiven. Hij mist de vrienden en de interactie met hen. Carine: ‘Door de coronamaatregelen werden onze echte sociale contacten geschrapt. Onze agenda werd gedeletet. We werden thuis gezet.’
Carine en Patrick waren wel bezorgd voor mama. Ze is immers nog niet zolang weduwe. Gelukkig kunnen ze – vanop afstand – nog zorgen voor haar. Eén keer per week doen ze haar boodschappen. Ze zijn angstig om zelf ziek te zijn en andere mensen onbewust te besmetten. Maar ze zijn extra voorzichtig.
Mag de solidariteit blijven alsjeblief?
In deze tijd waarin onze vrijheid beperkt is en we niet kunnen doen wat we willen tonen velen onder ons dat ze flexibel zijn. Carine verwoordt het als gedwongen flexibel zijn. Het is mooi te zien dat mensen elkaar nu helpen. Ze hoopt dat dit ook na corona blijft. ‘Patrick en ik hopen dat we na deze tijd onze sociale contacten kunnen hernemen, dat we meer bij elkaar kunnen zijn. We willen ook blijven wandelen maar we beseffen dat we onze agenda zullen moeten bewaken zodat er voldoende evenwicht is. We genieten van de rust en we willen dat blijven doen.’
Carine: ‘We ervaren nu dat vrijheid belangrijk is maar niet zo vanzelfsprekend. Op momenten als deze zien we veel solidariteit. We hopen, verlangen dat de maatschappij na corona de samenhorigheid behoudt en mekaar zal blijven helpen.’
Tenslotte vraag ik aan Patrick of hij muziek heeft die past bij deze periode. Patrick: ‘het liedje Altijdvan Gert Verhulst, Jan Smit & James Cooke. Het is een ode aan de vriendschap. Vriendschap, die belangrijk is en die je nu mist...’
Foto's van Carine en Patrick, het moois dat ze onderweg op dorpeltrekking ontdekten. Luister naar 'Altijd' van Gert, Jan en James.
Carine Pijkels (43) heeft autisme. Patrick Van Bogaert (60) is een groot muziekliefhebber. Geef hem een lied en hij kent de uitvoerder, het jaartal en nog een heleboel wist-je-datjes. Hij leeft zich uit als deejay en geniet ervan om mensen blij te maken met zijn muziek. Carine en Patrick zijn gehuwd. Ze wonen in Sint-Niklaas. Het zijn “globetrotters in eigen land”. Ze gaan vaak op daguitstap. Ze genieten van musea en cultuurvoorstellingen. Regelmatig gaan ze op zoek naar mooie, eerder onbekende plaatsen in eigen land. Daarnaast zijn het vrijwilligers in hart en nieren. Als je ze niet thuis vindt en ze zijn toch in hun eigen stad hoor je best eens bij Ontmoetingshuis ZigZag of het Psychiatrisch Verzorgingstehuis Casa Neri. Vind je ze daar niet dan helpen ze waarschijnlijk als begeleider bij een activiteit van Parentee-Psylos (G-sport).
Wandelen werd mogelijk gemaakt door Bram Van de Velde, Bewegingscoach van Bewegen op Verwijzing.
Dit verhaal werd gepubliceerd op 20 mei 2020 in de categorie Daguitstap.
Neergepend door
Hilde Gyselinck leerde via ‘Digital Story’ Iedereen Verdient Vakantie kennen. Nadien leende ze haar ‘oor’ voor het ‘Grootschalig Luisteronderzoek’. Hilde wordt geraakt door verhalen van anderen, voelt zich erdoor verbonden en geniet ervan als het vertellen iets teweeg brengt bij de ander. In deze coronatijd is ze op pad als virtuele verhalenwever.
Een daguitstap naar Planckendael...
In gesprek met Nathalie Van Walleghem | 31 januari 2020
...en dan ‘s avonds.
De kinderen stappen lachend en joelend terug op de bus. Ze zijn vuil van het ravotten en ze vertellen verhalen, honderduit.
Ineens begint er iemand te zingen en even later zingt iedereen mee.
Nog later wordt het stil op de bus en als we uiteindelijk onze stad terug binnenrijden, zijn alle kleine daguitstappers diep in dromenland verzonken.
Sommige kinderen liggen te slapen op de schoot van mama, andere leunen met open mondjes tegen het raam van de bus aan.
