We hebben het er vaak over: vakantie is belangrijk. Voor kwetsbare kinderen kan het life-changing zijn. Net als voor al wie samen met hen vakantie mee-maakt: keukenploeg, animatoren, helpers achter de schermen. We horen het in talloze verhalen terugkomen. Wat is dat toch, dat vrolijke vakanties doen met kinderen en hun begeleiders? Moeilijk uit te leggen, tenzij met een beeld misschien. Dimitri, animator bij Akindo: ‘Ik zie die positieve vakantie-ervaringen als zaadjes. Iedereen in de buurt kan die opvangen, dat komt binnen en kiemt. Dat bloeit als je er iets mee doet en dat draagt weer zaadjes.’ Kom, vertel ons eens een verhaal, dan begrijpen we het beter.

Ettertje wordt knuffelbeer

Dimitri denkt aan een kind dat op kamp heel lastig was. Het haalde het bloed van onder z’n nagels. Bij het afscheid komt zo’n kind dan met veel emotie knuffelen. Weinig woorden, veel warmte. Dimitri: ‘Mekaar vastpakken is voor veel kinderen de manier om dank-je-wel te zeggen. Een knuffel zegt voor kinderen meer dan woorden. Tja, en als je dat voelt, dan voel je ook: ‘hier doe ik het voor.’

Is het simpel? Ja, goddank mag het soms ook eens gewoon eenvoudig zijn. Te simpel? Absoluut niet. Knuffelen is taal, taal om te tonen wat je voelt. Zo’n kind gaat naar huis met het zaadje van nieuwe taal.

Stoere (lastige) kereltjes helpen ’n ander (ook lastig) ventje

Er was een jong gastje, deze zomer, waar Liesbeth behoorlijk wat hoofdbrekens over had. Een ventje met een licht mentale beperking, met denkbeeldige vriendjes, een beetje ànders dan de anderen. 'We hielden ons hart vast voor de vakantie’, zegt Liesbeth. ‘Op een dag gingen we zwemmen in de vijver in de Lommelse Sahara. Het jongetje was ook in het water gegaan en kreeg het moeilijk. Toen hebben een paar sterkere jongens – gastjes die eerlijk gezegd ook niet van de gemakkelijkste waren – hem uit het water gehaald.’

Dat ze dan zorg dragen voor elkaar, dat ze hun talent inzetten: het trof Liesbeth. Ook dat is een zaadje dat mee naar huis kan, met al die kinderen (en met Liesbeth).

Kletsen uitdelen of geduld oefenen

Of dit jongentje, door Dimitri even uit de groep gehaald omdat het een ander kind had geslagen. ‘Ik neem het kind mee om even te praten, en hij vertelt me dat hij gepest werd en wel zeven keer had gewaarschuwd om ermee te stoppen voor hij kletsen uitdeelde. Van z’n mama had het kind geleerd dat hij na drie keer waarschuwen mocht slaan.  Dimitri: ‘We leren dan zo’n kind dat het ook andere dingen kan doen: zich even terugtrekken naar een plekje waar het zich veilig voelt bijvoorbeeld. En we leren hen dat boos zijn mag, dat je niet slecht bent als je iets vervelend doet.’

’t Is zaadjes meegeven. Herinneringen waar ze op terug kunnen grijpen als ’t weer eens moeilijk is thuis of in de instelling. ‘Onvoorwaardelijke liefde – daar staan wij voor’, zeggen de moni’s. Ook als een kind ongelooflijk uitdaagt. Je aanvaardt het kind, stelt grenzen aan wat het doet en begint weer met een schone lei.’

Tabula rasa. De spons erover. Vergeven en opnieuw beginnen. Een zaadje dat het leven een pak makkelijker – en gelukkiger- maakt. Niet?

foto: Akindo

In gesprek met

Liesbeth Fabbro volgt de lerarenopleiding. Dimitri Vandebroek is leraar en trekt nu voor een jaar als vrijwilliger naar Engeland om er een opleiding te volgen in het concept van Forest Schools. Malika Vangrinsven is orthopedagoge. Alle drie draaien ze al jarenlang mee als animator van de kindervakanties van Akindo.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.