Twee jaar geleden ontmoetten we John Impens en Ingrid Van Uffelen. Ze legden toen de laatste hand aan ‘Hoeve Megusta’ in Vlimmeren bij Beerse, en het verhaal daarover verscheen hier. Megusta is een buitengewone boerderij, waar jongeren en volwassenen met een beperking mogen helpen, leren en genieten van het buitenleven tussen dieren en planten. Omdat je buiten gelukkig wordt. Omdat je dan groeit. Omdat zorgen voor  en samenzijn met dieren licht brengen in het leven. Hoe staat het twee jaar later met Megusta? Het is ongelooflijk bijzonder, ontdekten we. En niet gemakkelijk, want Hoeve Megusta past niet vanzelfsprekend in één wettelijk plaatje. En dat maakt het nog altijd puzzelen, vergaderen, pleiten en doorzetten.

Samen met negen lieve mensen ben ik te gast op de hoeve. We logeren in twee volledig toegankelijke vakantieverblijven. Koken, eten en samenzijn doen we in de gemeenschappelijke ruimte. We vieren een intens weerzien, nadat we vorig jaar samen tien digitale verhalen maakten over hoe belangrijk vakantie is in ons leven. Nu genieten we hier samen van vriendschap, samenzijn, buitenlucht. Van vakantie, kortom.

Zondag, half tien. Boer John steekt z’n hoofd door de deur en vraagt plagerig wie de moed heeft om de dieren mee eten te gaan geven. De jassen vliegen aan, schoenen worden geknoopt, mutsen opgezet. ’t Is kouder dan gisteren, maar ’t deert niet. We zullen de paarden, de kippen, konijnen, de varkens, schapen, ezels en eenden groeten.

Het werkt

Ik loop dichtbij John. Zonder hem voortdurend met nieuwsgierige reportersvragen lastig te willen vallen, ben ik wel benieuwd naar zijn verhaal. Ik ontdek dat Megusta in beweging is. Dat er verhalen zijn ontstaan die tonen dat het werkt wanneer jonge kwetsbare mensen mee boer kunnen zijn. Dat het werkt, als mensen hier een paar dagen met vakantie kunnen komen en dichtbij de dieren mogen leven. Dat het werkt, wanneer teams uit organisaties hier een dag samen dingen doen in de buitenlucht. ‘De stress die mensen soms meebrengen is opmerkelijk’, zegt John. ‘en dan blijkt samen dingen doen hier hen zo deugd te doen, dat ze zelfs veel langer blijven dan gepland.’

Het ontwikkelt, de essentie blijft overeind

John vertelt dat er nog bijgebouwd zal worden. Meer stalruimte voor de dieren. Er is de droom van een muziekpad, een voel- en geurtuin, elektrische bedden voor rolstoelgebruikers. ‘Je moet blijven ontwikkelen. Stilstaan is geen optie. We hebben veel activiteiten nodig om onze essentie te kunnen blijven waarmaken.’ En die essentie is gericht op kansen bieden aan mensen met een beperking. Hen de weldaad van meedoen in het dagelijkse boerderijleven gunnen. Hen zien genieten, initiatief zien nemen, zelfstandiger zien worden.

"Stilstaan is geen optie. We hebben veel activiteiten nodig om onze essentie te kunnen blijven waarmaken." - John Impens

Keihard werken

Het vakantieverblijf, de verhuur van de polyvalente ruimte, de organisatie van verjaardagsfeestjes, familiefeesten en teambuilding moet genoeg opleveren om het begeleidingsaanbod op de boerderij mogelijk te maken. John: ‘Na twee jaar kan ik zeggen: dat is keihard werken, een heel stuk privacy inleveren, blij zijn als je blije mensen ziet, teleurgesteld zijn als gasten geen respect hebben, en blijven zoeken naar mogelijkheden.’

Het lukt, maar of dat zeker blijft?

