Toen de Mexicaanse Martha Ruiz Corso (63) het woord nam tijdens de ISTO-Wereldconferentie voor Sociaal Toerisme werd het stil. ‘Ik wil dat jullie, toerisme-professionals in de Westerse wereld, je diep bewust worden van de ecologische impact van de toerisme-industrie. We moeten toerisme organiseren op een manier die de rechten van de planeet en van lokale gemeenschappen respecteert. Het is hoog tijd.’ Na een warm applaus voor haar presentatie belandde ze in onze praatstoel voor een lang en bijwijlen confronterend gesprek.

Terwijl we praten, komen af en toe mensen langs die haar workshop bijwoonden. Ze krijgt handdrukken en woorden van dank. Martha raakte een gevoelige snaar. ‘Ik denk dat ik mijn publiek heb doen nadenken over onze gezamenlijke verantwoordelijkheid voor de planeet en voor onze lokale gemeenschappen. Ik heb hen gevraagd om de druk op moeder natuur te verlichten. Het is hoog tijd dat de toeristische industrie CO2-neutraal wordt. We zijn de eerbied kwijtgeraakt voor moeder natuur, en die moeten we dringend herstellen.’

Wat is de kern van je boodschap hier tijdens de ISTO-Wereldconferentie?

Martha: ‘Ik wil dat jullie, westerlingen, je bewust worden van de gevolgen die de toeristische industrie heeft op de aarde. Vliegtuigen vol toeristen laten duizenden tonnen CO2 achter in de atmosfeer. Dat is echt niet houdbaar. We moeten minstens twee dingen doen: de uitstoot drastisch verminderen en compenseren wat overblijft. Met compensaties van toeristen kunnen wij bomen planten in arme gemeenschappen als de onze. We moeten weer diep beseffen dat een boom tot 120 jaar lang CO2 neutraliseert, en daarna biomassa wordt die weer bruikbaar is.’

‘Het allerbelangrijkste is dat mensen verbondenheid ervaren met de grond waarop ze leven. Daaruit ontstaat ontzag en respectvolle actie. Dan beantwoordt moeder aarde die met overvloed.’ - Martha Ruiz Corzo

Je boodschap sloeg wel aan, en je geestdrift is authentiek en daardoor aanstekelijk, Martha. Waar komt die vandaan?

Martha: ‘Ah, ik behoor haar, moeder natuur toe! Kijk, 33 jaar geleden was ik een gewone jonge vrouw. Hoge hakken, make-up en maatje 38. Toen ik dertig was, besloten mijn man, onze twee kinderen en ik als één team te weigeren om moderne mensen te zijn. We gingen in de bergen een eenvoudig leven leiden.

Daar ontdekten we dat we toegang kregen tot de overvloed van het leven. Mijn belangrijkste uitdaging was die overvloed te organiseren. De overvloed aan bananen, vijgen, brandhout. Mijn groentetuin die ons elke dag meer dan genoeg te bieden had. Ik begon zoveel liefde te ervaren. Liefde van de natuur die wacht, wacht tot wij mensen terugkomen.

En echt waar, sindsdien werden mijn kinderen nooit meer ziek. Wij leefden zeven jaar lang zonder elektriciteit, zonder aangelegde wegen. Dat maakte ons gezin sterk verbonden. We hadden lange uren om met elkaar te praten, om samen te zingen, om muziek te maken. We leefden met de natuur, de bomen, de vogels, de dieren. We leefden een eenvoudig leven.’

Martha begon tijd te investeren in de lokale gemeenschap. Haar missie is om voor haar lokale gemeenschap in Mexico lokale oplossingen te bedenken die de economische positie van de mensen versterken en de natuurlijke bronnen beschermen. Toerisme is daar een heel belangrijk aspect van geworden.

Waar vind je de energie om het vol te houden, Martha? Hoe kan je hoopvol blijven terwijl je de pijn van moeder aarde voelt?

Martha kijkt me aan. Hoe draag je die pijn? Dit is wat ze zegt:

Het is tijd om in actie te komen

Martha: ‘Ik werk als een gek, elke dag, elk weekend, elke vakantie. Ik werk om te proberen de druk op moeder aarde te verminderen, om te bewaren.  Noem me maar een gek. (lacht) Als ik in een mango bijt, en ik proef die vrucht en het sap stroomt langs mijn arm, dan voel ik zoveel liefde van moeder aarde. Alles wat de natuur voortbrengt is een mirakel. Als ik ergens toerist ben, dan trek ik naar de markt. Dan wil ik zien wat daar lokaal groeit. Dan wil ik de verschillen zien, de schoonheid van de vruchten bewonderen. Die generositeit van de aarde is immens prachtig.’

Martha is pionier van de ‘Gruppo Ecologico Sierra Gorda’ in Centraal-Mexico. Binnenkort publiceren we het verhaal over dit bijzondere project. Volg het weldra hier.

In gesprek met

Martha ‘Pati’ Ruiz Corzo woont in Sierra Gorda in Centraal Mexico. Ruim dertig jaar geleden gooide haar gezin het roer radicaal om. Ze kozen voor een eenvoudig leven middenin de natuur. Martha is pionier van de Gruppo Ecologico Sierra Gorda. De missie van Gruppo Ecologico Sierra Gorda is de natuurlijke rijkdommen van de regio bewaren en tegelijk de economische ontwikkeling van de gemeenschap bevorderen. Toerisme speelt daarin een belangrijke rol.

 

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.