Allemaal zijn we moe van het avontuur, maar wat een dag.
Wat een dag!
Dit beeld bleef plakken op het netvlies van Nathalie Van Walleghem na een daguitstap.
Nathalie Van Walleghem is vrijwilliger bij A'kzie vzw, een organisatie in Kortrijk waar armen het woord nemen. In de zomerperiode organiseert A‘kzie drie kleine activiteiten en één grote daguitstap. Er wordt telkens reikhalzend naar uitgekeken door heel wat gezinnen. Vorige zomer ging de daguitstap naar Planckendael. Nathalie en haar zoontje waren erbij.
Dit verhaal werd gepubliceerd op 31 januari 2020 in de categorie Daguitstap.
Neergepend door
Eva De Groote dwaalt nieuwsgierig rond om mensen te ontmoeten en kleine verwonderingen in woorden te vatten. Met een voorgeschiedenis als organisator in de kunsten is ze vandaag onafhankelijk aan de slag als romanschrijver en verhalenvinder.
Beeldverhaal: met het team op dorpeltrekking in Brussel
In gesprek met team Iedereen Verdient Vakantie | 21 januari 2020
Tijdens het laatste Forum Iedereen Verdient Vakantie lanceerde het team de uitdaging om met heel Vlaanderen tientallen bijzondere vakantie-expedities op te zetten en zo elk bijzonder hoekje van Vlaanderen te verkennen. ‘Wij sporen iedereen aan om eropuit te trekken. Laat ons zelf dan ook eens op pad gaan’ hoor ik mijn collega Jeroen zeggen. Zo gezegd, zo gedaan! Het team Iedereen Verdient Vakantie vertrekt ook op dorpeltrekking, vanaf de dorpel van onze gezamenlijke werkplaats aan de Brusselse Grasmarkt.
Het is een mooie winteravond. De deur valt achter ons toe. We vertrekken zonder plan, zonder bestemming doorheen hartje Brussel.
‘Waar trekken we heen? Welke richting gaan we uit?’ vraagt Eva. ‘Eender waar’, zegt de padvinder onder ons die de leiding neemt.
We schrijven allemaal onze favoriete bestemming op, het lijkt wel een tv-programma, een bestemming die aantrekkelijk én onbereikbaar is.
Een onschuldige hand trekt één van de bestemmingen, Brighton (UK). Die bepaalt in welke windrichting onze stappen leiden.
Zo bekend, en toch nooit gezien
Doelloos wandelen en je zintuigen de vrije loop laten, doet ontdekken. ‘Dat had ik nog nooit eerder gezien!’ hoor ik mezelf zeggen. Dat geldt niet alleen voor mij blijkt zo, want iemand anders bekent: ‘Ik ken Brussel eigenlijk helemaal niet, enkel de weg naar het werk en de buurten errond’. De weg naar je werk wandel je elke dag. Af en toe wandel je wat rond in de buurt, maar steeds met een doel voor ogen. De sluier van de routine en verplichtingen maakt vanavond plaats voor verwondering.
De weg naar je werk wandel je elke dag....
Het loslaten van die schaduw van het alledaagse is een beetje zoals een geschenk uitpakken. Je gaat op in de opwinding van het moment en bewondert de prachtige verpakking. Bij het openscheuren van elk hoekje, plakkertje of stukje papier onthult zich een nieuwe verrassing. Een nieuw tipje van de sluier dat zich toont, wachtend om ontdekt te worden. De verwondering en de nieuwsgierigheid maken zich even meester van je gedachten en je kijkt door andere ogen. De ervaring op zich loont al de moeite en maakt het krijgen van een geschenk nog leuker.
... de schaduw van het alledaagse loslaten is als het uitpakken van een geschenk.
Verrassende ontdekkingen
Welke verrassingen bracht dit geschenk mij, buiten het gepopel om te vertrekken en de nieuwsgierigheid naar verborgen Brusselse schatten? Ik vertel het je graag, met beeld en woord.
Verrast worden door kleine dingen. In dit geval erg letterlijk, een miniatuur van een café. Prachtig in elkaar geknutseld en een ware deugd voor wie zijn verbeelding graag de vrije loop laat. En kijk, achteraan op het bord staat: ‘Alleman is welkom’!