Of dat lukt, wil ik weten. Ja, het lukt, zegt John, als je kijkt naar wat het met de jongeren doet. Ze groeien. Sommigen schitteren. ‘Maar de begeleiding is intens. Ik wil niemand hier zomaar een opdracht geven en dan zelf verdwijnen om ander werk te gaan doen. We werken samen. In een langzaam tempo, vertrekkend vanuit wat kan.’ En of je er als zelfstandige boer en toeristisch gastheer van kan leven? Dat is vooralsnog niet zo’n uitgemaakte zaak, zegt John.

Megusta valt immers buiten de traditionele kaders. Subsidies als zorgboerderij kunnen ze niet krijgen, omdat de boerderij geen volwaardig landbouwbedrijf is maar meer focust op zorg en hoevetoerisme. De vergoeding voor dagopvang is te beperkt om rendabel te zijn. De zogenaamde ‘persoonsvolgende budgetten voor personen met een beperking’ kunnen mogelijk in de toekomst wel kansen scheppen, maar in die hoek is het nog onduidelijkheid troef.

Wettelijke kaders in volle ontwikkeling

Ingrid komt erbij. Waar John dag in dag uit op de boerderij werkt, bouwt Ingrid een netwerk op in de sectoren van toerisme en zorg. ‘Eindelijk zijn we nu door VAPH erkend als Groenezorginitiatief,’ zegt ze. Het heeft nogal wat voeten in de aarde gehad. Daardoor kunnen mensen met een beperking nu een deel van het zogenaamde ‘persoonsvolgend budget’ besteden aan zinvolle dagbesteding bij Hoeve Megusta.

"In de samenwerking tussen zorg en toerisme zitten mooie kansen. In partnerschap kunnen er bijzondere meerwaarden voor iedereen ontstaan." - Ingrid Van Uffelen.

‘Er zijn opportuniteiten’, zegt Ingrid. ‘Dagopvang in de groene zorg is voor sommige mensen prachtig.’ Maar de realiteit van het persoonsvolgend budget is nog jong, en de zorgsector reageert nog niet zo open en creatief als gehoopt. ‘Nochtans zitten er zoveel mooie kansen. Ik zou graag zien dat we samen kunnen nadenken. Daardoor kunnen mooie wisselwerkingen ontstaan. Zo zou het zomaar kunnen dat de toeristische sector mee vakanties helpt organiseren voor mensen die in voorzieningen verblijven. En dan komt er in die voorziening af en toe ruimte om mensen op te vangen die voornamelijk thuis wonen en af en toe extra zorg kunnen gebruiken in een voorziening.’

Blijven investeren in infrastructuur en kansen

Er zijn kansen. Soms gaat het snel, zoals bij John en Ingrid die vanuit een sluimerende droom een springlevende Hoeve Megusta uit de grond stampten. Soms gaat het traag, zoals in een zorgsector die zich omwille van nieuwe wetgeving rond financiering van zorg een weg zoekt. Open geesten en oplossingsgerichte ideeën: dat is wat de toekomst van ons vraagt. Ingrid hoopt dat de ontmoeting tussen sectoren tot partnerschappen kan leiden. Daarom blijft ze tijd en optimisme investeren in netwerken, overleg en projecten.

Intussen blijft het investeren op de boerderij. De warmste week zal ook helpen. Met de opbrengst van die actie hopen John en Ingrid elektrische bedden en een hippocampe rolstoel aan te kunnen kopen om dwars door de velden mee te kunnen rijden. Zodat hun bijzondere gasten ook al eens van het pad kunnen afwijken.

In gesprek met

John Impens en Ingrid Van Uffelen zijn de initiatiefnemers van Hoeve Megusta in Vlimmeren (Beerse): een buitengewone boerderij met zorg en logies voor gewone en buitengewone mensen. De boerderij draait sinds 2015. Hoeve Megusta is ook te vinden op Facebook.

Neergepend door

Griet Bouwen is Storyweaver voor het netwerk Iedereen Verdient Vakantie. Ze houdt van een hartelijk gesprek en stelt graag vragen die een verschil maken. Heb je zelf een verhaal dat je graag deelt? Contacteer onze redactie en zet je verhaal kracht bij.