Overslaan en naar de inhoud gaan

Hoe belangrijk het is dat het af en toe stil mag worden in je binnenste

In gesprek met Myriam Vandendriessche | 27 februari 2018

‘Eens een keer alleen kunnen zijn. In je eigen gezelschap. Luisteren naar je binnenste. Naar wat je voelt. Je blijheid ervaren, je verdriet gewoon voelen. Een tijd alleen zijn is dat allemaal ruimte geven.’ Myriam Vandendriessche vertelt sprankelend over wat vakantie voor haar betekent. In de rand van het Forum Vakantieparticipatie treffen we elkaar voor een kort gesprek. In haar blik zie ik een verfriste ziel. De kleur op haar wangen, de schittering in haar ogen en een lach van oor tot oor zijn getuige van de zeebries die ze eerder die ochtend heeft ontmoet en toegezongen.

Myriam:

‘Zeker drie keer per jaar trek ik me uit alles terug. Dan ga ik alleen met vakantie. De mensen in mijn omgeving verschieten daarvan. ‘Allez gij, gij zijt zo graag tussen de mensen’, zeggen ze dan. De mensen kennen mij als een geëngageerde vrouw, altijd in de weer voor een ander. Ze vinden het vreemd dat iemand als ik echt kan genieten van tijd op m’n eentje.

En ik moet zeggen: het alleen zijn doet me geweldig deugd. Ik ben dan gewoon gezelschap voor mezelf. Ik lees, ik doe wat handwerk. Ik ga buiten. Elke winter en elke zomer kom ik naar de kust. Dan ga ik met zo’n speciale rolstoel de zee in. Heerlijk is dat.

Deze week verblijf ik in Vayamundo. Ik was een week in het ziekenhuis en dan heb ik thuis een week bekomen. Nu permitteerde ik me nog een week aan zee, om uit te rusten. Vanochtend kwam ik met mijn rolstoel over de dijk naar de Grote Post. Met plezier vooruitkijkend op deze mooie dag. En luidop zingend. Er is niemand die me kent. Ik zing mijn lied in de wind. Waarom zou ik me schamen? Het is één en al puur plezier.

In het alleen zijn, kan een mens zijn emoties eens laten gaan. Ernstig zijn, verdriet voelen en ook gewoon onnozel doen. Kinderlijk vrolijk durven zijn. Dat krijgt dan allemaal zijn plaats. En er is niemand die aarzelend en bekommerd vraagt ‘is er iets?’

Ik ben een sterke madam, zeggen mijn vrienden. Da’s waar. Maar niemand kan altijd sterk zijn. Een mens moet niet altijd sterk zijn. In het toneelstuk (dat net voordien op het Forum gespeeld werd, n.v.d.r) werd dat ook zo duidelijk voor mij: dat ging niet over samen sterk, niet over sterk zijn, maar over samenwerken. Dat is voor mij een waarheid: als we samenwerken, dan komen er we er wel. Dat is iets heel anders dan dat ieder voor zich sterk moet zijn.

En nu we ’t er toch over hebben: wat Dikke Freddy net op het podium vertelde, was er boenk op. Die schrijver heeft dat goed gesnapt: dat mensen die in de problemen zitten er een voltijdse dagtaak aan hebben om van de ene instantie naar de andere te lopen. Dat weegt op den duur zeker zo zwaar als gaan werken. Natuurlijk moet een mens daar af en toe kunnen aan ontsnappen. Vakantie is een kans om tot rust te komen. Een warm bed een warme douche over je vel kunnen voelen stromen, dat is voor veel mensen al de max.

Ja, en je zinnen eens kunnen verzetten, dan hoort bij mens-zijn. Dat heeft iedereen nodig.’

Myriam Vandendriessche

In gesprek met

Myriam Vandendriessche is vrijwilliger in het ontmoetingscentrum De Moazoart in Lokeren. Mensen die eenzaam zijn, financieel krap zitten of zorgen hebben kunnen er terecht bij onder meer een vrouwenwerking, sociaal restaurant en Rap op Stap kantoor. ‘Vakantieparticipatie is enorm belangrijk in onze werking’, zegt ze. Myriam is rolstoelgebruiker.

Dit verhaal werd gepubliceerd op 27 februari 2018 in de categorie Vakantie.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.

Copyright © 2024 Steunpunt vakantieparticipatie | Disclaimer | Privacy |