Een herinnering aan samenhorigheid, strijdlust en stoutmoedigheid. We staan er niet alleen voor. We hebben elkaar en nog zoveel anderen die strijdlustig zijn. Wereldvrede, voor minder doen we het niet! De moed hebben om er iets aan te doen, er zijn er zovelen in ons netwerk die dit in hun hart dragen.
“Niets is zo vreemd voor mij dan mezelf”. Eentje om mee naar huis te nemen en dieper over na te denken… .
Dit moeten we gewoon vaker doen
Het was een leuke avond. Ik leerde Brussel beter kennen, en – het mooist van al – ook mijn collega’s. Ik keek verder dan de dagelijkse uitzichten van gevels en kasseien die al vast liggen in mijn geheugen. Ik ontdekte kleine verrassingen, grote verwondering en diepe gedachtenroerselen.
“Eigenlijk is het zonde dat we hier zo veel zijn en zo weinig de buurt ontdekken waar we elke dag zoveel tijd doorbrengen’, klinkt het op het einde van de avond.
Het team Iedereen Verdient Vakantie (Toerisme Vlaanderen) maakt samen met al zijn partners mee vakantie mogelijk voor mensen die minder vanzelfsprekend vakantiekansen ervaren. Ze ondersteunen partners, creëren ontmoetingen en boeken vakanties en daguitstappen voor mensen met een beperkt budget.
Dit verhaal werd gepubliceerd op 21 januari 2020 in de categorie Daguitstap.
Neergepend door
Anneleen Adriaenssens is netwerkverbinder bij Iedereen Verdient Vakantie. Zij ondersteunt toeristische ondernemers en sociale organisaties die samen vakantiedrempels willen verlagen voor mensen die sociale uitsluiting ervaren. Anneleen is ook storyweaver voor Connect Your Story en Verbind Je Verhaal.
Die lage drempel vinden we erg belangrijk
In gesprek met Pieter Jonckers, Train World | 8 maart 2019
Drie jaar geleden opende Train World fier de deuren. Eind vorig jaar stapte het museum mee in het aanbod van Iedereen Verdient Vakantie en geeft het mensen in armoede of met een beperking de kans om op bezoek te komen. Nu al droomt directeur Pieter Jonckers ervan om extra avonturen toe te voegen voor mensen met een beperkt budget. ‘Samen met Iedereen Verdient Vakantie onderzoeken we graag verder wat we mogelijk kunnen maken’, zegt de directeur.
‘Wist je dat je in Frankrijk alleen treinwagons mag betreden als je werkt voor het spoor?’ Pieter Jonckers spreekt met fonkelende ogen. ‘Weet je wat een verschil dat is met Train World? Hier staan alleen authentieke objecten en zo goed als alles mag je als bezoeker aanraken en betreden.’ De oudste stoomtrein van het Europese continent pronkt in Hal 1. Op de hele wereld zijn er maar vier ouder dan dit pronkstuk. Een pak van de wagons mag je binnen klimmen om een kijkje te nemen. Ook mensen in een rolstoel kunnen vanop de perrons de wagons bewonderen. Via een aangepaste lift krijgen ze de kans plaats te nemen in authentieke wagons.
Een groots ‘kleintje’
In aantal vierkante meters oppervlakte speelt het museum mee met de kleintjes. Maar als je kijkt naar het aantal bezoekers, geeft het bijna iedereen in het netwerk van treinmusea het nakijken. Pieter: ‘Dit museum ademt de geschiedenis van de spoorwegen. In 1880 was België de tweede economische super power in de wereld dankzij ons spoornetwerk. Wij, als klein landje! De geschiedenis van de spoorwegen barst van verhalen - van de kleine man tot de slimme ingenieur. Die beleef je hier.’
Laagdrempeligheid serieus nemen
Pieter: ‘Het thema ‘spoorwegen’ klinkt niet sexy. Toch trokken we sinds de opening volk aan en niet alleen de spoorfanaten. Omdat zoveel mensen de weg naar Train World vonden, stonden we er niet bij stil om het aanbod ook extra toegankelijk te maken voor mensen met een beperkt budget. Dat willen we nu rechtzetten, laagdrempeligheid is te belangrijk om links te laten liggen.
"Ooit stonden we er niet zo bij stil. Nu zeggen we: een lage drempel is te belangrijk om links te laten liggen." - Pieter Jonckers
Train World besliste daarom mee te doen met Iedereen Verdient Vakantie. Het hele team steunt dat besluit voluit, zegt Pieter. Dat is heel bijzonder, want verder hanteert het treinmuseum weinig andere kortingsformules. Pieter: ‘Elke euro wordt opnieuw geïnvesteerd in het museum. Zo blijven we geloofwaardig.’
Binnenkort nog meer...
Bij Train World denken ze intussen verder rond initiatieven die ze samen met Iedereen Verdient Vakantie kunnen nemen. Voor mensen met een beperkt inkomen wil het museum binnenkort bijvoorbeeld een treinritje met de stoomtrein aanbieden. Elk eerste weekend van de maand zal de trein zich in gang trekken en een acht maken vanuit Schaarbeek via Mechelen naar Antwerpen, richting Tubeke en terug.
"Hier mag je de wagons inklimmen. Rolstoelgebruikers kunnen via een lift in de authentieke wagons plaatsnemen."
Daarnaast speelt het museum met het idee om op vaste tijdstippen gidsbeurten aan te bieden, ofwel om verhalenvertellers op strategische plekken in het museum te zetten. Samen met de mensen van Iedereen Verdient Vakantie wil Pieter onderzoeken welke van deze ideeën het meest aantrekkelijk zijn voor hun daguitstappers.
Pieter Jonckers is directeur van Train World. Voorheen beheerde Pieter Jonckers de wereldwijde marketingafdeling van Visit Flanders. Daarvoor bekleedde hij voor Toerisme Vlaanderen regionale marketingfuncties in de Europese divisie, China, India en Rusland. Eerder was hij expert op het gebied van nationaal toerisme voor de Europese Commissie. Hij begon zijn carrière als directeur van de dienst toerisme van Maaseik. Piet Jonckers heeft een BA in Oude Geschiedenis en een MA in Archeologie. Hij was ook visiting professor aan de Katholieke Universiteit van Leuven en het Erasmus College in Brussel.
Dit verhaal werd gepubliceerd op 8 maart 2019 in de categorie Daguitstap.
Neergepend door
Roos werkt deeltijds bij Jint vzw. Ze geeft er jongeren de kans om naar het buitenland te trekken. Daarnaast schrijft ze verhalen over wat reizen met een mens doet.
Spannend voor kids, nostalgie voor oma en opa
In gesprek met Yvonne en Rukiye, Atomium | 1 maart 2019
Sneeuw zet witte hoedjes op elk van de negen bollen van het Atomium. Toeristen poseren in dikke kleren voor selfies. In de voet van een van de steunpilaren en heel onopvallend ligt een kantoortje dat alle zon van die ochtend vangt. Hier zetelt de vzw Atomium waar een stuk of veertig mensen werken. Van hieruit wordt de dagelijkse werking van het Atomium gecoördineerd. Reservaties, events, vragen over beeldrechten, visibiliteit op beurzen passeren allemaal langs hier. Yvonne Boodts, woordvoerster van de vzw, en Rukiye Yildiz, verantwoordelijke voor de reservaties vertellen me over hun prille samenwerking met Iedereen Verdient Vakantie.
Dat iedereen recht heeft op cultuur en familie-uitstapjes, die overtuiging lag aan de basis om tot het netwerk toe te treden. Yvonne: ‘Omdat we met het Atomium de kaart van families willen trekken, kozen we om een korting aan te bieden via Iedereen Verdient Vakantie. We zijn een kleine vzw die moet overleven, we kunnen niet rekenen op subsidies, dus voor sommige initiatieven is het helaas onmogelijk om een speciaal tarief te bieden. Maar voor Iedereen Verdient Vakantie, dat extra inzet op families, maken we dus graag een uitzondering.’
"Iedereen heeft recht op cultuur en uitstapjes met de familie. Daarom engageren wij ons in het netwerk Iedereen Verdient Vakantie."
Grote fans
Wist je dat alle, werkelijk alle, nationaliteiten jaarlijks voet zetten in het Atomium? Vooral kinderen zijn fan van de bollen - door de architectuur, de lange roltrappen, het gevoel van in een doolhof te dwalen, de hoge lift. Maar ook voor de oudere generaties is het een nostalgische reis terug in naoorlogse tijd waarin techniek en architectuur optimisme voor de toekomst brachten. Wanneer (over)grootouders hun kleinkinderen meenemen voor een bezoek aan het Atomium halen beide generaties hun hart op.
Vijf bollen en het ADAM - Brussels Design Museum
De kleine organisatie met het grote monument biedt – via Iedereen Verdient Vakantie - een stevige korting voor mensen met een beperkt budget. Met het ticket aan halve prijs struin je rond in vijf bollen: eentje met een permanente tentoonstelling over de geschiedenis van het gebouw die je meeneemt naar de sfeer van de wereldtentoonstelling. De tweede en derde bol, die je bereikt met een roltrap van liefst 34 meter lang, tonen je de tijdelijke tentoonstellingen. Daarna gaat het via de Kinderbol weer naar beneden. Met de lift zoef je in een paar seconden 92 meter de hoogte in. In de bovenste bol krijg je een panoramisch zicht getrakteerd. Wat is Brussel groot en klein tegelijk! Nadat je weer voet op vaste grond zette, kun je met je ticket ook even binnenspringen in het ADAM - Brussels Design Museum. Dat ligt even verder op de Heizel.
Kom maar af. Je bent welkom.
In oktober 2018 trad het Atomium toe tot het netwerk van Iedereen Verdient Vakantie. In die enkele maanden die het jaar toen nog restte, boekten een twintigtal mensen al een bezoekje via het netwerk, vertelt Rukiye. Een goed begin. Dit jaar hopen ze veel meer mensen te verwelkomen. En het Atomium-team staat open om te leren van bezoekers. Rukiye: ‘Wie geweest is: laat gerust van je horen, we zijn benieuwd wat je er van vond!’
Yvonne Boodts werkt sinds 2006 vol passie als woordvoerster voor het Atomium. 'Een fantastische werkomgeving met boeiende en veelzijdige uitdagingen', zegt ze. Rukiye Yildiz woont en werkt in Brussel. Ze zet zich dagelijks in om het Atomium op de kaart te zetten en het aanbod vernieuwend te houden.
Dit verhaal werd gepubliceerd op 1 maart 2019 in de categorie Daguitstap.
Neergepend door
Roos werkt deeltijds bij Jint vzw. Ze geeft er jongeren de kans om naar het buitenland te trekken. Daarnaast schrijft ze verhalen over wat reizen met een mens doet.
Iedereen mag genieten van het MAS
In gesprek met Cathy Pelgrims, MAS | 5 februari 2019
De deuren van het MAS staan open voor elke bezoeker. Zelfs wie geen ticket koopt, mag op ontdekking in het statige gebouw. Dankzij tal van initiatieven, waaronder Iedereen Verdient Vakantie, stromen mensen van alle slag het museum binnen. En die zijn allemaal even welkom.
Door het witte wolkje dat ik elke seconde uitadem op een koude maandagmorgen, tuur ik naar het dak van het MAS. Naast me dobberen het slaapschip Hannus en een pak andere boten in het Bonaparte- en Willemdok. Vandaag is het Antwerpse museum niet open voor het grote publiek, maar Cathy Pelgrims - verantwoordelijke publiekswerking - ontvangt me in de warme bureau’s van deze bijzondere plek aan de Schelde. Dat het MAS elk publiek welkom heet, is voor haar gewoon een vanzelfsprekendheid.
Iedereen is gewoon bezoeker
Cathy: 'Wij zijn een museum dat zich inspant voor elke bezoeker, of die nu van Antwerpen of verder komt. Antwerpenaren die recht hebben op verhoogde tegemoetkoming, bezoeken het museum gratis met hun A-kaart. Dankzij Iedereen Verdient Vakantie krijgen ook mensen die vanuit heel Vlaanderen de kans om het museum aan sterk verminderd tarief te bezoeken. We zijn blij dat we dat via Iedereen Verdient Vakantie kunnen aanbieden, een mooie aanvulling zeg maar. Jaarlijks vinden meer dan honderd mensen zo hun weg naar het MAS. Dat zijn zowel gezinnen als groepen via organisaties die werken met nieuwkomers. Ook rondleidingen kun je aanvragen, maar we zien dat dat nauwelijks gebeurt. Een aanrader nochtans.'
Budget mag geen drempel zijn
'Op een drukke dag komen hier 900 mensen over de vloer. De medewerkers achter de balie zien welk soort ticket mensen kopen, maar voor de rest is iedereen hier gewoon bezoeker. Mensen die via Iedereen Verdient Vakantie naar het museum komen, gaan op in het geheel. We vinden het belangrijk om daarin geen enkel onderscheid te maken. Trouwens: dat we dit aanbod hebben, is voor ons gewoon vanzelfsprekend. Dat geldt voor alle stedelijke musea in Antwerpen. Iedereen die wil komen, is op elk moment welkom. Iemands budget mag geen drempel zijn.'
Binnen zonder ticket
Wist je dat je een groot deel van het MAS ook gratis kunt bezoeken? Cathy: 'Van in onze boulevard bijvoorbeeld, een mooie ruimte achter golvend glas van 6 meter hoog, kun je het uitzicht op de stad en de haven bewonderen. Wie wil kan een dekentje vragen aan het onthaal, dat uitspreiden en picknicken met zijn eigen bokes. Je moét hier niks eten en drinken in het café als je daarin geen zin hebt. De liefhebbers van panorama’s krijgen op de tiende verdieping van het gebouw een prachtig zicht vanop het dakterras.
"Via Iedereen Verdient Vakantie vinden elk jaar meer dan honderd mensen hun weg naar het MAS. Dat zijn zowel gezinnen, groepen en organisaties die werken met nieuwkomers."
Hier kun je zo lang je wilt naar de Antwerpse skyline turen. Kinderen krijgen een gratis schatkaart met zoekopdrachten. De speurtocht doe je in de boulevard en het kijkdepot. Hier mag je lades opentrekken en tussen de rekken van het depot snuffelen. Wie een ticket voor het museum op zak heeft, kan ook verder speuren in de zalen zelf. Volwassenen die het voelen kriebelen, mogen hun kinderen altijd helpen. Maar de opdrachten zijn laagdrempelig genoeg zodat de kinderen alleen aan de slag kunnen.'
Verhalen over eten en feest
Is het MAS nu een maritiem museum? Of gaat het over de geschiedenis van de stad? Sommigen beweren dat het een etnografisch museum is. Cathy: 'De sterkte van het museum is dat het hier allemaal samenkomt en dat we verhalen vertellen per thema. De baseline van het museum: verhalen vertellen over de verbondenheid van de stad met de wereld dankzij de Schelde en de haven. Zo hebben we op de vierde verdieping een collectie met het thema ‘feest’. De overgangsfeesten staan hier in de picture: De Ommegang, de Reuzekes van Borgerhout, de Gay Pride, de ‘Dia de Los Muertos’, Chrisostomos... Er staat zelfs een Marokkaanse trouwtroon waarop je kunt gaan zitten voor een foto.
"Tijdens je bezoek hoef je niet veel te lezen als je daar geen zin in hebt. En als je wél interesse hebt, vind je heldere teksten zonder vakjargon."
Op de vijfde verdieping loopt nu ‘Antwerpen à la Carte’: hoe vormt voedsel een stad? Je ziet hoe voedsel de stad binnenkomt, verkocht en verwerkt wordt en hoe het afval zijn weg weer naar buiten vindt. Geurtjes, oude wc’s, filmpjes, een winkeltje voor kinderen: genoeg te doen hier. Deze verdieping blijkt heel populair bij NT2-groepen, ik vermoed omdat iedereen zich hierbij een goed beeld kan vormen. Tijdens je bezoek hoef je niet veel te lezen als je dat niet wilt. Wie toch geïnteresseerd is, krijgt heldere en bondige teksten zonder vakjargon.'
Cathy Pelgrims studeerde archeologie en museumbeleid. Ze stond aan de wieg van het MAS waar ze sinds 2006 hoofd publiekswerking is. Samen met haar team zet ze zich in om het museum leuk, leerrijk en toegankelijk te maken voor de 600.000 jaarlijkse bezoekers.
Het MAS is elke dag open, behalve maandag, van 10 tot 17u. Tip! Elke laatste woensdag van de maand mag je gratis binnen. Mensen met een beperkt budget kunnen via Iedereen Verdient Vakantie hun bezoek met korting boeken.
Dit verhaal werd gepubliceerd op 5 februari 2019 in de categorie Daguitstap.
Neergepend door
Roos werkt deeltijds bij Jint vzw. Ze geeft er jongeren de kans om naar het buitenland te trekken. Daarnaast schrijft ze verhalen over wat reizen met een mens doet.
